Kasravi va Bahaigari

170 ﻣﻰ . ﺷﻤﺎﺭﺩ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﺳﺒﺐ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻧﻪ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻭ ﮐﻴﻨﻪ ﺟﻮﻳﻰ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺁﺷﻮﺏ، ﺣﺘﻰ ﺁﻧﭽﻪ ﻗﻠﺐ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺯﺍﺭﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺳﺒﺐ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺷﻮﺩ ﻣﻨﻊ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﺭ ﺍﻩ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻭ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ . ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺑﺮ ﻣﺒﺎﻧﻰ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﻨﺎ ﻣﻰ ﻧﻬﺪ ﮐﻪ ﻓﻘﺮ ﻭ ﺛﺮﻭﺕ ﻣﻔﺮﻁ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﻰ . ﺑﺮﺩ ﺗﺸﮑﻴﻼﺗﻰ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﭘﺎﻳﻪ ﺭﻳﺰﻯ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﺁﺯﺍﺩﻧﻪ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﺭﺃﻯ ﺍﮐﺜﺮﻳﺖ ﺷﺮﻳﮏ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﻰ ﺑﻨﻴﺎﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ّﻣﻤﺎﻟﮏ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﻰ ﻏﺮﺑﻰ ﺩﺭ ﭘﻰ ﺗﺤﻘﻖ ﺁﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﻣﻰ . ﺁﻭﺭﺩ ّﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻠﻰ ﺍﺯ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺟﺪﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺧﻮﺍﺳﺘﺎﺭ ﺻﻠﺢ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭﻯ ﺑﺮ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ، ﺻﻠﺤﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺑﺘﺪﺍﻯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﻧﺴﻞ ﻫﺎﻯ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ، ﻭﺣﺪ ﺕ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﻯ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺭﺩ، ﻭﺣﺪﺗﻰ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺿﺎﻣﻨﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺻﻠﺤﻰ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺑﺎﺷﺪ . ّﻭﺣﺪﺗﻰ ﺟﻬﺎﻧﻰ، ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﮑﻪ ﻫﻮﻳﺖ ﻣﻠﻰ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﻣﺮﺯﻫﺎﻯ ﺳﻨﺘﻰ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎ ﺧﺪﺷﻪ ﺩﺍﺭ ﺷﻮﺩ . ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﻭﻳﮋﮔﻰ ﻫﺎﻯ ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﻘﻄﮥ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺗﻨﮓ ﻫﺎﻯ ﺑﻴﻨﻰ ِﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﺷﻴﻮﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻠﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﺳﺖ . ﺍﻳﻦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﺗﻤﺪﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻭ ﻓﺮﺩﺍﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺳﺘﺎﻭﺭﺩﻫﺎﻯ ﻫﻤﮥ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﻌﺮ ﻭ ﻣﻮﺳﻴﻘﻰ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻭ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺩﺭ ﺧﻮﺭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﻋﻠﻢ ﻭ ﻣﺤﺼﻮﻻﺕ ﻓﮑﺮﻯ ﻭ ﻋﻘﻠ ﻰ ﺑﺸﺮ ﺭﺍ ﺍﺭﺝ ﻣﻰ . ﮔﺬﺍﺭﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﻻ ﺑﺮ ﺷﻤﺮﺩﻳﻢ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﮔﺬﺍﺭﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ، ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﮑﺼﺪ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ، ﺍﺯ ﺍﺳﺎﺱ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﻩ ﻫﺎ ﺳﻨﺪ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎءﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﻳﺎ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻧﻘﻞ ﮐﺮﺩ . ﺑﻪ ﻧﻈﺮ