Kasravi va Bahaigari

14 ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭﺵ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﮔﺮﻓﺖ . ﺟﻠﺴﺎﺕ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺑﺮ ﭘﺎ ﺩﺍﺷﺖ، ﮔﺮﻭﻩ ﺁﺯﺍﺩﮔﺎﻥ ” “ ) َﻳﺎ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺎﻫﻤﺎﺩ ﺁﺯﺍﺩﮔﺎﻥ ] َﺑﺎﻫﻤﺎﺩ ﺑﺮ ﻭﺯﻥ ﺑﺎ ﺳﻮﺍﺩ ” “ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻯ ﮔﺮﻭﻩ ﻭ [ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺭﺍ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﻧﻬﺎﺩ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻭﻗﺎﺗﺶ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺑﺤﺚ ﻭ ﮔﻔﺘﮕﻮﻯ ﺑﻰ ﭘﺮﻭﺍ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻭ ﺁﻥ ﮔﺬﺷﺖ . ﺣﻤﻼﺕ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻣﺬﻫﺐ ﺷﻴﻌﻪ، ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻳﺸﻪ ﻭ ﺍﺳﺎﺱ ﻣﻮﻫﻮﻡ ﻭ ﺧﺮﺍﻓﻪ ﻣﻰ ﻧﺎﻣﻴﺪ، ﭼﻪ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺷﻴﻌﻴﮕﺮﻯ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻳﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﺁﺛﺎﺭﺵ، ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻣﺘﻌﺼﺒﻴﻦ ﺍﺳﻼﻣﻰ، ﺑﺎﺯﺍﺭﻳﺎﻥ ﻭ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﻋﻠﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺨﺖ . ﺩﺭ ﻣﺤﻴﻂ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﭘﺮ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﺩﻭﻡ ، ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺩﻭﻟﺖ ﻫﺎ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﺰﻟﺰﻝ ﺁﻥ ﺩﻭﺭﻩ ﺭﺍ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﮐﺴﺮﻭﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ . ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻫﺎﻯ ﺑﻰ ﺍﻣﺎﻥ ﻭ ﮐﻮﺑﻨﺪﮤ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺻﻮﻓﻴﮕﺮﻯ ﻭ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﻓﺮﻗﻪ ﻫﺎﻯ ﺻﻮﻓﻴ ﺎﻥ ﻭ ﻋﺎﺭﻓﺎﻥ ﻭ ﻋﺎﺭﻑ ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ ﻭ ﺣﻤﻼﺕ ﺗﻨﺪﻯ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻰ ﺳﺎﺧﺖ ﻋﺎﻣﻠﻰ ﺩﺭ ﻧﺎﺭﺍﺿﻰ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻋﺎﺭﻑ ﻣﺴﻠﮑﺎﻥ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣﮑﺎﺗﺐ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ّﺗﺼﻮﻑ ﺷﺪ . ﭼﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻘﺎﻩ ﻫﺎ ﻣﻌﺘﮑﻒ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻪ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺧﻮﺩ ﮐﺴﺮﻭﻯ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺻﻮﻓﻴﮕﺮﻯ : ﮐﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﺳﺮﺍﻥ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻫﺎ ... ﮐﺴﺎﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﺩﺭﻭﻳﺸﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻳﮑﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻓﻼﻥ ” ﻣﺴﺘﻌﻠﻴﺸﺎﻩ “ ﻭ ﺑﻬﻤﺎﻥ ” ﻋﺎﺷﻖ ﻋﻠﻴﺸﺎﻩ “ ﻣﻰ . ﺷﻤﺎﺭﺩ ﺩﺭ ﭘﺸﺖ ﻣﻴﺰ ﺳﺮﺭﺷﺘﻪ ﺩﺍﺭﻯ ﺗﻮﺩﻩ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻭ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻐﺰﺵ ﺟﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎﺳﺖ : ﺍﻯ ﺑﺎﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﺳﺖ . ﻧﻴﮏ ﻳﺎ ﺑﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺬﺷﺖ، ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﻓﺮﻭﺩ ﻧﻴﺎﻭ ﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﮕﺬﺭﺩ ﻳﺎ ﻫﻮ . ﮐﺴﺮﻭﻯ ﺻﻮﻓﻴﺎﻥ ﻭ ﻋﺮﻓﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺍﻭ ﮐﺎﻫﻠﻰ ﻭ ﺗﻨﺒﻠﻰ ﭘﻴﺸﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺗﻦ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺑﺎ ﺗﻨﺒﻠﻰ ﻭ ﺩﺭﻳﻮﺯﮔﻰ ﻭ ﮔﺪﺍﺋﻰ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺍﻧﻨﺪ ﺑﺪﺁﻣﻮﺯ ” “ ﻧﺎﻣﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻭ ﺗﻦ ﺍﺯ ﺑﻠﻨﺪﭘﺎﻳﻪ ﺗﺮﻳﻦ ﺷﺎﻋﺮﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻮﻻﻧﺎ ﺟﻼﻝ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺭﻭﻣﻰ ﻭ ﻋﻄﺎﺭ ﻧﻮﺷﺖ :