ایران فرهنگی

گ � اﯾﺮان ﻓﺮﻫﻨ ٢٣٢ در ﻧﻘﺪ ﻗﻀﺎوت Judgement) of (Critique بﺪﯾﻦ بﺎور ﺪ � رﺳ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻗﻮاﻋﺪی را ــــﺞ � ﺗﺮو � ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺻﺎﺣبﺎن غ � ﻧﺒ ﺪ � بﺎ ﻫﺎ آن را ﺎ ��� ز ب ﮕﺬارﻧﺪ. در ن ی ﻋن ﺣﺎل، در ﻫﻤﺎن ﮐﺘﺎب ﺑﺮ ﯾﻦا ﻧﮑﺘﻪ ﺪ �� ﺗﺄ ﺪ � ورز ﮐﻪ ﺎن � ﻣ ن � ﻫ �� ﻣکﺎﻧ و ن � ﻫ بﺎ � ز ﺗﻔﺎوت از ن ی زﻣن ﺗﺎ آﺳﻤﺎن اﺳﺖ و بﺪﯾﻦ رو ﺟﺮمﻻ بﻪ ﻗﻮاﻋﺪی ﺨﺶ �� ﺗﻤﺎﯾ ﺎن � ﻣ آن دو ﺎج � اﺣﺘ اﺳﺖ. ن ، ﻫﻢ ی ﭼﻨن ﻫﯿﭻ ن � ﻫ غ � ﻧﺒ ی � ی � آﻣ را � ﻧ ﺗﻮان ﺎﻓﺖ � ﮐﻪ ردّ ی پﺎی از ن � ﻫ �� ﻣکﺎﻧ در نآ ﻧبﺎﺷﺪ و از ﻗﻮاﻋﺪی ﻓﻬﻢ پﺬﯾﺮ ی وی � ﭘ ﻧﮑﺮدە بﺎﺷ ﺪ؛ و در ﺠﻪ � ﻧت وﺟﻮد ای ﺷﺎﺧﻪ � ﺸگﺎ � /دا � ﻋﻠ (scholastic) ﺑﺮای ن ت ﭘﺮداﺧن بﻪ اﯾﻦ اﻣﺮ ﺎزی � ﻧ ��� ﻧﺎ ﺮ اﺳﺖ. ١ ﻫﺮﭼﻪ از روزگﺎر کﺎﻧﺖ دورﺗﺮ ﻢ ﺷﺪە � ا ی داﻣﻨﻪ ﺗنﺶ ﺎن � ﻣ ﺶ � ﮔﺮا ﻪب ﻗﺎﻋﺪە ﮔﺬاری و ﻞ � ﻣ ﺰ �� ﮔ از آن، ﺗﻨﻬﺎ گ � ت د � ﮔﺴ و گ � ﻨﺪ �� ﭘ ﺑ ت ی � ﺸ � ﺎﻓﺘﻪ � اﺳﺖ. ن ، ﻫﻢ ی ﭼﻨن در ﻪ �� ﻧﻈ ﻫﺎی ف � ﻓﻠﺴ ﺪ � ﺟﺪ ﻣﺮزﻫﺎی ﻓﺎﺻﻞ ﺎن � ﻣ اﺧﻼق و ﮏ � اﺳتﺘ ﻣﺤﻮﺗﺮ � ﺷﻮﻧﺪ و بﺤﺮان در ﻧﻈﺎم ارزش ﻫﺎی ﮏ � ﻮزەﺣ ب درﻧﮓی بﻪ یﺣﻮزە ﮕﺮ � د ّی �� � . ﺎبﺪ � در دوران � ﻣﻌﺎ � ﮔﺮو ﭼﻨﺎن ﻫﻢ از » ی بﺎی � ز « دﻓﺎع � ﮐﻨﻨﺪ و بﻪ ض � ورت ﺎرﺳﺎزی � ﻣﻌ (canonization) بﺎور دارﻧﺪ. در ﻣﻘﺎبﻞ، اردوگﺎە ن ﻣﻨﺘﻘﺪای اﺳﺖ ﮐﻪ بﺎ ف � ﻧ ّﺖ � ﺣﻘﺎﻧ ق � اﺧﻼ و ﮏ � اﺳتﺘ ﺎرﺳﺎزی � ﻣﻌ و ﺖ ﻣﻘﺎوﻣ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻞ � ﺗﺤﻤ اﯾﻦ اﻣﺮ ﺑﺮ آﺛﺎر ن ی � ، ﻫ از ، ﻗﻀﺎ در پ ی ابﺪاع ﻓﻨﻮن و ﻓﺮاﯾﻨﺪﻫﺎ ی ی ﺑﺮای ی ﺎرزدای � ﻣﻌ (decanonization) اﻧﺪ و از اﯾﻦ راە بﻪ رﻓﻊ ﻣﻮاﻧﻊ ﻣﺮﻣﻮز و ن ﻣﺰﻣی ﺪ � اﻣ � ﺑﻨﺪﻧﺪ ﮐﻪ ت اﻣکﺎﻧﺎی ﮏ � ﺳﺎن ﺑﺮای ّﺖ � ﺧﻼﻗ در ت س � دﺳ ﻫﻤگﺎن � ﻧ ﮔﺬارد. ﺎر � ﻣﻌ ذوق 1. The Rhetoric Canon , ed. Brenda Deen Schildgen, Wyne State University Press, 1997, p. 47