ایران فرهنگی

� ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﻮان از » ﻣﺘﻮن ﻣﻌ � ﺎر « ﺳﺨﻦﮔﻔﺖ؟ | یﻣﻬﺪ � � ﺧﻠ ۲۲۹ � دﻫﺪ و ﻫﺮ ﻣﺮز و ﻣﺤﮏِ ﺟﺪاﺳﺎز ﺎن � ﻣ ﺧﻮب و بﺪ، ﺮ � ز ﻪ � ﻫﺎی ﺳﺎ ﮏِ � ﺗﺎر ﺗﻮدە ی ﮔﺮای بﻪ ﻣﺤﺎق � . رود از ﮏ � ﺟﺎﻧﺐ، � ﻣﺮاﺟﻊ ت ﺳﻨّی و ﺳنّﺖِ ّﺖ � ﻣﺮﺟﻌ وﺟﺎﻫﺖ ﺧﻮد را � بﺎزد و از ﺟﺎﻧﺐ ﮕﺮ، � د ﻨﺪاری �� اﻟگ و � ﺎراﻧگﺎری � ﻣﻌ ن ﻣﺘی در ﺑﺮاﺑﺮ ﻞِ � ﺧ ﻢ � ﻋﻈ ن ت ﻫﺎی ﻣن ن ی ﺸن � ﭘ و پ آﯾﻨﺪ، ی ﻣﺮدە ﮓِ � ر ﻧﻈﺎمِ ﺎزات � اﻣﺘ و ﻀﺎت � ﺗبﻌ ت ﻃبﻘﺎی و ﺎدِ ﺳﺘﻢ � ﺑن ﻢﻗ � ﺪ تّ � ﺗﻠ � ﮔﺮدد و ﺑﺮ ﻧﺎﺳﺎزگﺎری آن بﺎ ارزش ﻫﺎی ن اﻧﻪ ی � اﻗﺘﺪارﺳﺘ و ﺑﺮاﺑﺮی ی ﺧﻮاﻫﺎﻧﻪ ﮏ � دﻣﻮﮐﺮاﺗ ﺪ �� ﺗﺄ � . ﺷﻮد ن ت ﻣن ﺎر، � ﻣﻌ ﻣﺸﻖ � �� ﻃﺒ � ﻋ ن روﺷی ب ﺎی � (enlightenment) - ﺎ � روﺷﻦ ﮔﺮی / روﺷﻦ ﻧﮕﺮی - در ﻗﺮن ﻫﺠﺪﻫﻢ ﺎ، � ارو ﻧﻘﻄﻪ ی ف � ﻋﻄ در روﻧﺪ ﺎرﺳﺎزی � ﻣﻌ (canonization) از ﻣﺘﻮن ن ی دﯾی � ﻏ و آﻏﺎز � ﺳﮑﻮﻻرﺳﺎزی اﯾﻦ ﺳنّﺖِ ن ﺗبﺎر دﯾی اﺳﺖ. اﻣﺎ ن ی ﻫﻤن � ﻋ یآﯾﻨﻪ ﮑﺮدِ � رو ی دوگﺎﻧﻪ ﻋﻘﻞ رنﻣﺪ بﻪ اﻣﺮ ﺎرﺳﺎزی � ﻣﻌ اﺳﺖ. رﻓﺘﺎر ﺗﻨﺎﻗﺾ � ی � آﻣ ﻋﻘﻞ ﻣﺪرن در ﺑﺮاﺑﺮ ﺪە � ا ی » ن ت ﻣن ﺎر � ﻣﻌ « از آن زﻣﺎن ﺗﺎ ﮐﻨﻮن اداﻣﻪ ﺎﻓﺘﻪ � بﺪون ﮐﻪ آن رﻓﻊ اﯾﻦ ﺾﺗﻨﺎﻗ ایﭼﺎرە ﺎبﺪ. � ﺑ ﺪ بﺎ � بﻪ ﺧﺎﻃﺮ آورد ﮐﻪ ﻣﻔﻬﻮم ﺎت � ادﺑ ﺎ � ﭼﻪ آن ر د �� اﻧگﻠ literature � ﺧﻮاﻧﻨﺪ و در ﺗﻘﺎبﻞ بﺎ ﮔﻔﺘﺎر و ﻧﻮﺷﺘﺎر � ﻋﻤﻮ ﻗﺮار � ، دﻫﻨﺪ � ابﺪا ﻣﺘﻌﻠﻖ بﻪ دو ﺳﻪ ﻗﺮن ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ. ن ﻫﻢ ی ﭼﻨن ﯾﻦا ﺗﺼﻮر ﮐﻪ در � ﻧﻮﺷﺘﺎر ب ادی � ﻧ ﺗﻮان دﺳﺖ ﺑﺮد، اﻧگﺎرە ای ﺪ � ﺪ �� ﻧ بﻪ ﻈﺮ ﻧ � . رﺳﺪ بﻪ ﮋە � و ﺗﺎ ﺪە � دم ﺳپ ﻗﺮن ﻧﻮزدﻫﻢ ﭼﻪ آن literature � ﻢ � ﺧﻮاﻧ - belle lettre ﺎ � » ادب « � . ﺪﻧﺪ � ﻧﺎﻣ اﯾﻦ اﺻﻄﻼح ب ﺗﺮﮐﯿی اﺳﺖ از دو یواژە lettre بﻪ ﻣﻌﻨﺎی » ت ﺷﻨﺎﺧی ﮐﻪ ﺣﺎﺻﻞ از ﺧﻮاﻧﺪنِ ﮐﺘﺎب ﻫﺎﺳﺖ « ﺎ ب یواژە belle ﮐﻪ در اﺻﻞ بﻪ ﻣﻌﻨﺎی بﺎ � ز و ارﺟﻤﻨﺪ اﺳﺖ. از ﺳﺎل ۱۶۶۶ lettre - belle بﻪ اﯾﻦ ﺳﻮ کﻢ کﻢ در ﺗﻘﺎبﻞ بﺎ ﻋﻠﻮم بﻪ کﺎر � رود و ﺑﺮ � ﻧﺼﻮ دﻻﻟﺖ � ﮐﻨﺪ ﮐﻪ واﺟﺪ ﺶ � آرا ن ﺎی � ز ﺧﺎصّ و ارزﺷﻤﻨﺪی