Kasravi va Bahaigari

73 ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ ﺩﻟﻴﻞ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻳﮏ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﺎﻣﮥ ﺑﺎﺏ ! ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﮐﺴﺮ ﻭﻯ ﻭ ﺷﻴﻮﮤ ﻣﺎﻫﺮﺍﻧﮥ ﺍﻭ ﺩﺭ ّﺭﺩﻳﻪ ﻧﮕﺎﺭﻯ، ﺍﻳﻨﮏ ﺑﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﻬﺎﺋﻴﮕﺮﻯ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﭼﻨﺪ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻭ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﭘﺎﻳﻪ ﻭ ﻣﺎﻳﮥ ﺍﻳﺮﺍﺩﻫﺎﻳﺶ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﻢ . ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ : ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺴﻴﻨﻌﻠﻰ ﺑﻬﺎءﺍﻟﻠﻪ ] [ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺯﻭﺭﺵ ﺟﺰ ﺑﻪ ﺑﺎﻓﻨﺪﮔﻰ ﻧﻤﻴﺮﺳﻴﺪﻩ ... ﻭﻟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﻞ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﻯ ﻣﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﮐﻪ ﮐﺘﺎﺑﻰ ﺑﺎ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺑﻪ ﺩﺷﻮﺍﺭﻯ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ... ﺳﭙﺲ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻬﺎءﺍﻟﻠﻪ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺗﺮﺍﺷﻴﻬﺎﻳﻰ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺘﻪ : ﭼﻬﺎﺭ ﭼﻴﺰ ﺩﻟﻴﻞ ﺭﺍﺳﺘﮕﻮﻳ ﻰ ﻳﮏ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺨﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ : ﻧﺨﺴﺖ ﺩﻋﻮﻯ ﮐﺮﺩﻥ، ﺩﻭﻡ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﮔﺰﺍﺭﺩﻥ ، ﺳﻮﻡ ﺳﺨﻨﺶ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﻫﻨﺎﻳﻴﺪﻥ ] ﻧﻔﻮﺫ ( ﮐﻼﻡ ) [ ﺩﺍﺷﺘﻦ ، ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺑﻪ ﺭﻭﻯ ﺩﻋﻮﻯ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﻣﺎﻧﺪﻥ ... ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﻞ ﺭﺍﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍﺳﺘﮕﻮﻳﻰ ﻳﮏ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺨﺘﻪ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻮﺩ . ﺯﻳﺮﺍ ﺩﻋﻮﻯ ﺭﺍ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﮐﺮ ﺩ ﻭ ﺷﺮﻳﻌﺘﻰ ﺭﺍ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﮔﺰﺍﺷﺖ [. ﮐﺬﺍ ] ﺍﻣﺎ ﻫﻨﺎﻳﻴﺪﻥ ﺳﺨﻦ ﻳﺎ ﺑﮕﻔﺘﮥ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻧﻔﻮﺫ : ﻧﺨﺴﺖ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ ﻫﻨﺎﻳﺪ ﺑﺲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻮﺩ . ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺍﻳﻦ ﻫﻨﺎﻳﻴﺪ ﻭ ﻧﻬﻨﺎﻳﻴﺪﻥ ﻧﻔﻮﺫ ] ( ﮐﻼﻡ )