ایران فرهنگی

ﺮانﯾا گ � ﻓﺮﻫﻨ ، آﻧﻬﺎ ﮐﻪ در وﻃﻦ ﻧ � وﻃﻦ � ﺴتﻨﺪ | خ � ﻣﺎﻫ ﻏﻼﻣﺤﺴ ن ی ن ﭘﻮر ۱۲۳ ــــﻊ � ﺎر � ﺴ � اﻗﺘﺼﺎدی ﻣﺎ ﮕﺮ � ﮕﺮ اﺛﺮ بﮕﺬارﻧﺪ د � ﺗﺮ از ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺮ ﻫﻤﺪ گ � ﺴﺘ � ﻞ وا � ﻣﻌﻨﺎی اﯾﻦ ﻗﺒ ﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ. � ی � ﻫﺎی ﻣﺘﺼﻠﺐ ﺗﻐﯿ « ﮑﺴﺘﺎن اﺷﺎرە � ﺴﺘﺎن و ﺗﺎﺟ � ف اﯾﺮان، اﻓﻐﺎ ی ت ک ﺑن � ــــﺦ ﻣﺸ � او در اداﻣﻪ بﻪ ﺗﺎر � ﮐﻨﺪ و اﯾﻨﮑﻪ دو ﺳﺪە �� ن ی ﺗﺎ ﻫﻤن ی ﻗبﻞ ﻫﯿﭻ ﮐﺪام از اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫ ﺎ و ﻣﺮزﻫﺎ بﻪ ﻣﻌﻨﺎی اﻣﺮوزی وﺟﻮد ﻧﺪاﺷتﻨﺪ: » ﻢ. بﺎ ﺧﺮدە � ﮏ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻮد � ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﺮدم ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻫﺎ و ﺳنﺖ ﻫﺎ و ن ی آﯾن � ﮏ از ﻣﺎ � ﻣﺘﻔﺎوت. ﮐﺪام � ﻪ و گﺎ � ﻫﺎی ﺷب ﺗﻮاﻧﺪ ادﻋﺎ ﮐﻨﺪ ﮐ ﻪ ﻣﻮﻻﻧ گ � ی اث ﻓﺮﻫﻨ � ت در ﻣﻮرد ﻣ ﻧﻮروز ﻣﺎل اوﺳﺖ؟ ﻣﺎ ﺣی ﮏﮐﺸ � ﺎ بﻪ ﻮر � ﺧﺎص ﻧ ت ک � ی اث ﻣﺸ � ﻢ. ﭼﻮن اﯾﻦ ﻣ � ﻢ اﻧﺤﺼﺎرﮔﺮاﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﮐﻨ � ﺗﻮاﻧ ﻫﻤﻪ ی ﻣﺮدم آن ﻣﻨﻄﻘﻪ اﺳﺖ .« بﻪ ﻋﻠﺖ ﺗﺮس و واﻫﻤﻪ از گ � بﻪ ﻧﻈﺮ او، ﺗﻮﺳﻞ بﻪ ﻣﻔﻬﻮم اﯾﺮان ﻓﺮﻫﻨ ﺎﺳﺖ اﺳﺖ: � ت ﺳ � ﺮ ﭼ � ﺎ ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪن ز � ﻓﺮاﻣﻮش ﺷﺪن » � ﻢ و گ �� ﺗﻔﺎوت ﻗﺎﺋﻞ ﺷ � ﺎ � ف ﺧﻮدﻣﺎن و اﯾﺮان ﺳ ی ﻢ ﺑن � ﺧﻮاﻫ ﺎن ﻤ � ﻢ ﮐﻪ بﺎ اﯾﻦ ﻧﺎم � ﮐﻨ � ﺎ ﻫﻢ اﯾﻦ ﺗﻤﺎﯾﺰ را � ﮔﺬاری دﻧ � پﺬﯾﺮد. اﻣﺎ آ بﺎ � ﺎ واﻗﻌﺎ � اﯾﻦ ﺗﻤﺎﯾﺰ ﺷﻮد ﻓﺮﻫﻨﮓ را ﻧﺠﺎت داد؟ ﺷﮏ دارم! بﻪ گﻤﺎﻧﻢ بﻪ ﺟﺎی آن ﺴﻠﻂ � ف بﻪ ﺟﻨﮓ اﯾﻦ � ﺎت و ﻫ � ﻢ. بﺎ ادﺑ � ف ﻓﮑﺮ ﮐﻨ � ﺪ ﻫ � ﺪ بﻪ ﺗﻮﻟ � بﺎ ﻣﺮﻋﻮب ﮐﻨﻨﺪە � ن یﮐﻪ ﻣﺮز ﻧ � ﺎت وﻫ � ﻢ. ادﺑ � ﺑﺮو � ﺎ � ی ﺳ ﺷﻨﺎﺳ ت ﺪ. ﺣی ﺖ � از ﻣﺤﺪود � ﺎن � ﻫﺎی ز ﺗﻮاﻧﺪ ﻋﺒﻮرﮐﻨﺪ. راە ﻣﺎ اﯾﻦ اﺳﺖ، ﻧﻪ اﯾﻨﮑﻪ بﺎ ﻢ. � ﺎﺳﺖ، ﻓﺮﻫﻨﮓ را ﺣﻔﻆﮐﻨ � اﺑﺰار ﺧﻮد ﺳ « ﺎن � ﻫﺠﺮت از وﻃﻦ، ﻧﻪ ز � ﺖﮐﻪ ﺣﺮف �� ﺴﻨﺪە در ﻏ �� ﺎ ﻧ � ﺎت ﻣﻬﺎﺟﺮت � از ادﺑ ﻢ اﻏﻠﺐ اوﻟ � زﻧ ن ی ن ﮐﻪ بﻪ ذﻫﻦ � ﻧﺎ � ﻣﺎن ن ﺳﺎﻋﺪی اﺳﺖ. ی رﺳﺪ ﻏﻼﻣﺤﺴن ﺸﻨﺎﻣﻪ � ﻧﻤﺎ ﺖ �� ﮐﻪ بﻪ ﻗﻮل ﻣﺤﻤﻮد دوﻟﺖ آبﺎدی درﻏ ��� ﻧ » ﺮگ دق ﻣ « ض ﺴﻨﺪگﺎن اﯾﺮای �� ﻦ ﻧ �� ﺷﺪ. او ﮐﻪ در زﻣﺎن ﺣﻀﻮرش در اﯾﺮان از ﭘﺮکﺎرﺗ � ﻣﺤﺴﻮب ن ﺷﺪ و آﺛﺎر درﺧﺸﺎی ﺶ بﻪ ﺟﺰ � ﺧﻠﻖ ﮐﺮدە ﺑﻮد، بﻌﺪ از ﻫﺠﺮ