مشاطه‌گری تاریخ

گری تاریخ با مهندسی نفرت در آکادمی ‌ مشاطه 20 اهمیتی، فروپاشی یوگسلاوی از کوزوو شروع شد و در کوزوو ‌ ظاهر بی ‌ با چنین روند به های ‌ نژادی ناسیونالیست ‌ شدن» بیانگر سیاست ‌ نیز به پایان رسید. استفاده از عبارت «کوزوویی سیاسی و در یک کلام، تفکر ‌ صرب بود؛ مفهومی که توانسته بود نفرت کلامی، قلدری ها فعال ‌ ها بلکه در مقابل هر قومی غیر از صرب ‌ تنها در مقابل کوزوویی ‌ ها را نه ‌ نژادی صرب به سمت دیگر 51 تدریج ‌ ها بود اما به ‌ کند. نفرت از دیگری در ابتدا بیشتر متوجه کوزوویی ‌ ها نیز روانه شد. ‌ جمهوری کرد: وقایع ‌ های تاریخی در واقع درون تکنیک «ترومای انتخابی» کار می ‌ پردازی ‌ اسطوره طور مثال، یادآوری ‌ شدند. به ‌ کردند، انتخاب می ‌ ای که تولید می ‌ به فراخور نیروی عاطفی شد گروهی بزرگ شکل بگیرد و احساس ‌ ای بود که باعث می ‌ گونه ‌ به ‌ زجرآور یک واقعه ها بودند، به دست ‌ گی از سمت گروه ظالم که عمدتاً غیرصرب ‌ شد ‌ پناهی، مظلومیت و قربانی ‌ بی این تکنیک در واقع قلب استراتژی سیاسی ناسیونالیسم صربی بود که دائماً از منبع 52 آید. کرد. ‌ شدگی تغذیه می ‌ قربانی هایی داشت؟ ‌ . یوگسلاوی فدرال چه چالش ٢ فکری: جدال میان بیان و بقا ‌ الف) فرهنگ روشن گرفتن استراتژی عدم تعهد، فضای فکری و ‌ کردن تیتو به استالین و درپیش ‌ بعد از پشت تر ‌ تبدیل شد. پیش ‌ فکری یوگسلاوی به محیطی پویا و در عین حال فضایی پیچیده ‌ روشن اشاره کردیم که کمونیسم استالینی دیگری یا دشمن یوگسلاوی تعریف شده بود. در دادن تفاوت راهبردی میان یوگسلاوی (ما) با آن «دیگریِ استالینی» ‌ نتیجه، برای نشان هایی برای بیان عقاید و نقد جریان اصلی کمونیسم به وجود آمد. این به آن معنا ‌ گشایش داشته ‌ ی بیان آزادانه و بدون هزینه ‌ ی فکری اجازه ‌ فکران از هر نحله ‌ ی روشن ‌ نبود که همه وجودآمدن فضای نسبی بیان آزاد بود. حکمرانی تیتو که رهبری ‌ باشند. منظور از گشایش، به های تنفس ‌ بر اساس وجوه کاریزماتیک بود، دست دولت کمونیستی را برای کنترل دریچه گیری ‌ ی تیتو موجب شکل ‌ حکمرانی در دوره 53 ی فکری یوگسلاوی باز گذاشته بود. ‌ جامعه های مختلف با عنوان ‌ فکران شده بود که در مناسبت ‌ ی روشن ‌ خصوصی در حلقه ‌ فرهنگ به 54 «فرهنگ مخالفان» مورد تحقیق و تحلیل قرار گرفته است. فکران در ‌ از سویی، آزادی بیان وجود داشت و از سویی واقعاً وجود نداشت: روشن هر سه طیفی که به آنها اشاره خواهیم کرد (ناسیونالیسم، نئومارکسیسم (چپ انتقادی) و لیبرالیسم) بیش از آنکه فرصت داشته باشند در فضایی «نرمال» به بیان عقایدشان بپردازند، ماندن در ‌ کندن برای باقی ‌ عنوان صاحبان اندیشه و جان ‌ درگیر «بقا» و حفظ موقعیت خود به ی مجادلات نظری بودند. به عبارت دیگر، آنها در محیطی قرار نداشتند تا با صبر و ‌ صحنه

RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2