یونس حیدری ۱۳ بیرون از قرنطینه پیداست. دو هواکش در سالن هست که فقط صدای ناهنجار تولید می کنند و هیچکمکی به تعویض هوا نمیکنند. در انتهای این سالن بزرگ راهرویی به عرض یک متر و طول تقریبا سه متر قرار گرفته که در آن چهار توالت هست و از میان این چهار توالت فقط دو تایشان قابل استفاده است و دو تای دیگر که سنگ توالت ندارند تبدیل به زبالهدان شدهاند. از این دو توالت هم یکیشان آفتابه دارد و دیگری فقط برای تخلیهی سرپایی قابلاستفاده است و بس. در همین راهروی تنگ یک دستشویی طولی با سیمان ساختهاند که یک لوله از رویکار آمده است با یک شیر آب و در انتهای لوله هم شیر وجود ندارد و از خود لوله به مقدار بسیار کمی بهطور همیشگی آب جریان دارد. بهیقین میتوانگفت هرگز این مقدار آب برای این تعداد کثیر انسان که در این ال دهلیز ک ن محبوس و محصورند کفایت نمیکند. برای خوردن باید از همین دو شیر آب استفاده کنند و از همین دو شیر هم باید آفتابه را آب کنند، زیرا اکثر مواقع از شیر توالت آب نمیآید. هر روز نزدیک ظهر در هواخوری باز میشود. همه میروند داخل محوطهای که دورتادورش را با سیمهای توری ال دیوار کشیدهاند و با ی آن را با چند ردیف سیمخاردار زینت دادهاند . این فضا حائلی است میان هواخوری قرنطینه و سایر محوطه ی اردوگاه. در زیر شیر آبی که داخل محوطه ی هواخوری نصب شده است حوضچهای سیمانی ساختهاند که آب ضایعات را بهسوی درختان محوطه ی اردوگاه هدایت میکند.کسانی که در مسیر راه توانستهاند به مأموران پول بدهند تا برایشان از بازار نوشابهی خانواده خریداریکنند چه روز خوبی دارند، زیرا بوتل [بطری ]
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2