Munireh Baradaran - Simple Truth

324 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﺧﻮاﺑﺎﻧﺪﯾﻢ. از آن ﭘﺸﺖ ﺻﺪاﻫﺎی ﻫﻤﻬﻤﻪ وار و ﮔﺎه ﺻﺪای ﺧﻔﻪ ی ﮐﻮﺑﯿﺪن در ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﯽ رﺳﯿﺪ. روزی ﮐﻪ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﻫﻮاﺧﻮری ﺑﺮدﻧﺪ، ــ ﻫﻔﺘﻪ ی آﺧﺮ دوﺑﺎر ﺑﻪ ﺣﯿﺎط رﻓﺘﯿﻢ ــ ﹰ آن در ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد. ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﺗﺼﺎدف ﻧﺒﻮد، ﻫﺸﺪاری ﺑﻮد و ﺗﺼﺎدﻓﺎ ﺗﻬﺪﯾﺪی ﺑﻪ ﻣﺎ. آن ﻃﺮف در ﺑﻪ اﻧﺒﺎری ﯾﺎ ﮔﺎراژی ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﺳﻘﻔﯽ ﮐﻮﺗﺎه، دﯾﻮارﻫﺎی ﺑﺪون درﯾﭽﻪ و زﻣﯿﻦ ﺳﯿﻤﺎﻧﯽ ، ﺳﺮد و ﺗﺎرﯾﮏ. روﺷﻨﺎﯾﯽ راه رو ﻗﺴﻤﺘﯽ از دﯾﻮار را روﺷﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد و ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎ و ﺗﺼﻮﯾﺮﻫﺎﯾﯽ روی آن دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ. ﺑﻌﺪﻫﺎ ﮔﻠﯽ ﺑﺮاﯾﻢ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮد ﮐﻪ او و دﯾﮕﺮ ﻫﻢ ﺑﻨﺪی ﻫﺎﯾﺶ را ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺘﯽ در آن ﺟﺎ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ. آﻧﺠﺎ ﻫﻮا ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺑﻮد و ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﻨﻔﺲ. زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎ ﻧﺎم اﺗﺎق ﮔﺎز ﺑﻪ آن ﺟﺎ داد ه ﺑﻮدﻧﺪ. آن ﻫﺎ در را ﻣﯽ ﮐﻮﺑﯿﺪﻧﺪ اﻣﺎ ﺑﯽ ﻓﺎﯾﺪه ﺑﻮد. ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ اﺣﺴﺎس ﺧﻔﮕﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ. ﻋﺪه ﯾﯽ ﺑﯽ رﻣﻖ اﻓﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ. ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺣﺎل ﻫﻤﮕﯽ ﺷﺎن ﺧﺮاب ﺷﺪه ﺑﻮد، در را ﺑﻪ روﯾﺸﺎن ﺑﺎز ﮐﺮدﻧﺪ. ﮔﺎه ﺻﺪاﻫﺎی دﯾﮕﺮی ﻫﻢ از ﺳﻤﺖ دﯾﮕﺮ راه رو ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﯽ رﺳﯿﺪ. ﺻﺪای ﻧﺎﻟﻪ و ﻓﻐﺎن. زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎی ﻣﺮد را از ﺑﻨﺪ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ و در راه رو ﻣﯽ زدﻧﺪ. ﻏﯿﺮ از ﺑﻨﺪ ﻣﺎ، ﺳﻪ ﺑﻨﺪ دﯾﮕﺮ ﻫﻢ ﺑﺮای زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎی زن وﺟﻮد داﺷﺖ. ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ ﺳﻪ، ﺑﻨﺪ ﻓﺮﻋﯽ » «  دﯾﮕﺮی ﺑﻮد ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺑﻨﺪ ﻣﺎ. ﺑﻨﺪ دﯾﮕﺮ ﺳﺎﻟﻦ ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﻮد ﻣﺨﺘﺺ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻣﻦ و ﺳﺘ  ﮐﻪ ﭘﯿﺶ از ﻣﺎ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد. ﮔﻠﯽ ﺎره ﻫﻢ در ﺑﯿﻦ آن ﻫﺎ ﺑﻮدﻧﺪ. ﺧﯿﺎﻟﻢ راﺣﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﹺ زﯾﺎدی ﺧﺒﺮ اﻣﺎ، از آن ﻫﺎ ﻧﺪاﺷﺘﯿﻢ. ﺧﯿﻠﯽ دور از ﻣﺎ و در اﻧﺘﻬﺎی دﯾﮕﺮ راه رو ﺑﻮدﻧﺪ. ﺑﻌﺪﻫﺎ ﮔﻠﯽ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮد ﮐﻪ در آن ﺟﺎ ﭼﻪ روزﻫﺎی ﺳﺨﺘﯽ را ﮔﺬراﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ. ﻣﺪام ﺑﯿﻦ ﻣﺠﺎﻫﺪﻫﺎ و ﭘﺎﺳﺪارﻫﺎ درﮔﯿﺮی و دﻋﻮا ﺑﻮد. ﻣﺠﺎﻫﺪﻫ ﺎ ﺷﺐ ﻫﺎ ﺑﺮای آﻣﺎرﮔﯿﺮی ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻤﯽ ﺷﺪﻧﺪ و ﻣﻤﻨﻮﻋﯿﺖ ورزش ﺟﻤﻌﯽ را ﮐﻪ زﻧﺪاﻧﺒﺎن ﻫﺎ ﺣﺴﺎﺳﯿﺖ زﯾﺎدی روی آن داﺷﺘﻨﺪ، ﻧﺎدﯾﺪه ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﹺ ﺳﻠﻮل ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﯽ در ﺘ ﻫﺎ را ﺑﺴ ﻨﺪ و زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎ را ﺗﮏ ﻧﻔﺮه ﯾﺎ دوﻧﻔﺮه در ﯾﮏ ﺳﻠﻮل اﻧﺪاﺧﺘ ﻨﺪ. وﻗﺘﯽ آن ﻫﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﻋﺘﺮاض ﯾﺎ ﺑﺮای ﮐﺎری در را ﻣﯽ ﮐﻮﺑﯿﺪﻧﺪ، ﺗﻨﺒﯿﻪ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ. ﺗﻌﺪادی را د ر راه روی داﺧﻠﯽ ﺑﻨﺪ ﺷﻼق زدﻧﺪ. ﮔﻠﯽ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ: " ﻣﺤﮑﻢ ﻣﯽ زدﻧﺪ، آن ﻗﺪر ﻣﺤﮑﻢ ﮐﻪ در و دﯾﻮار از ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎی ﺷﻼق ﺑﻪ ﻟﺮزه درﻣﯽ آﻣﺪ. ﻧﻤﯽ داﻧﻢ اﺷﺮف ﭼﻪ ﻃﻮر ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻓﺮﯾﺎدش را ﺑﺨﻮرد؟" ﺑﻨﺪ دﯾﮕﺮ زﻧﺎن ﻣﺨﺘﺺ دﺳﺖ ﹺ ﮐﺮج ﺑﻮد. در ﺳﺎل ﮔﯿﺮﺷﺪﮔﺎن ٦٤ ﻫﻔﺘﻪ دو ﯾﯽ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺑﻨﺪ آﻧﺎن ﺑﺮده ﺑﻮدﻧﺪ. ﻫﻤﺎن ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻨﺪ ﺳﻨﮓ» « ﺷﺪﮔﺎن ﻧﺎﻣﯿﺪه ﺑﻮدم. از ﺳﺎل ٦٥ آن ﻫﺎ را ﺑﻪ ﮔﻮﻫﺮدﺷﺖ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ. ﺑﻌﺪﻫﺎ در اوﯾﻦ ﻫﻢ ا ﺳﻠﻮﻟﯽ م، دﻧﯿﺎ، ﺑﺮاﯾﻢ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮد ﮐﻪ او را ﻣﺪﺗﯽ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ دورﮐﺮدن از دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﻪ آن ﺑﻨﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ. او در اﻋﺘﺮاض، اﻋ ﺘﺼﺎب ﻏﺬا ﮐﺮده ﺑﻮد. ﻫﻤﺎن ﺗﺼﻮﯾﺮی از آن داد ﺟﺎ ﻣﯽ