Munireh Baradaran - Simple Truth

313 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﺷﺪﯾﻢ. از دری ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ی دورﺗﺮی از ﻣﺎ ﻧﺎم ﻫﺎی آﺷﻨﺎ ﺷﻨﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ. ﯾﮑﯽ دو ﻧﻔﺮ ﺑﻪ در ﻧﺰ دﯾﮏ ﺷﺪﻧﺪ. ﭘﺎﺳﺪاری در آن ﺟﺎ ﻧﺒﻮد، ﹶﻘﻪ ﺑﻪ در زدﻧﺪ. دوﺳﺘﺎﻧﻤﺎن ﭼﻨﺪ ﺗ ﺑﻮدﻧﺪ، ﻫﻤﺎن ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪ ی ﭘﯿﺶ از ﻣﺎ ﺟﺪاﺷﺎن ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ. ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل زﯾﺎد ﻣﺎ را ﻫﻢ ﻧﺰد آن ﻫﺎ ﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪ ﭼﻮن در آن ﺳﺎﻟﻦ ﻫﻨﻮز ﺟﺎی ﺧﺎﻟﯽ وﺟﻮد داﺷﺖ. ﺳﺎﻋﺘﯽ دﯾﮕﺮ داﺧﻞ ﻫﻤﺎن ﺳﺎﻟﻦ ﺑﻮدﯾﻢ. ﺑﺰرگ ﺑﻮد و دو ﻃﺮﻓﺶ ﭘﺮ از ﺳﻠﻮل. ﺳﻠﻮل ﻫﺎی اﻧﻔﺮادی ﮐﻪ زﻣﺎﻧﯽ در آن زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎ ﺳﺎل ﻫﺎ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ را ﻧﺎ ﮔﺰﯾﺮ ﻣﯽ آزﻣﻮدﻧﺪ. ﺣﺎﻻ، اﻣﺎ درﻫﺎﺷﺎن ﺑﺎز ﺑﻮد و آن ﺳﮑﻮت ﻣﺮﮔﺒﺎر ﺟﺎی ﺑﻪ وﻟﻮﻟﻪ و ﺧﻨﺪه ﻫﺎی زﻧﺪﮔﯽ داده ﺑﻮد. ﺑﺮای ﻫﺮ ﯾﮏ از ﻣﺎ ﺳﻠﻮﻟﯽ را ﻣﻌﯿﻦ ﮐﺮدﻧﺪ. اﻣﺎ، زﻧﺪاﻧﯽ ﹺ ﭘﯿﺶ از ﻣﺎ از ﻫﺎی اﯾﻦ دﺳﺘﻮر ﺳﺮﭘﯿﭽﯽ ﮐﺮده و ﺑﻪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺧﻮدﺷﺎن ﺳﻠﻮل ﻫﺎ را ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺗﻌﺪاد ﻣﺠﺎﻫﺪﻫﺎ و ﭼﭙﯽ ﻫﺎ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ. ﻣﺎ ﻫﻢ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﯽ ﻧﺪاﺷﺘﯿﻢ و از اﯾﻦ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺗﺒﻌﯿﺖ ﮐﺮدﯾﻢ. وﺳﺎﺋﻞ و ﺳﺎ ک ﻫﺎ را در ﺳﻠﻮل ﻫﺎی ﺟﺪا ﮔﺎﻧﻪ ﯾ ﯽ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺗﺎ ﻓﻀﺎی ﺳﻠﻮل ﻫﺎی دﯾﮕﺮ ﺑﺮای ﺳﮑﻮﻧﺖ ﺗﺤﻤﻞ ﭘﺬﯾﺮﺗﺮ ﺷﻮد. ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ آﻣﺪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﺮﯾﻦ راه ﺣﻞ را ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ. ﮐﺎرﻫﺎی داﺧﻠﯽ زﻧﺪان وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﹺ زﻧﺪاﻧﯽ ی ﺧﻮد ﻫﺎ ﺑﻮد، ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻧﻈﻤ ﯽ ﺗﺤﻤﻞ ﭘﺬﯾﺮ و ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮﻗﺮار ﻣﯽ ﺷﺪ. ﻣﻦ و دو ﻧﻔﺮ دﯾﮕﺮ داﺧﻞ ﯾﮑﯽ از ﺳﻠﻮل ﻫﺎ رﻓﺘﯿﻢ. ﻧﺰدﯾﮏ ﻇﻬﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺎﻫﺎر آوردﻧﺪ. ﺟﺎ ﺧﻮردم. ﺷﺐ، ﭘﺎﺳﺪار ﺗﻌﺪاد ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ روزه ﻧﻤﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ، ﻣﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ. ﻫﻨﮕﺎم ﻇﻬﺮ، ﻏﺬای آن ﻫﺎ را ﮐﻪ ﻫﻤﺎن ﺑﺎﻗﯽ ی ﻣﺎﻧﺪه ﺳﺤﺮی ﺑﻮد و در ﯾﺨﭽﺎل ﻧﮕﻪ ﻣﯽ داﺷﺘﻨﺪ، ﺗﻮزﯾﻊ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ. ﻋﺎﻟﯽ ﺑﻮد. ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﺮای ﻣﺎ ﻫﻢ ﺣﻘﯽ ﻗﺎﺋ ﻞ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ! ﻫﻤﻪ ی ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ روزه ﻧﻤﯽ ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ دور ﺳﻔﺮه ی ﺑﺰرﮔﯽ در راه رو ﺑﻪ ﻏﺬاﺧﻮردن ﻧﺸﺴﺘﯿﻢ. دﺳﺖ ﺷﻮﯾﯽ و ﺣﻤﺎم در اﻧﺘﻬﺎی راه رو ﻗﺮار داﺷﺖ. ﭼﻨﺪﺗﺎ ﺗﻮاﻟﺖ ﺑﯿﺶ ﺗﺮ ﻧﺪاﺷﺖ. ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮدﯾﻢ ﺑﺮای ﺗﻮاﻟﺖ رﻓﺘﻦ ﻣﺪت ﻫﺎ در ﺻﻒ ﺑﺎﯾﺴﺘﯿﻢ، ﺑﻪ ﺧﺼﻮص ﺻﺒﺢ ﻫﺎ. در ﮔﺬﺷﺘﻪ، داﺧﻞ ﻫﺮ ﺳﻠﻮﻟﯽ، ﯾﮏ ﺗﻮاﻟﺖ و روﺷﻮﯾﯽ ﻫﻢ وﺟﻮد دا ﺷﺖ. اﻣﺎ ﺑﻨﺪ ﮐﻪ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد، آن ﻫﺎ را ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ. ﻫﺮ روز دو ﺳﺎﻋﺖ ﻫﻮاﺧﻮری داﺷﺘﯿﻢ. ﺣﯿﺎط ﺑﺰرگ ﺑﻮد، آن ﻗﺪر ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ ﹺ ﻞ و ﺑﺎﻏﭽﻪ ﺧﺒﺮی ﻧﺒﻮد. ﭘﺎﺳﺪار در  دورش دوﯾﺪ و ﺳﺮﮔﯿﺠﻪ ﻧﮕﺮﻓﺖ. اﻣﺎ در آن از ﮔ ﺣﯿﺎط را ﻣﯽ ﺑﺴﺖ و ﻣﯽ رﻓﺖ و ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎن ﻫﻮاﺧﻮری ﭼﻨﺪﺑﺎر ﺳﺮﮐﺸﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﻓﺮ اﻣﯿﻨﯽ را ﮔﻮش ﻣﯽ زده ﮐﺮد. از ﭘﻨﺠﺮه ﻫﺎی اﺗﺎق ﻫﺎی ﻃﺒﻘﻪ ی اول ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺮﮐﺮه ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ، ﻣﺎ را زﯾﺮ ﻧﻈﺮ داﺷﺘﻨﺪ. ﭘﺎی ﯾﮑﯽ از دﯾﻮارﻫﺎ اﺟﺎزه ﻧﺪاﺷﺘﯿﻢ ﻗﺪم ﺑﺰﻧﯿﻢ. ﭘﺸﺖ دﯾﻮار ﺑﻨﺪ ﻣﺮدان ﺑﻮد. ﺑﻪ ﻫﺮ زﺣﻤﺖ، ﺑﺎ آن ﻃﺮف راﺑﻄﻪ ﺑﺮﻗﺮار ﮐﺮدﯾﻢ. ﹺ ﻣﭽﺎﻟﻪ ﭼﻨﺪﺑﺎر ﮐﺎﻏﺬ ﮐﻮﭼﮏ ﺷﺪه ﯾﯽ از ﯾﮑﯽ از ﭘﻨﺠﺮه ﻫﺎ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﭘﺮﺗﺎب ﺷﺪ و ﮐﺴﯽ