ایران فرهنگی

ﺖ �� و ﻫ � ﺎن ﻓﺎر � ز ﺳﻪ � ﻫﺎی ﻣ گﺎﻧﻪ | ﮔﻔﺘﮕﻮ بﺎ ﻮش آﺷﻮری � دار ٤۱ � اﺳﻼم ﺲ � ب ، در آﻧﺪُﻟ ﺎنِ ﻋﺮی � ﺎن، بﻪ ز � ﺪ. و اﺑﻦ رﺷﺪ، بﻪ ﻫﻤﺎن ز � ﺟﻨﮕ � ف ( در دﻓﺎع از ﻓﻠﺴﻔﻪ بﻪ او پﺎﺳﺦ ﺎی ﮐﻨﻮی � )اﺳپﺎﻧ ﮔﻔﺖ. اﯾﻦ � ن ﺎی �� ﻫﻤ ض و ﺗﻤﺪی گ � ﻓﺮﻫﻨ � ﮏ ﻓﻀﺎی � بﻪ ﻣﻌﻨﺎی آن اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ دو بﻪ � ﺟﺪا ت � ﻣﺸ ﺎ دوﻟﺖِ ﻋﺮب � ت � پ اﺗﻮری ﺳﻠﺠﻮ � ﺎ اﻣ � ﺎر ﻓﺮاﺗﺮ ازﺧﺮاﺳﺎن � ﺴ � ، ک ﺎن � ز ﺖِ آن، ﺗﻌﻠﻖ داﺷﺘﻪ � ﻤ � ﺣﺎ � ﺎ و ﻗﻠﻤﺮو � در اﺳپﺎﻧ اﻧﺪ. اﯾﻦ داﯾﺮە ی ﮐﻪ ﺑﺮ ﮔﺮدِ اﯾﻨﺎن ﺑﺮای ﺛبﺖِ ﻧﺎ ﻫﺎی م ﻫﺎﺷﺎن در ﻓهﺮﺳﺖِ » � اﻓﺘﺨﺎراتِ ﻣ « � اﯾﻦ ﺑﺰرگﺎنِ � ف ت ﺮ ﺗﻨهﺎ بﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﻓﺮوﮔﺮﻓن � ﻢ، ا � ﮐﺸ ﺖ در ﻗﻔﺲ ﻣﺮ � ش � ن بﺎﺷﺪ، اﻫﺎﻧﺖ بﻪ آن ﮐﻨﻮی � � ﺎ � ﺳ � زﻫﺎی ﻫﺎﺳ ﺖ. اﯾﻦ داﯾﺮە ﻣﺎﻧﻨﺪِ داﯾﺮە � ﻫﺎی اﻓﺘﺨﺎرات ﻣ � ای ﺳﺖ ﮐﻪ ﺮ بﺎ ﮔ � ﻨﺪ ا �� ﮔ ﭻ بﻪ � ی � بﮑﺸﻨﺪ، در آن اﺳ گ � غ ﺧﺎﻧ � دور ﻣ � ﺷﻮد و ﻧ ی � ﺗﻮاﻧﺪ از آن پﺎ ﺑ ون ﮔﺬارد. اﻣﺎ ﻋﻘﺎب ی ﮐﺠﺎ � ی ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻮﻟﻮی وﺳﻌﺪی و اﻓﻼﻃﻮن وﺷﮑﺴﭙ ﻫﺎی و داﯾﺮە � ﻫﺎی ﺖ، از ﻫﺮﮐﺠﺎ ﮐﻪ � ش � ِ ﮐﺠﺎ! اﯾﻦ ﺑﺰرگﺎن � اﻓﺘﺨﺎراتِ ﻣ � � � ﮔ بﺎﺷﻨﺪ، از آنِ دل � ن ﻫﺴتﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﺴﺎی � ﻫﺎ و ﻣﻐﺰﻫﺎی ﺗﻮاﻧﻨﺪ آﺛﺎرﺷﺎن ر ا ﺸﺎن دﻣﺴﺎز بﺎﺷﻨﺪ، ﻧﻪ از آنِ دوﻟﺖ � بﺨﻮاﻧﻨﺪ و بﺎ ا ﻫﺎ ﮐﻪ بﺎ ﻫﺪف ﺎی ﻫ دوﻟﺖ � ح ﺳﺎﺧﺘﺎر � ، در ﻃ � ﺎ � ﺳ - ن ﺑﺮای آن، �� ﺗﺎر � ن ت ﻣﻠﺖ و ﺳﺎﺧن � ِ ﺧﻮاﻫﻨﺪ بﺪن ﺧﺸکﺎﻧﺪە ﮏﭼﺎرﭼﻮبِ � ﺸﺎن را در � ا � ی » � ﻣ « ﻗﺎبﮐﻨ ﻨﺪ ب و بﻪ دﯾﻮار اﻓﺘﺨﺎرات بﭽﺴبﺎﻧﻨﺪ ی آن ﮐﻪ، بﻪ ت ، بﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ راﺳی ﺸﺎن � ﻫﺎ ی داﺷﺘﻪ بﺎﺷﻨﺪ! اﻋﺘﻨﺎی - � ت ﺎ ﺣی � ﺪ. � ن ﺛبﺖﮐﺮد ﻨﺪﮐﻪ ﭼﺮا دوﺗﺎر را بﻪ ﻧﺎم ﺳﺎز اﯾﺮای �� ﮔ - از دلِ اﯾﻦ اﯾﻦ ﺗﻨﮓ ﻧﻈﺮی ﺎی ﻣﺪرن � ﻫﺎی ﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎل اﺳﺖﮐﻪ ﻓﺠﺎﯾﻊ دﻧ ﺴﺎن، � ﻠﯿﻮن ا � ن ، ﮐﻪ بﻪ ﺑهﺎی ﺟﺎن ﺻﺪ ﻣ ﻫﻢ درآﻣﺪە اﺳﺖ. دوﺟﻨﮓﺟهﺎی گ � ﻓﺮﻫﻨ � گ � نﻨﺪ �� ﺎ را بﻪ ﺟﺎن ﻫﻢ اﻧﺪاﺧﺖ و آﻟﻤﺎن را، بﺎ آن ﻏﻨﺎ و آﻓ � ارو ﮏ دﯾﻮاﻧﻪ داد، ﺣﺎﺻﻞ اﯾﻦ ﺧﻂ � ﺷﮕﻔﺖ بﻪ دﺳﺖ ش � ﮐ ی اﺳﺖ ﮐ ﻫﺎی ﻪ ش اﻣﺮوز �� ﺎ اﯾﻦ ﻣﺮزﻫﺎ کﻢ � ﮐﺮدە اﺳﺖ. اﻣﺎ در ﺧﻮد ارو کﻢ در ﺣﺎل بﺎز ﺷﺪن اﺳﺖ و رﻓﺘﻪ - � ی �� ی ﺑﻮدن ﻓﺮا ﺎی � رﻓﺘﻪ اﺣﺴﺎس ارو ﺷﻮد. اﻣﺎ آن