Munireh Baradaran - Simple Truth

308 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده در آن ﺑﻨﺪ ﯾﮏ آﺷﻨﺎی ﻗﺪﯾﻤﯽ را ﻫﻢ دﯾﺪم ﮐﻪ ﺑﻪ زﺑﺎن ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺗﺴﻠﻂ داﺷﺖ. ﹰ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮی داوﻃﻠﺐ ﺷﺪﯾﻢ. ﺑﺎ ﺧﻮدش ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد آﻣﻮزش زﺑﺎن ﻓﺮاﻧﺴﻪ داد و ﻓﻮرا اﯾﻦ ﮐﻪ ﭘﺎﯾﻪ ﻫﺎی اﯾﻦ زﺑﺎن را ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ، در ﮐﻼس ﺷﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدم و ﺧﺎرج از ﮐﻼس ﭼﯿﺰﻫﺎی ﺑﯿﺶ ﺗﺮی ﻣﯽ آﻣﻮﺧﺘﻢ. ﭼﻨﺪ ﺷﻌﺮ ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﯾﺎدم داد. در ﺣﯿﺎط ﻗﺪم ﻣﯽ زدﯾﻢ، او ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ و ﻣﻦ آن ﻗﺪر ﺗﮑﺮار ﻣﯽ ﮐﺮدم ﺗﺎ از ﺑﺮ ﺷﻮم. ﮐﺎر ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺑﻮد. ﺷﻌﺮ ﭘﺎرﺗﯿﺰان » « ﻫﺎ ﮐﻼغ»و « را ﺗﺎ ﻣﺪت ﻫﺎ از ﺑﺮ ﺑﻮدم و ﺑﺮای ﺧﻮد زﻣﺰﻣﻪ ﻣﯽ ﮐﺮدم. دورﻫﻢ ﺟﻤﻊ ﹺ ﻣﺎ ﺑﺮای ﯾﺎ ﺷﺪن ﹺ دﮔﯿﺮی ﯾﮏ زﺑﺎن ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ » « اﻋﺘﺮاض و ﭼﺸﻢ ﻏﺮه رﻓﺘﻦ ﺗﻮاب ﻫﺎ را ﺑﺮﻣﯽ اﻧﮕﯿﺨﺖ ﮐﻪ وﻗﻌﯽ ﺑﻪ آن ﻧﻤﯽ ﮔﺬاﺷﺘﯿﻢ، ﺣﺘﺎ ﺑﻪ ﻋﻤﺪ در راه رو ﺟﻤﻊ ﻣﯽ ﺷﺪﯾﻢ. ﯾﻮاش ﯾﻮاش داﺷﺘﻢ ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ﺗﺎزه ﻋﺎدت ﻣﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺑﺎز ﻫﻢ ﺧﺒﺮ اﻧﺘﻘﺎل از ﺑﻠﻨﺪﮔﻮ ﺑﻪ ﮔﻮش رﺳﯿﺪ. ﻫﻤﻪ ﺑﺎﯾﺪ وﺳﺎﺋﻞ ﻣﺎن را ﺟﻤﻊ ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ. ﭼﻨﺪ ﺳ ﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ ﺧﺴﺘﻪ و ﻧﮕﺮان روی ﺑﺴﺘﻪ ﻫﺎ و ﺑﻘﭽﻪ ﻫﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮدﯾﻢ. ﻣﻬﺸﯿﺪ ﺧﺴﺘﻪ ﺗﺮ و ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺮ از ﺑﻘﯿﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ. ﭼﻨﺪ روزی ﺑﻪ ﺳﺎﻟﮕﺮد اﻋﺪام ﻫﻤﺴﺮ ﺑﺮادرش ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد. دﺳﺖ ﮔﻠﯽ را ﮐﻪ روی ﭘﺎرﭼﻪ ﯾﯽ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮدم و ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ در ﺳﺎﻟﮕﺮد آن روز ﺑﻪ او ﺑﺪﻫﻢ، ﻧﺎﭼﺎر ﻫﻤﺎن روز دادم. دﺳﺘﻢ را ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﺪ ﻣﺎ را ﺟﺪا ﮐﻨﻨﺪ و او ﺑﻤﺎﻧﺪ و ﺗﻮاب ﻫﺎ. آﻫﺴﺘﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺖ اﺳﺖ ا ﮔﺮ آدم ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ درددل ﮐﻨﺪ. ﻓﺎﻃﯽ ﻫﻢ آﻣﺪ و ﮐﻨﺎرﻣﺎن ﻧﺸﺴﺖ. دوﺳﺖ و ﭘﺰﺷﮏ اش ﺑﻮد. ﻣﻬﺸﯿﺪ اداﻣﻪ داد: » ﺗﺎزه ازدواج ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ دﺳﺖ ﮔﯿﺮ ﺷﺪﻧﺪ. ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ ﻣﺎه، و ﭼﻪ ﻗﺪر ﯾﮏ دﯾﮕﺮ را دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﺪ. « ﻧﺎم ﻣﻦ و ﻫﻢ اﺗﺎﻗﯽ ﻫﺎﯾﻢ را ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﯿﺮون ﺑﺮوﯾﻢ. ﺳﺮم را روی ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﻣﻬﺸﯿﺪ ﻣﺨﻔﯽ ﮐﺮدم و ﻫﻖ ﻫﻖ ﮔﺮﯾﻪ ﺳﺮ دادم. ﻣﺎ را ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ در راه روی ﺑﯿﺮوﻧﯽ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ. ﭘﺎﺳﺪارﻫﺎ دﺳﺘﭙﺎﭼﻪ رﻓﺖ وآﻣﺪ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ آﻣﺪ در ﮐﺎر ﺷﺎن واﻣﺎﻧﺪه اﻧﺪ. ا ﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺧﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ و روی زﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺖ، ﺑﺪوﺑﯽ راه ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ و ﻣﯽ زدﻧﺪ. ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎی دﯾﮕﺮ ﻫﻢ ﺑﻮد. ا ﮔﺮ ﭼﺸﻢ ﺑﻨﺪﻣﺎن اﻧﺪﮐﯽ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ رﻓﺖ ﯾﺎ ﺳﺮﻣﺎن را ﻣﯽ ﹰ ﺑﺎ ﻓﺤﺶ و ﮔﺮداﻧﺪﯾﻢ، ﻓﻮرا ﮐﺘﮏ روﺑﻪ رو ﻣﯽ ﺷﺪﯾﻢ. در اﻧﺘﻬﺎی راه رو ﮐﺴﺎن دﯾﮕﺮی ﻫﻢ ﺑﻮدﻧﺪ. ﺗﻌﺪای را ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎر در آﺧﺮ راه رو ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ و ﺗﻌﺪاد دﯾﮕﺮی را ﺑﯿﺮون آوردﻧﺪ. ﺟﺒﺎری آﻣﺪ و دﺳﺘﻮر داد ﮐﻪ راه ﺑﯿﻔﺘﯿﻢ. ﭼﻨﺪﻧﻔﺮی ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺑﻨﺪی ﮐﻪ ﺗﻮاب ﻫﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ رﻓﺖ. ﺑﺪوﺑﯽ راه و ﺣﻤﻠﻪ ی ﺟﺒﺎری ﺷﺮوع ﺷﺪ. ﭘﺎﺳﺪارﻫﺎی دﯾﮕﺮ ﻫﻢ ﻓﻮری ﺳﺮ رﺳﯿﺪﻧﺪ. ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ را ﺑﺎ ﻟﮕﺪ از ﭘﻠﻪ  ﻫﺎ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﻨﺪ  ﺑﻨﺪی ﮐﻪ اﺣﺘﻤﺎﻻ ﯾﮏ ﺑﻮد، ﭘﺮت ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﻘﯿﻪ را ﺑﺎ ﻫﻮل ووﻻ ﺑﻪ راه اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ. ﺑﺴﺘﻪ ﻫﺎ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺑﻮد و ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﺗﻨﺪ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد. ﺑﺴﺘﻪ ﻫﺎ را ﺑﺎ ﻟﮕﺪ روی ﺳﺮ ﻣﺎ ﮐﻪ در راه ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﺑﻮدﯾﻢ ﭘﺮت