37 جنگ و صلح از دید کانت هایی صادق است های آزاد استوار است. ولی این فقط در مورد دولت دولت تنهایی امنیتلازم را فراهم که پیش از این ساخت مدنی دارند؛ ساختیکه به کند. یک دولت، بدون نظام سیاسی مدنی (جمهوری)، تهدیدی برای می طورکه یک فرد در وضع طبیعی دیگر افراد را های دیگر است (همان دولت بودن کند). ولی صرف حضور آن در کنار ما، ما را، با غیرقانونی تهدید می کند. شرایط خود، تهدید می ی ای تضمین یابد که همه تواند با سیستم قانونی صلح جهانی تنها می یآنقدرتیاستکهتضمینیبرایمراعات پیوندد،وپشتوانه هارابههممی دولت دانستکهصلحجاودانیک ها)ازراه امکان اجباراست.کانتمی قانون(پیمان طور تواند به توانیم بگوییم آیا او باور داشت ایده هرگز می «ایده» است. ما نمی کاملتحققیابدیا نه،ولیکاملا روشناستکه اوباورداشت«رویکردبه ایده» ایرا بررسی هایگسترده یانسانعاقلاست. اودشواری کاملا ممکنووظیفه تواندادعایاعتباریمطلقداشتهباشد. دهدکهنمی کند،وپیشنهادهاییمی می الملل نباشد، ارزش این تا زمانیکه مرجعی عالی برای اجرای قانون بین المللجایی برای «حق به پاکردن جنگ» قانون تردیدآمیز است. در قانون بین وجود ندارد. اگر ملتی بگوید «اجازه دهید تا جنگی میان ما نباشد، زیرا ما خود ایمیانما کنیمکههر مناقشه یعالیرا تعیینمی ، مجریه و مقننه یقضائیه قوه درک است. ولی اگر همان آمیزی فیصله بخشند»، این قابل نحو مسالمت را به ها نباشد،گرچه من دهید جنگی میان من و دیگر دولت دولت بگوید «اجازه ها گذاری عالی را برای تضمین حقوق خود و دیگر دولت ی قانون هیچ قوه شناسم ـ محال است دریابیم اعتماد من بر چه بنیانی استوار به رسمیت نمی است».
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2