مشاطه‌گری تاریخ

گری تاریخ با مهندسی نفرت در آکادمی ‌ مشاطه 14 ١٩٦٦ اش را برای همیشه از دست داد. تابستان ‌ کارش برکنار شد و سِمت سیاسی-قانونی ها از نظام ‌ که رانکوویچ برای همیشه کنار گذاشته شد، از لحظاتی بود که طلاق عاطفی صرب های آنها نسبت به سیستم فدرالیسم برجای ‌ شناسایی برای بدبینی ‌ کمونیستی ردّی قابل گیری از فضای نسبتاً باز سیاسی، قانون سکوت در ‌ زمان با این تحولات و با بهره ‌ گذاشت. هم شد؛ به ‌ وکنار نادیده گرفته می ‌ های گذشته در یوگسلاوی، در گوشه ‌ مورد جنایات قومیِ دهه های ‌ گاه از سوی ناسیونالیست ‌ به ‌ ها گاه ‌ این معنی که بازخوانی جنایات سایر اقوام علیه صرب » در ‌ طلب صرب «چتنیک ‌ های سلطنت ‌ ی گروه ‌ گرفت. بازخوانی خاطره ‌ صرب صورت می گاه ‌ های «اوستاشه»ی کروات، گه ‌ های تاریخی علیه کشتار گروه ‌ محافل ادبی و نشست کرد. لازم به یادآوری است که در مورد بازخوانی تاریخ و دادخواهی ‌ توجهاتی را جلب می فرما بود؛ به این معنی که ‌ جنایات جنگ جهانی دوم، در یوگسلاوی قانون سکوت حکم بازگفتن جنایات جنگ، عملی غیرقانونی و ممنوع بود. اما بازشدن نسبی فضای محافل فکری های ‌ ها فرصت بازخوانی جنایات فاشیست ‌ ای در یوگسلاوی، گویی فقط به صرب ‌ و رسانه ی کروات را داد. ‌ اوستاشه اجماعی عمومی بر سر سیستم سیاسی ١٩٥٠ ی ‌ به این ترتیب، در حالی که در دهه تری را برای ‌ های متنوع ‌ کشور وجود داشت و تغییرات اقتصادی و سیاست خارجی امکان های مربوط به تمرکززدایی ‌ بحث ١٩٦٠ ی ‌ مردم یوگسلاوی به وجود آورده بود، در اوایل دهه های اقتصادی حول ابتکارات ‌ کردن سیاست ‌ ی ملی کمونیسم، ترکیبی ‌ در کنار اجرای برنامه گذاری خارجی در کنار مدیریت دولتی خدمات مطرح شد. ‌ خودمدیریتی و پذیرش سرمایه های برابر و ‌ ها و حکمرانی ‌ در واقع، فدرالیسم یوگسلاوی با اِعمال هماهنگی بین جمهوری منطبق با آمایشی از تجمع مراکز قومی، توانسته بود هم میراث فرهنگی اقوام را پاس بدارد گرایانه تبدیل کند. با این ‌ آمیز به یک سیاست عمل ‌ و هم خودگردانی آنها را در روندی صلح که به لحاظ 15 حال، جریان خاموش ناسیونالیسم صربی که عمدتاً حول معنای یوگسلاوی عنوان دولتی از اسلاوها شکل گرفته بود، به چیزی کمتر از اِعمال حاکمیت یکدست ‌ لغوی به 16 ها راضی نبود. ‌ ی جمهوری ‌ صربی بر همه ، دست به ١٩٧٤ و بار دیگر در ١٩٦٣ یوگسلاوی در دو مقطع زمانی، یک بار در های ‌ تغییر قانون اساسی زد. نظام سیاسی یوگسلاوی با پذیرفتن خودگردانی جمهوری نگرو و بوسنی بدون مبنای قومی، ‌ گانه با مبنای قومی و دو جمهوری مقدونیه و مونته ‌ پنج ی خودمختار تبدیل شد. در کنار شش ‌ به فدراسیونی از شش جمهوری مستقل و دو منطقه در 17 ی خودمختار کوزوو در جنوب جمهوری صربستان و ویوودینا ‌ جمهوری، دو منطقه شناختن ‌ رسمیت ‌ یوگسلاوی با به ١٩٧٤ شمال این جمهوری نیز اعلام موجودیت کردند. در های سیاسی را به هشت واحد ارتقا داد. سطح ‌ خودمختاری دو منطقه در صربستان موجودیت تدریج موجب ‌ گرایی بیشتری ملزم کرد؛ موضوعی که به ‌ گیری اجرایی را نیز به هم ‌ تصمیم ها شد. ‌ ناخرسندی بیشتر صرب