Munireh Baradaran - Simple Truth

330 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﻣﯿﻨﯽ ﺑﻮس ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ. در راه دﻧﯿﺎ و او آﻫﺴﺘﻪ ﺣﺮف ﻫﺎﯾﯽ ردوﺑﺪل ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ، در آن ﺟﺎ وﻟﯽ دﻧﯿﺎ آﺳﻮده ﺗﺮ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﺗﻔﺎﻗﺎت ﮔ ﻮﻫﺮدﺷﺖ را ﺑﺮای ﺷﻮراﻧﮕﯿﺰ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﻨ ﺪ. ﻣﺎ ﻣﺮاﻗﺐ ﺑﻮ دﯾﻢ ﺗﺎ اﮔﺮ ﺳﺮوﮐﻠﻪ ی ﮐﺴﯽ ﭘﯿﺪا ﺷﻮد، آن ﻫﺎ را ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﮐﻨﯿﻢ. اﯾﻦ دﯾﺪار ﺗﺼﺎدف ﺟﺎﻟﺒﯽ ﺑﻮد. اﻣﺎ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ را ﺑﯽ ﻫﯿﭻ ﺳﺆال و ﺟﻮاﺑﯽ ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪﻧﺪ، ﺑﻪ ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺑﻮدن اﯾﻦ دﯾﺪار ﺷﮏ ﮐﺮدم. ﺷﻮراﻧﮕﯿﺰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ﻣﯽ رﻓﺖ، ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺧﺒﺮﻫﺎ دﻫﺎن ﺑﻪ دﻫﺎن ﻣﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﻫﻤﻪ ﺧﺒﺮدار ﻣﯽ ﺷﺪﻧ ﺪ. اﻣﺎ ﻣﮕﺮ ﺧﺒﺮﻫﺎ ﭼﻪ ﺑﻮد؟ ﺟﺰ ﺗﻨﺒﯿﻪ و ﺳﮓ داﻧﯽ ﻫﺎ و ﻫﻔﺘﺎد ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎ؟ ﺷﻼق، ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺑﻌﺪ ﻣﺎ را ﺑﯿﺮون ﺑﺮدﻧﺪ. ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﯿﻨﯽ ﺑﻮس اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدﯾﻢ، ﺻﺪای ﺷﻠﭗ ﺷﻠﻮپ آب ﻣﺮا ﻣﺘﻮﺟﻪ اﺳﺘﺨﺮی ﮐﺮد. ﭼﻨﺪ ﻣﺮد داﺷﺘﻨﺪ ﺷﻨﺎ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و ﻣﺮدی ﻫﻢ ﺧﻮد را در ﺣﻮ ﻟﻪ ﭘﯿﭽﯿﺪه و آن ﮐﻨﺎر ا ﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﻫﯿﻦ و ﺗﺤﮑﻢ دﺳﺘﻮر داد ﺳﺮﻣﺎن را ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﯿﻨﺪازﯾﻢ. ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ٣٢٥ ﮐﻪ رﺳﯿﺪﯾﻢ، ﺷﻮراﻧﮕﯿﺰ را از ﻣﺎ ﺟﺪا ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن روﺑﻪ روﯾﯽ، ﻣﺤﻞ ﺑﻨﺪ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺑﺮدﻧﺪ. ﺧﯿﻠﯽ دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺮا ﻫﻢ ﻫﻤﺮاه او ﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ. ﻣﺪﺗﯽ ﭘﺸﺖ در اﯾﺴﺘﺎدﯾﻢ. ﺑﻌﺪ ﯾﮏ ﯾﮏ ﻣﺎ را ﺑﻪ داﺧﻞ ﻓﺮﺳ ﺘﺎدﻧﺪ. ﻣﺮا ﻫﻢ ﮐﻪ ﻧﻔﺮ آﺧﺮ ﺑﻮدم، ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از ﺳﻠﻮل ﻫﺎی اﻧﻔﺮادی ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ. در ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮم ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ، دﻟﻢ ﮔﺮﻓﺖ. ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺒﻮد ﺗﺎ ﮐﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻨ ﻬﺎ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪم. ﺑﻪ ﺧﻮدم دل داری دادم ﮐﻪ ﺑﯿﺶ ﺗﺮ از ﯾﮏ ﻣﺎه ﻃﻮل ﻧﻤﯽ ﮐﺸﺪ و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ دادﮔﺎه ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪم و وﻗﺘﯽ ﻣﺤﮑﻮﻣﯿﺘﻢ را ﺗﻤﺪﯾﺪ ﮐﺮدﻧﺪ، دوﺑﺎره ﻣ ﺮا ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪ. ﻓﺮح در ﺳﻠﻮل ﮐﻨﺎر ﻣﻦ ﺑﻮد. ﻣﻮﻗﻊ ﺗﻮزﯾﻊ ﺷﺎم ﺻﺪاﯾﺶ را ﺷﻨﯿﺪم. آن ﺷﺐ ﺣﻮﺻﻠﻪ ی ﺗﻤﺎس و ﺣﺮف زدن ﻧﺪاﺷﺘﻢ. ﻫﯿﭻ اﻧﮕﯿﺰه و ﺷﻮری در ﻣﻦ ﻧﺒﻮد. ﻓﻘﻂ دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺨﻮاﺑﻢ. ﭘﺎﺳﺪار دﺳﺘﻮر داد:  ﹺ ﺳﻠﻮل ﺑﺎز ﺷﺪ. ﺧﺎﻧﻢ ﯾﻮﺳﻔﯽ ﻫﻨﻮز ﺧﻮاب ﺑﻮدم ﮐﻪ در دﺳﺖ» ﺗﻌﺠ «. ﺷﻮﯾﯽ ﺐ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﭼﺮا اﯾﻦ وﻗﺖ ﺷﺐ؟ ﺑﻌﺪ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ وﺿﻮی ﻧﻤﺎز ﺻﺒﺢ در را ﺑﺎز ﮐﺮده. ﮔﻔﺘﻢ ﻧﻤﺎز ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﻧﻢ و دوﺑﺎره ﺳﺮم را زﯾﺮ ﭘﺘﻮ ﮐﺮدم. ﺣﻮاﻟﯽ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﻔﺖ ﭼﺎی آوردﻧﺪ. اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺘﻢ ﺑﻌﺪ از ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ دﺳﺖ ﺷﻮﯾﯽ ﺑﺒﺮﻧﺪ. ﺧﺒﺮی ﻧﺸﺪ. در زدم و ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺪار ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ دﺳﺖ ﺷﻮﯾﯽ ﻧﺮﻓﺘﻪ ام. ﮔﻔ ﺗﺎ »ﺖ: ﻧﻮﺑﺖ ﺑﻌﺪی ﺑﺎﯾﺪ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﯽ. « ﹺ ﺳﻠﻮﻟﻢ ﺑﺎز ﺷﺪ، ﺻﺒﺮ ﮐﺮدم. ﺑﻪ ﻫﺮ زﺣﻤﺘﯽ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺳﺎﻋﺖ ﺳﻪ ﺑﻌﺪازﻇﻬﺮ ﮐﻪ در ﻫﺎر ﺎﻧ ﻫﻢ ﻧﺨﻮردم. ﭘﺲ از آ ن ﻧﻮﺑﺖ ﺳﺤﺮ ﻫﻢ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺷﻮﯾﯽ ﻣﯽ رﻓﺘﻢ. روز دوم ﮐﻪ ﺑﺎز ﻧﻮﺑﺖ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﯾﻮﺳﻔﯽ ﺑﻮد، ﺳﻠﻮل ﻣﺮا ﻋﻮض ﮐﺮد و اﯾﻦ ﺑﺎر ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از ﺳﻠﻮل ﻫﺎی اﻧﺘﻬﺎی راه رو ﻓﺮﺳﺘﺎد. دوروﺑﺮم ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮد و از دﯾﮕﺮ زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎ ﺴﻦ را داﺷﺖ ﮐﻪ ر  دور اﻓﺘﺎده ﺑﻮدم. اﻣﺎ ﺳﻠﻮل ﺟﺪﯾﺪ اﯾﻦ ﺣ  ﮐﺎﻣﻼ وﺑﻪ روی درﯾﭽﻪ ی