Kasravi va Bahaigari

59 ﻳﮏ ﭘﮋﻭﻫﻨﺪﮤ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﺆﺳ. ﺍﻝ ﺍﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﺮﻭﻯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻩ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ، ﺑﻪ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺗﻨﺪ ﻭ ﮐﻴﻨﻪ ﺁﻣﻴﺰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﻣﻬﻤﻴ ﺰ ﺑﺒﺮﺩ، ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ” “ ﺑﻨﺎﻣﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﻬﺎﺋﻴﮕﺮﻯ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺷﺼﺖ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺗﮑﺮﺍﺭ : ﮐﻨﻨﺪ ﻣﻰ ... ﻣﺎ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﻫﻤﻪ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻓﺘﺪ ﻭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﻫﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﻣﻰ .... ﺷﻨﺎﺳﻴﻢ ﮐﺴﺮﻭﻯ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺗﻌﺎﻟﻴ ﻤﻰ ﮐﻪ ﺷﺒﻴﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﻳﻎ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﻭﻟﻰ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺗﻨﺎﻗﺾ ﺁﺷﮑﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻓﮑﺎﺭﺵ ﺩﺍﺭﺩ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﻳﮏ ﺳﻮ ﺧﺮﺩ ﺭﺍ ﺳﺘﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﺳﻮﺍﺩ ﻭ ﻋﻠﻢ ﺁﻣﻮﺯﻯ ﻭ ﮐﺘﺎﺏ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺻﺮﻳﺤﺎ ﻧﻮﺷﺖ " : ﻫﺮ ﭼﻪ ﺳﻮﺍﺩ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﺑﻪ ﺁﺳﻴﺐ ﺁﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻓﺰﻭﺩ . ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻧﺪﺍﺩ ﻭ ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻥ ﺟﻠﻮ ﮔﺮﻓﺖ ) ". ﻧﮏ (. ٨١ . ﺹ. ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺻﻔﺤﺎ ّﺕ ﻣﺘﻌﺪ ﺩ ﺑﺮ ﺿﺪ ﭘﻨﺪﺍﺭ ﻧﻮﺷﺖ، ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﭘﻨﺪﺍﺭﻫﺎﻯ ﻓﻴﻠﺴﻮﻓﺎﻧﻪ، ﻳﺎﻭﻩ ﮔﻮﻳﻰ ﻫﺎﻯ ﺷﺎﻋﺮﺍﻧﻪ ﻭ ﻳﺎ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋ ﻰ ﻫﺎﻯ ﺑﻴﺨﺮﺩﺍﻧﻪ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻮﺭ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺗﻮﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺷﺪ ﻭ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺩﻩ ﻫﺎ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻭ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﻰ ﻋﺮﺿﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺷﻮﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ؟ ﮔﻴﺮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻮﺭ ﻻﺯﻣﻪ ﺍﺵ ﺗﺒﺎﺩﻝ ﻧﻈﺮ ﻭ ﮐﻨﺠﮑﺎﻭﻯ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﻳﻞ ﺍﺳﺖ . ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﺑﻪ ﺷﻮﺭ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮﺩ " ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺁﺩﻣﻰ ﮐﻨﺠﮑﺎﻭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺟﻠﻮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮔﻴﺮﺩ . ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ، ﺍﻳﻦ ﮐﻨﺠﮑﺎﻭﻳﻬﺎ ﺟﺰ ﻫﻮﺩﮤ ﺑﻴﮑﺎﺭﻯ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ . " ﻧﮏ) .ﺹ. ١٩ .(