ایران فرهنگی

گ � اﯾﺮان ﻓﺮﻫﻨ ٥٨ - بﻪ ﻫﺮﺣﺎل رابﻄﻪ � ی � دارﻧﺪ، ﺑﺮﻫﻢ ﺗﺄﺛ �� ﺘ � ﺎﻟ � ی د ﮔﺬارﻧﺪ و ی � ازﻫﻢ ﺗﺄﺛ � ی � ﺪ از ﺷﻌﺮ ﺳﻌﺪی ﺗﺄﺛ � ﺮ ﺷﻤﺎ ﻗبﻞ از ﺣﺎﻓﻆ بﺎﺷ � ﺪ ا � ی ﻧﺪ. ﻓﺮضﮐﻨ � ﮔ � � ﺪ وﺷﻌﺮﺳﻌﺪی را اداﻣﻪ � ی ﮔ دﻫ ﺴبﺖ � ت ﮏﺧﻼﻗﯿی � ً� ﺪ، و اﺣﺘﻤﺎ � ﺪ، بﻪ ﻧﺎﭼﺎر � ﺮ بﻌﺪ ازﺣﺎﻓﻆ بﺎﺷ � ا � ﺪ داﺷﺖ. و � بﻪ ﺷﻌﺮﺳﻌﺪی ﺧﻮاﻫ � ﻞ ﺷﻤﺎ � ئ از ﻣﺮاﺟﻊ ﺗﺨ ﺣﺎﻓﻆ ﻫﻢ ﺟﺰئ ی � ﻞ ﺷﻤﺎ ﺗﺄﺛ � ﺷﻮد و در ﺗﺨ � � ﺎ آن را اداﻣﻪ � ﮔﺬارد وﺷﻤﺎ � ﺖ � ﺎ ﺧﻼﻗ � ﺪ � دﻫ ن ی بﻪ آ ی � ﺪ وﭼ � ﮐﻨ ن � اﺿﺎﻓﻪ ﺎ � � ﺪ، ﻣﺎﻧﻨﺪکﺎریﮐﻪ ﺟﺎ � ﮐﻨ ﺷﺎﻋﺮان ﺳبﮏ ﻫﻨﺪیﮐﺮدﻧﺪ. ﭼ ﺮا � ؛ ﮏ ﻃﺮف اﯾﻦ رابﻄﻪ درﺳﺖ بﺎﺷﺪ � ﺪ � بﺎ ﺗﻮاﻧﺪ رابﻄﻪ ای دو ﻃﺮﻓ ﻪ بﺎﺷﺪ. - ﺪی درﮔﺮد ﻫﻢ آوردن اﻓﺮاد دارد وﻓﺮﻫﻨﮓ � ش کﻠ � ﺎن ﻧﻘ � ﺪ، در اﯾﻦﮐﻪ ز � ﺑبﯿن و اﻓﺴﺎﻧﻪ ت ک را اﻣکﺎن � ت ک و ﭘﯿﻮﻧﺪﻫﺎی ﻣﺸ � ﻫﺎی ﻣﺸ � پﺬﯾﺮ ﻪ ﮐﻨﺪ ﮐ ﻫﯿﭻ ی ﺴﺖ. ﻣﻦ ﻫﯿﭻ دﻋﻮای � ﻧ � ﮔﻮﻧﻪ ﺷ � � بﺎ اﯾﻦ ﻧﺪارم. و �� ﻢ ﮐﻪ ﮔ ﺎن، ﻧﮋاد، ﻣﺬﻫﺐ، و ﻧﻪ � ﻧﻪ بﺎ ز � ﺖ ﻣ �� کﻢ، ﻫ � ﺴﺖ و � اﻣﺮوزە، در ﻗﺮن ﺑ � ﺠﺎد ﻧ � ت ک ا � ــــﺦ ﻣﺸ � ت بﺎ ﺗﺎر ﺣی ﺷﻮد، اﯾﻦ � ﻫﺎ بﻪ ﺧﻮدی ﺧﻮد وﺣﺪت ﻣ � ﺠﺎد ﻧ � ا ﻢ. ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺜﺎل ﺑﺰﻧﻢ ﺑﺮای اﯾﻦﮐﻪ � ﺪ اﯾﻦ را درکﮐﻨ � ﮐﻨﻨﺪ و ﻣﺎ بﺎ ﺮ ﻣﺴﺌﻠﻪ � بﺤﺚ روﺷﻦ ﺷﻮد. ا ﺎ � ی ز � ﻢ ﻧ � ن را ﻣﺤﻮر ﻗﺮار دﻫ ﻢ ﻓ � ﺗﻮاﻧ ﮑﺮ ت ی � ت کﻤ ﺴئ � ن ﺣﺲ ﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎﻟ ﺎئ � ﺲﭼﻨﺪز � ﮏ وکﺎﻧﺎدا وﺳﻮﺋ �� ً بﻠ � ﻢﮐﻪ ﻣﺜ � ﮐﻨ ﺎ و � ت اﻟ � کﺎ وکﺎﻧﺎدا و اﺳ �� وﺣﺪت آﻣ �� ﺎن اﻧگﻠ � ﺎ ز � ﮕﺮ، آ � ﺎ ازﻃﺮف د � . دارﻧﺪ ﮐﺮدە �� ﺶ را �� ن ، آﻟﻤﺎن و اﺗ ﺎن آﻟﻤﺎی � ﺎ ز � ﺎ را بﻪ ارﻣﻐﺎن آوردە اﺳﺖ؟ آ � ﺘﺎﻧ �� ﺑ اﺳﺖ ﺎﻧﻪ و � ﺎی ﻣ � ﺎن ادبﺎ و دوﻟﺘﻤﺮدان ﻫﻨﺪ و آﺳ � ، ز � ﺎن ﻓﺎر � ف ز ﮏ زﻣﺎی � ؟ ﺴﺖ و اﻣﺮوزە ﻫﻢ � اﯾﻦ ﺷکﻞ ﻧ � ﻨﻮن ﻟﺰوﻣﺎ � ا � ن ﻫﻢ ﺑﻮدە اﺳﺖ و ت ﻋﺜﻤﺎی ﺣی ﺪە � ا ﮑﺴﺘﺎن، بﻪ اﯾﻦ ﻣﻌﻨ � ﺴﺘﺎن و ﺗﺎﺟ � ی ﭘﯿﻮﻧﺪ اﯾﺮان و اﻓﻐﺎ ﮐﻪﺎ ت ک � ن ﻣﺸ ﺎی � ز ﺴﺖﮐﻪ ﺷهﺮوﻧﺪان اﯾﻦ ﺳﻪﮐﺸﻮر را ﻗﺎﻧﻊﮐﻨﺪ ﺗﺎ � ن ی ﻧ ی � دارﻧﺪ، ﭼ ا ز اﺣﺴﺎس ﺴبﺖ بﻪ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ در ﻣﺮزﻫﺎی ﺧﻮد دارﻧﺪ دﺳﺖ � ت ﺧﻮدﺷﺎن ﺴی � ﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎﻟ � ﺑﺮدارﻧﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، ﻣﻦ اﺳ گ � ﻫﺮ ﻓﺮﻫﻨ � از ﻋﻨﺎ �� ﺎن ﺗﻨهﺎ � ﻢﮐﻪ ز �� ﮔ ﺖ � ت ا � ﺎن وﺟﻪ اﺷ � ﺎر ﺑﺮ روی ز � ﺴ � ﺪ �� ﻢ بﺎ ﺗﺄ � ﺮ ﻓﮑﺮﮐﻨ � و اﺷتبﺎە اﺳﺖﮐﻪ ا