Munireh Baradaran - Simple Truth

317 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﺳﻔﺮه ی ﻏﺬا در ﺳﺎﻟﻦ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﭘﻬﻦ ﻣﯽ ﺷﺪ. ﭼﻨﺪﻧﻔﺮی در اﺗﺎق ﻣﺎ ﻣﺎﯾﻞ ﻧﺒﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺮ ﯾﮏ ﺳﻔﺮه ی ﺟﻤﻌﯽ و ﺑﺎ دﯾﮕﺮ زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎ ﯾﮏ ﺟﺎ ﺑﻨﺸﯿﻨﻨﺪ. ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺟﺎ ﺗﻨﮓ اﺳﺖ و ﺳﺮوﺻﺪا زﯾﺎد اﺳﺖ. اﻣﺎ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺑﻮد. ﻣﺴﺌﻠﻪ ی اﺻﻠﯽ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﯿﺶ ﺗﺮ ﺟﺪاﺷﺪن ﹺ دﯾﮕﺮ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﻮدﯾﻢ. ﺑﺎﻻﺧﺮه از دﯾﮕﺮان و ﻣﺤﺪودﮐﺮدن ﺧﻮد ﺑﻮد. ﻣﻦ و ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺗﻮاﻓﻖ ﮐﺮدﯾﻢ ﮐﻪ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ را در اﺗﺎق و دو وﻋﺪه ی ﻏﺬای دﯾﮕﺮ را در ﺳﺎﻟﻦ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺑ ﺨﻮرﯾﻢ. ﺑﻪ ﹺ ﻣﻦ ﺟﺪا از اﯾﻦ ﻧﻈﺮ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺟﺪاﺳﺎزی ﹺ ﻫﺎ ﺗﺼﻨﻌﯽ ﺑﻮد، ﮐﺎر و ﻏﺬاﺧﻮردن ﺟﻤﻌﯽ ﺻﻔﺎی ﺑﯿﺶ ﺗﺮی ﻫﻢ داﺷﺖ. ﭼﻬﻞ ﻧﻔﺮ ﺑﻮدﯾﻢ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺗﻮاﻟﺖ و روﺷﻮﯾﯽ. ﻫﺮ ﺑﺎر ﻣﺠﺒﻮر ﻣﯽ ﺷﺪﯾﻢ دﺳﺖ ﮐﻢ ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺘﯽ در ﺻﻒ ﺑﺎﯾﺴﺘﯿﻢ. ﺷﺐ ﻫﺎ ﺳﺮﮐﺸﯿﮏ ﭘﺎﺳﺪارﻫﺎ ﺑﺮای آﻣﺎرﮔﯿﺮی ﻣﯽ آﻣﺪ. ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﮕﯽ ﺑﺎ ﺣﺠﺎب در ﺳﺎ ﻟﻦ ﺟﻤﻊ ﻣﯽ ﺷﺪﯾﻢ ﺗﺎ او ﺑﺎ ژﺳﺖ ﻫﺎی ﻧﻈﺎﻣﯽ و ﮔﺎه ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ دادن ﭼﻮب ﺗﻌﻠﯿﻤﯽ اش اﺳﺎﻣﯽ ﻣﺎ را ﺑﺨﻮاﻧﺪ و ﻣﺎ ﺑﺎ ﺻﺪای ﺑﻠﻨﺪ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ «. ﺣﺎﺿﺮ » ﮐﺴﯽ اﺟﺎزه ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ ﺣﺘﺎ اﮔﺮ ﺑﯿﻤﺎر ﺑﻮد. ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﯾﯽ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺎ ﻣﺸﺖ و ﭼﻮب ﺑﻪ ﺟﺎن ﮐﺴﯽ ﺑﯿﺎﻓﺘﺪ. ﮔﺎه ﭼﻨﺪﻧﻔﺮی ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﯽ آﻣﺪﻧﺪ. ﯾﮑﯽ از ﺳ ﺮﭘﺎﺳﺪارﻫﺎ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻟﺸﮑﺮی، ﻧﺎﻣﺶ ﺑﺎ ﮔﻮﻫﺮدﺷﺖ ﻋﺠﯿﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻣﺸﻬﻮر ﺑﻮد. در ﺣﻮادث ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ٦٧ ، او در ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻫﺎ، دارزدن ﻫﺎ، ﺟﻤﻊ آوری اﺟﺴﺎد، ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮد. ﺑﺮای آﻣﺎرﮔﯿﺮی ﻧﻮﺑﺖ او ﮐﻪ ﻣﯽ ﹺ ﺷﺐ ﺷﺪ، دﯾﺮوﻗﺖ ﻣﯽ آﻣﺪ و ﻣﺎ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮدﯾﻢ ﺗﺎ ﺳﺎﻋﺖ آﻣﺪﻧﺶ ﺑﯿﺪار ﺑﻨﺸﯿﻨﯿﻢ. ﭼﻨﺪﺑﺎ ر ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﻧﺎﭼﯿﺰ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺣﻤﻠﻪ ور ﺷﺪ و ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ را ﺑﺎ ﭼﻮب و ﻟﮕﺪ ﺣﺴﺎﺑﯽ زد. اﺗﺎق ﻣﺎ ﭘﻨﺠﺮه ی ﺑﺰرﮔﯽ داﺷﺖ ﺑﺎ ﻧﺮده ﻫﺎی آﻫﻨﯽ. ﻋﺼﺮﻫﺎ ﺑﻌﺪ از ورزش ﺑﺮای اﺳﺘﻨﺸﺎق ﻫﻮای ﺗﺎزه و ﺗﻤﺎﺷﺎی آﺳﻤﺎن، ﭘﺸﺖ آن ازدﺣﺎم ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ. اﯾﻦ ﺟﺎ ﻫﻢ ﺳﻬﻢ ﻣﺎن از آﺳﻤﺎن ﭘﻬﻨﺎور، ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎرﯾﮑﻪ ﯾﯽ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ی دو ﻧﺮده. ﺷﺒﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﯾﻢ ﭼﺮاغ ﯾﮑﯽ از ﭘﻨﺠﺮه ﹺ ﻣﺎ ﹺ ﭼﭗ ﹺ ﺳﻤﺖ ﹺ دﯾﻮار ﹺ در ﻫﺎی ﻧﺰدﯾﮏ روﺷﻦ اﺳﺖ. ﺳﺎﯾﻪ ی ﻣﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺮ ده ﻣﯽ اﻓﺘﺎد، از ﭘﻨﺠﺮه ی آن ﺳﻠﻮل ، دﺳﺘﯽ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آﻣﺪ و ﺑﻪ ﻣﺎ ﻋﻼﻣﺖ ﻣﯽ داد. ﯾﮑﯽ از ﺑﭽﻪ ﻫﺎی ﺳﻠﻮل ﻣﺎ ﻫﻢ ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ دادن و ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﺳﺎﯾﻪ ی دﺳ ﺮس ﻣﯽ  ﺖ، ﻣ زد. از آن ﻃﺮف، اﻣﺎ ﭘﺎﺳﺨﯽ درﯾﺎﻓﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد ﯾﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ آن ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻮد، ﻋﻼﻣﺖ ﺮس را  ﻫﺎی ﻣ ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ، ﯾﺎ دوﺳﺖ ﻣﺎ ﻋﻼﻣﺖ ﻫﺎی رﻣﺰی او را ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ. ﺷﺒﯽ دﯾﮕﺮ ﺳﺎﯾﻪ ی دو ﻧﻔﺮ را ﭘﺸﺖ آن ﭘﻨﺠﺮه دﯾﺪﯾﻢ. ﮐﻤﯽ ﻣﺸﮑﻮک ﺷﺪﯾﻢ. از دوﺳﺖ ﻣﺎن ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﺑﯽ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺗﻼش ﻣﯽ ، ﮐﺮد ﺧﻮاﺳﺘﯿﻢ اﯾﻦ ﮐﺎر را ول ﮐﻨﺪ. اﻣﺎ او ﮐﻨﺠﮑﺎو ﺑﻮد و دﺳﺖ ﺑﺮدار ﻧﺒﻮد . ﺷﺒﯽ دﯾﮕﺮ ﭼﯿﺰی ﺷﺒﯿﻪ ﺷﻠﻮار را از آن ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻪ ﺑﯿﺮون آوﯾﺨﺘﻨﺪ و ﺗﮑﺎن ﻣﯽ دادﻧﺪ. دﯾﮕﺮ ﺗﺮدﯾﺪی ﻧﺪاﺷﺘﯿﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر ﭘﺎﺳﺪار اﺳﺖ ﯾﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻗﺼﺪ دﺳﺖ اﻧﺪاﺧﺘﻦ ﻣﺎ را داﺷﺖ. اﻣﺎ از اﺗﺎق ﻣﺠﺎﻫﺪﻫﺎ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎ زﻧﺪاﻧﯽ ﻣﺮدی ﮐﻪ