66 سوی] صلح جاودانکانت تفسیری بر [به ِ کلی [این امر] ببینیم. ما توانیم از طریق پیوند شود. ما نمی آزادی ما آشکار می هایخود را محاسبهکنیم. در عوض، موفقیتپیشرفت توانیم نتایجکنش نمی دهیم نخواهد بود (مثلاً سوی بهبودی«چندان وابسته به آنچه ما انجام می ما به روشیکه از طریق دهیم)»؛ و نیز نه «به تر می ِ جوان وتربیتیکه به جهان به تعلیم چیزیاستکهطبیعت آنما باید پیشرویم» تا بدان برسیم، «بلکه وابسته به آن دهد، تا ما را وادارد راهی را در پیشگیریمکه انسانی در ما و با ما انجام می دهیم». آسانی بدان تن درنمی به توانیم از اجزا عزیمتکنیم. نسبت به ِ ما، ما فقط می در طرّاحی انسانی هایخود را بسط توانیم ایده کلیتکه برایما بیشازحد بزرگاست، تنها می دهیم، نه نفوذ خود را. افزون بر این، در طرّاحی ما، ما در تقابل با یکدیگریم. کنیم. ولی طبیعت ی آنها با انتخاب آزاد خود موافقت می ندرت درباره ما به شود) ممکن است انتظار رود که موفق شود؛ (که مشیّت الهی هم نامیده می یطبیعت توانیم اراده موفقیتیکه «بهکل و از آنجا به اجزاء بسط یابد». ما نمی بودن چیزی تلاشکنیم تا توانیم از طریق دریافتعملی را دریابیم؛ ما تنها می دارد تا این راه را برخلاف میل خود ها را وامی بازتابی از آن را بیابیمکه انسان آنها یکسره معطوفبه هاییکه رسالتوکنش برگیرند، از طریق درستهمان غایاتیدیگرند. یتاریخ، ازشماریاز اینپیوندهای یفلسفه کانت، در آثارخوددر زمینه ی تلاشبرای نوشتن تاریخیجهانی را از گوید و وظیفه غایتمندانه سخن می در نتیجه، او خاستگاه نظام سیاسی جمهوری 27 دارد. انداز مقرر می این چشم وطن» ی تاریخ جهانی با رویکردی جهان از جمله در «ایده 27 (“Idee zu einer allgemeinen Geschichte in weltbürgerlicher Absicht” 1784)
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2