Munireh Baradaran - Simple Truth

314 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﮐﻪ آن ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺷﺘﺎب ﮐﺎﻏﺬ را ﺑﺮداﺷﺖ. ﻋﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ و ﺧﺒﺮ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻫﺎ ی زﻧﺪاﻧﯽ در ﻣﯿﺎن ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ. اﻣﺎ ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ روز ﺟﺴﺘﻪ وﮔﺮﯾﺨﺘﻪ، ﮔﺎه ﺑﺎ اﻏﺮاق و ﮔﺎه ﺑﺎ ﺳﺎﻧﺴﻮر، ﺧﺒﺮﻫﺎ ﺑﻪ ﺑﻘﯿﻪ ﻫﻢ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ. ﹰ ﻫﻤﻪ ورزش ﻣﯽ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﮐﺮدﯾﻢ و ﻣﯽ د وﯾﺪﯾﻢ. اﻣﺎ ورزش ﻣﺠﺎﻫﺪﻫﺎ ﮐﻪ ﺗﻌﺪادﺷﺎن ﻫﻢ ﺑﯿﺶ ﺗﺮ ﺑﻮد، اﺑﻬﺖ دﯾﮕﺮی داﺷﺖ. اول ﭘﺸﺖ ﺳﺮﻫﻢ ﻣﯽ دوﯾﺪﻧﺪ و ﻗﺪم ﭼﻬﺎرم را روی زﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﻮﺑﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺿﺮب آﻫﻨﮓ زﯾﺒﺎﯾﯽ داﺷﺖ. ﺑﻌﺪ وﺳﻂ ﺣﯿﺎط ﺑﻪ ردﯾﻒ و ﻧﻈﻢ ﻣﯽ اﯾﺴﺘﺎدﻧﺪ و ﺑﺎ ﺷﻤﺎرش ﺑﻠﻨﺪ ورزش ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ. ﭘﺲ از ﺳﺎل ﻫﺎ دﯾﺪن اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎ ﻫﯿﺠﺎن اﻧﮕﯿﺰ ﺑﻮد. اﻣﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ در ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﺻﻮرت ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ورزش ﺟﻤﻌﯽ ﻣﻤﻨﻮع ﺑﻮد. ﺣﺘﺎ ورزش ﮐﺮدن دوﻧﻔﺮه. ﭘﺎﺳﺪارﻫﺎ ﺑﺎرﻫﺎ ﻣﯽ آﻣﺪﻧﺪ و ﺑﺎ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﻣﻘﺮرات را ﮔﻮش زد ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﯾﯽ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ. و اﯾﻦ ﺳﺮﭘﯿﭽﯽ ﻫﺎ ﺑﯽ ﭘﯿﺎﻣﺪ ﻧﺒﻮد و ﺑﯽ ﺗﻨﺒﯿﻪ ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺷﺖ. در ﺑﺮﻗﺮای ﻧﻈﻢ ﻣﯿﺎن ﺧﻮدﻣﺎن، ﻗﺮارﻫ ﺎ و ﻗﺎﻧﻮن ﻫﺎی ﻧﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﯾﯽ، ﺧﻮدﺑﻪ ﺧﻮد رﻋﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﺷﺪ. در راه رو ﺑﻪ دور ﺳﻔﺮه ی ﻋﻤﻮﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺘﯿﻢ، ﻧﻈﻢ و ﻣﻘﺮراﺗﯽ را رﻋﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ. ردﯾﻒ ﭼﭙﯽ ﻫﺎ از ﻣﺠﺎﻫﺪﻫﺎ ﺟﺪا ﺑﻮد. در ﻣﯿﺎن ﭼﭙﯽ ﻫﺎ ﻫﻢ ﻣﺮزﻫﺎی اﻋﻼم ﻧﺸﺪه ﯾﯽ ﺑﺮﻗﺮار ﺑﻮد. ﺧﻂ ﺳﻮﻣﯽ ﻫﺎ آن ﺳﺮ ﺳﻔﺮه ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ. ﺑﻌﺪ اﻗﻠﯿﺘﯽ ﻫﺎ و ﺑﻌﺪ دﯾﮕﺮ ﭼﭗ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺳﭙﺲ ردﯾﻒ ﻣﺠﺎﻫﺪﻫﺎ ﺷﺮوع ﻣﯽ ﺷﺪ. ﻫﺮﮐﺲ ﺟﺎی ﺧﻮد را ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ. وﻋﺪه ﻫﺎی ﻏﺬا ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﻮد ﺑﺮای ﺑﮕﻮﺑﺨﻨﺪﻫﺎ و ﺷﻮﺧﯽ ﻫﺎ. ﯾﮏ ﺑﺎر در ﻣﯿﺎن اﯾﻦ ﺧﻨﺪه ﻫﺎی ﺳﯿﺮ و ﺷﺎد ﺑﻪ ﯾﺎد ﺧﻮاﻫﺮم اﻓﺘﺎدم. از ﯾﺎدآوری ﺳﻔﺮه ی ﮐﻮﭼﮏ و ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ا ش ﭼﻨﺎن دﻟﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ از ﺳﻔﺮه ﮐﻨﺎر ﮐﺸﯿﺪم. ﭼﻨﺪﺑﺎر ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻏﺬا، ﻫﻨﺪواﻧﻪ دادﻧﺪ. ﻣﻌﻤﻮل ﻧﺒﻮد. در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮔﻪ ﮔﺎﻫﯽ از اﯾﻦ ﻧﻮع دﺳﺮﻫﺎ ﻣﯽ ﯾﮏ  دادﻧﺪ. ﻣﺜﻼ ﺑﺎر ﺷﺮﺑﺖ ﻧﺬری داده ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﭼﭙﯽ ﻫﺎ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﯾﻢ. اﯾﻦ ﺑﺎر روﺷﻦ ﻧﺒﻮد ﭼﺮا ﻫﻨﺪواﻧﻪ داده اﻧﺪ. از ﭘﺎﺳﺪار ﻫﻢ ﮐﻪ ﭘﺮﺳﯿﺪﯾﻢ، اﻇﻬﺎر ﺑﯽ اﻃﻼﻋﯽ و ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮد. ﺑﺤﺚ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﯾﺎ ﻧﮕﺮﻓﺘﻦ ﻫﻨﺪواﻧﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻧﺮﺳﯿﺪ. وﻗﺘﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﻧﺬری» « ، دﯾﮕﺮ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪن آن ﺑﯽ ﻣﻌﻨﺎ ﺑﻮد. اﻣﺎ ﻫﻨﺪواﻧﻪ را ﺑﺮ ﮔﺮداﻧﺪﯾﻢ، ﭼﻮن اﯾﻦ ﮐﺎر راﺣﺖ ﺗﺮ از ﺣﻞ ﻣﺴﺌﻠﻪ از ﻃﺮﯾﻖ ﺑﺤﺚ ﻫﺎی ﺧﺴﺘﻪ ﮐﻨﻨﺪه و ﻣﺒﻬﻢ ﺑﻮد. ﻏﺮوب ﻫﺎ ﺑﺮا ی ﺗﻤﺎﺷﺎی آﺳﻤﺎن، ﭘﺘﻮﻫﺎ را زﯾﺮ ﭘﺎ ﻣﺎن ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺘﯿﻢ و ﺧﻮدﻣﺎن را ﺑﺮای ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪن ﺑﻪ درﯾﭽﻪ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪﯾﻢ. از ﻻﺑﻪ ﻻی ﻧﺮده ﻫﺎ، ﺧﻄﯽ از آﺳﻤﺎن را در رﻧﮓ آﻣﯿﺰی زﯾﺒﺎی ﻏﺮوب ﺑﺮ ﻓﺮاز دﺷﺖ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﯿﻢ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ و اﮔﺮ ﭼﺸﻢ را ﮐﻤﯽ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ ﻟﻐﺰاﻧﺪﯾﻢ، ﺟﺰ درﯾﭽﻪ ﻫﺎی ﮐﻮﭼﮏ و دﯾﻮارﻫﺎی ﺑﻠﻨﺪ دورﺗﺎدور زﻧﺪان ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮی ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﻤﯽ آﻣﺪ.