Kasravi va Bahaigari

135 ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺧﻮﺩ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﺒﻮﺩﻩ . ﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻳﮏ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻧﺎﺗﻤﺎﻡ ﻭ ﻧﻴﻤﻪ ﺭﻭﺷﻨﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭼﻬﺮﮤ ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ . ﺍﻧﺪ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﻫﺎﻯ ﺩﺭﻭﻧﻰ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺍﻭ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺒﺮﺩ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻳﺎﻓﺖ . ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﻭﺿﻮﺡ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺑﺮ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺮﻑ ﺍﺯ ﺩﺭﻧﻮﺭﺩﻳﺪﻥ ﻳﮏ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﮐﻬﻨﻪ ﭘ ﻮﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺳﺘﻢ ﺁﻟﻮﺩﻩ، ﻭ ﺳﺮ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﻯ ﻧﻮ ﻭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻥ ﺷﺪﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺍﺳﺖ . ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻫﺎ، ﻓﺮﺍ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻭ ﺁﻣﺪﻥ ﻣﻌﺒﻮﺩ : ﺩﺭ ﻏﺰﻟﻰ ﮐﻪ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﺍﺯ ﻏﺰﻝ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﻣﻮﻻﻧﺎﺳﺖ ﻣﻰ : ﮔﻮﻳﺪ ﺍﻯ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺍﻯ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺷﺪ ﺁﺷﮑﺎﺭﺍ ﻭﺟﻪ ﺣﻖ ﺭﻓﻊ ﺣﺠﺐ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻫﺎﻥ ﺍﺯ ﻗﺪﺭﺕ ّ ﺭﺏ ﺍﻟﺨﻠﻖ ... ﺁﻣﺪ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍﺳﺘﻰ، ﮐﮋﻯ ﺷﺪ ﺍﻧﺪﺭ ﮐﺎﺳﺘﻰ ﺁﻥ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻰ ﺍﺯ ﻋﺪﻝ ﻭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻭ ﻧﺴﻖ ﺷﺪ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺟﻮﺭ ﻭ ﺳﺘﻢ، ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻟﻄﻒ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮐﺮﻡ ِﺍﻳﺪﻭﻥ ﺑﺠﺎﻯ ﻫﺮ ﺳﻘﻢ، ﺷﺪ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﻗﻮﺕ ﻭ ﺭﻣﻖ ﻋﻠﻢ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺷﺪ ﻋﻴﺎﻥ، ﺷﺪ ﺟﻬﻞ ﻣﻌﺪﻭﻡ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺮ ﮔﻮ ﺑﻪ ﺷﻴﺦ ﺍﻧﺪﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺮ ﺧﻴﺰ ﻭ ﺑﺮ ﻫﻢ ﺯﻥ ﻭﺭﻕ ﺑﻮﺩ ﺍﺭ ﭼﻪ ﻋﻤﺮﻯ ﻭﺍﮊﮔﻮﻥ ﻭﺿﻊ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﭼﻮﻥ ﺷﻴﺮ ﺁﻣﺪ ﺟﺎﻯ ﺧﻮﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﺮﺩﺍﻧﻰ ﻃﺒﻖ ﺍﻳﻦ ﺭﻣﺰ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻳﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﮕﻮﺋﻴﻢ ﺭﺳﺘﺎﺧﻴﺰ، ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻥ ﺍﺯ ﺭﮐﻮﺩ، ﺑﺎﺯ ﺟﻮﺍﻥ ﺷﺪﻥ ﺭ ﻭ ﺑﺎ ﻭﺭ ﮔﺸﺘﻦ، ﮔﺬﺷﺘﻦ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﻳﻨﺪﻩ، ﺭﻳﺸﻪ ﮐﻨﻰ ﺳﺘﻢ ﻫﺎ ﻭ ﺭﻳ ﭘﻰ ﺰﻯ ﺩﺍﺩﻫﺎ، ﺑﺮ ﭼﻴﺪﻥ ﺳﺘﻴﺰﻫﺎ ﻭ ﮔﺴﺘﺮﺩﻥ ﻣﻬﺮﻫﺎ، ﺩﺭ ﺍﺳﻄﻮﺭﻩ ﻫﺎﻯ ﻫﺮ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﻨﻴﮥ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﻭ ﺩﻭﺍﻡ ﺩﺍﺭﺩ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﻧﻴﺮﻭﻯ