مشاطه‌گری تاریخ

گری تاریخ با مهندسی نفرت در آکادمی ‌ مشاطه 35 پدران معنوی صربستان بزرگ دوبریکا کاسیچ ترین چهره بدون شک «دوبریکا کاسیچ»، پدر ‌ در میدان بازی آکادمی صربستان برجسته ناسیونالیسم صربی و احیاگر تاریخ صربستان بزرگ، بود. کاسیچ ابتدا از همراهان تیتو و ی ‌ بلافاصله بعد از قضیه ١٩٦٠ ی ‌ ی کمونیسم ملی یوگسلاوی بود. اما از دهه ‌ قائل به ایده اش از تشکیل دولت صربستان و ساختن ‌ رانکوویچ، شروع کرد به معرفی طرح بلند تاریخی های یوگسلاوی تحت لوای صربستان ‌ ی جمهوری ‌ شدن همه ‌ ای استثنایی از طریق یکی ‌ آینده ها را با زبانی ادبی ‌ بزرگ. ابتدا با تکیه بر مفهوم پراکندگی ملت صرب، سعی کرد وضع صرب دراماتیزه کند و با منابع تاریخی چفت و بند دهد. های متعددی میان کاسیچ و یکی از منتقدان ادبی اسلوونی به ‌ نگاری ‌ در همین دهه نامه ها میان نخبگان صرب و دیگر ‌ ترین مناظره ‌ درگرفت که به یکی از مهم 109 نام دوشان پیرژوس ها به خطوط مشخصی ‌ ها» تبدیل شد. نامه ‌ ها بر سر حق «ملی» یا «حقوق جمهوری ‌ جمهوری شد. بسیاری، ‌ ختم نشد و در عوض، مشتی از اتهامات از هر طرف برای دیگری فرستاده می فکر صرب ‌ ها میان کاسیچ از موضع یک روشن ‌ نگاری ‌ گرفته در جریان این نامه ‌ خصومت شکل فکری ‌ ساز اختلاف شدید محافل روشن ‌ و پیرژوس از موضع یک متفکر اسلوونیایی را زمینه کشمکشی که 110 دانستند؛ ‌ صرب با سایرین بر سر تعریف دموکراسی و مفهوم یوگسلاوی می ی «هر فرد یک رأی» در مقابل «هر جمهوری یک رأی» جریان داشت. ‌ بر سر ایده 111 در جریان نشستی در دانشگاه مردمی کولاراچ ١٩٦٧ کاسیچ برای اولین بار در ها ‌ ایراد کرد. او اشاره کرد که صرب 112 ای با عنوان «ما چگونه ما شدیم؟» ‌ سخنرانی ها) ‌ ی تمدنی نیستند. او در این باره توضیح داد که ما (صرب ‌ اکنون واجد یک چهره ‌ هم ساز ما شده است. ‌ ایم» و همین پراکندگی مانع بزرگی در برابر نیروی تمدن ‌ بسیار «پراکنده هاست. کاملاً ‌ حل در اتحاد میان مردم صرب و یکپارچگی سرزمینی صرب ‌ بنابراین، راه مشخص بود که این سخنرانی فدرالیسم یوگسلاوی را نشانه رفته است. مجدداً سال بعد های صربستان ‌ ی کمونیست ‌ ی مرکزی اتحادیه ‌ کاسیچ در جریان چهاردهمین نشست کمیته نگاران حضور کاسیچ ‌ ی «برابری ملی در صربستان» برگشت. تنی چند از روزنامه ‌ به مسئله ویژه اینکه او بعد از ماجرای رانکوویچ ‌ به 113 اند. ‌ را در این جمع، حائز اهمیت توصیف کرده بایست در مجمع رسمی ‌ ی قلبی نداشت و قاعدتاً نمی ‌ ها علاقه ‌ ) دیگر به کمونیست 1966( ترین ‌ ی مخالف رژیم به خود گرفته بود. اما چرا در یکی از رسمی ‌ آنها شرکت کند. او چهره دید؟ ‌ شد و ارج می ‌ گفت و حتی تشویق می ‌ ها سخن می ‌ مجامع کمونیست نکته این بود که رهبران کمونیست صرب نیز در خفی، دلشان با کاسیچ بود و از نیت سالاری ‌ کاسیچ برای ترویج ناسیونالیسم صربستان بزرگ در قالب پیشنهادهایش برای «دیوان