Kasravi va Bahaigari

63 ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ . ﺁﺭﻯ، ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻳﮏ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﺭﻧﺞ ﻭ ﺯﺟﺮ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﻟﻰ ﻭ ﺍﻧﺪ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺯ ّﺩﺍﻳﺮﮤ ﺗﻌﻘﻞ ﻭ ﺧﺮﺩ ﭘﺎ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻧﻨﻬﺎﺩﻩ . ﺍﻧﺪ ﮐﺴﺮﻭﻯ ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭ ﺩﺍﺩﮔﺮﻯ ﺑﻪ ﻗﻀﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧ ﻣﻰ ﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﺷﺎﻳﺪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻧﻪ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﺎ ﺗﻮﺩﻩ ﻫﺎ ؛ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻭ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﮔﻰ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭﺍﭘﺲ ﺍﺳﺖﮔﺮ . ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﮐﻪ ﺗﻮﺩﻩ ﺭﺍ ﻫﺎ ﻗﺮﻥ ﻫﺎﺳﺖ ﺑﻪ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﺟﻬﻞ ﻭ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ ﮐﺸﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﻗﺮﻭﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﻣﻮﻫﻮﻣ ﺎﺕ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﻭ ﻭﮐﺎﻟﺖ ﻭ ﺻﺪﺍﺭﺕ ﺍﺳﺖ . ﺑﻠﮑﻪ ﺁ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻥ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻣﻰ ، ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﺑﺮﺩ ﺍﻧﺪﻳﺸﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻭ ﺳﺮﺑﻠﻨﺪﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ . ﮐﺸﻮﺭﻯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺫ ﺩﻳﻦ ﻣﺪﺍﺭﺍﻥ ﺭﻫﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﮐﺸﻮﺭﻯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻥ ، ﻭ ﻣﺮﺩ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻨﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻣﻰ. ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺴﻰ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺩﻳﻦ ﻭ ﻳﺎ ﺍﻧﺪﻳﺸﮥ ﺩﻳﮕﺮ، ﺩﭼﺎﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﺯﺟﺮ ﻭ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻧﺸﻮﺩ . ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻣﻰ ﻭ، ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﺍﺻﻮﻝ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺗﻌﺪﻳﻞ ﺍﺧﻼﻕ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻭ ﺍﺻﻼﺡ ﻣﻔﺎﺳﺪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺑﺴﺰﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ . ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﺎ ﺗﻮﺩﻩ ﻫﺎ ﻧﻴﺴﺖ، ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺗﻮﺩﻩ ﻫﺎ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺑﺎ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺩﻩ ﻫﺎ ﮐﺎﺭ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺳﺖ . ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻻﻳﻞ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺸﺘﻰ ﻓﺮﻳﺒﮑﺎﺭ ﮐﻪ ﻗﺪﺭﺗﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩ ﺭ ﺟﻬﻞ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ، ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﻣﺪﺭﮎ ﻳﺎ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﺳﺎﺧﺘﮥ ﺩﺳﺖ ﺭﻭﺳﻴﻪ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ، ، ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺗﻮﺩﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻰ . ﺷﻮﺭﺍﻧﻨﺪ ﮐﺴﺮﻭﻯ ﺍﮔﺮ ﻣﻰ ّﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﺯ ﺗﻌﺼ ﺐ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﺍﺙ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﻃﻠﺒﮕﻴﺶ ﺑﻮﺩ ﺩﺳﺖ ﺑﮑﺸﺪ ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻴﻦ ﺁﺷﻨﺎ ﮐﺮﺩ ﻣﻰ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻳﮑﺼﺪ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺯﺟﺮ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺩﺷﻤﻦ ﺗﻮﺩﻩ ﻫﺎ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻧﻤﻰ . ﮐﺮﺩ ّﺍﻣﺎ ﮐﺴﺮﻭﻯ ﻣﺤﻘﻖ