Munireh Baradaran - Simple Truth

ﭘ ﺮوﯾﻦ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮد ﺧﺎﺗﻤﻪ داد » ﺮدن در اﯾﻦ زﻧﺪﮔﯽ ﻫﺮﮔﺰ ﭼﯿﺰ ﺗﺎزه  ﻣ ﯾﯽ ﻧﺒﻮده اﺳﺖ، ز ﻧﺪﮔﯽ در زﯾﺴﺘﻦ ﻧﯿﺰ ﻧﯿﺴﺖ « از آﺧﺮﯾﻦ ﺳﺮوده ی ﯾﺴﻨﯿﻦ، ﺷﺎﻋﺮ روﺳﯽ، ﭘﯿﺶ از ﺧﻮدﮐﺸﯽ. ﺷﺎﯾﺪ ﭘﺮوﯾﻦ ﮔﻠﯽ آﺑﮑﻨﺎری اﯾﻦ ﺷﻌﺮ را ﺑﺎ ﺗﺄﻣﻞ ﺑﯿﺶ ﺗﺮی ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮد و ﺷﺎﯾﺪ ﺣﺮف ﺧﻮدش ﻫﻢ ﺑﻮد. او در ﯾﮑﯽ از آﺧﺮﯾﻦ ﺷﺐ ﻫﺎی ﺳﺮد ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺳﺎل ٦٦ ﺑﺎ ﺧﻮردن داروی ﻧﻈﺎﻓﺖ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﭘﺎﯾﺎن داد. ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓ ﯽ و ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﯾﺎدداﺷﺘﯽ. اواﺧﺮ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺳﺎل ٦٦ در ﺣﺴﯿﻨﯿﻪ ﻣﯿﺰ ﮔﺮدی ﺳﺎزﻣﺎن دﻫﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺷﺮﮐﺖ رﻫﺒﺮان و اﻋﻀﺎی ﮔﺮوه ﻫﺎی ﭼﭗ ﮐﻪ در زﻧﺪان ﺳﺮ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻓﺮود آورده ﺑﻮدﻧﺪ. ﻣﺪت ﻫﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ دﯾﮕﺮ در زﻧﺪان از اﯾﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺧﺒﺮی ﻧﺒﻮد ﯾﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﺴﯿﻨﯿﻪ ﻧﻤﯽ رﻓﺘﯿﻢ، از وﺟﻮد آن ﺎ ﺑﯽﻫ اﻃﻼع ﺑﻮدﯾﻢ. اﯾﻦ ﺑﺎر ﻧﯿﺰ ﺑﻪ رﻏﻢ دﺳﺘﻮرﻫﺎی ﻣﮑﺮر ﭘﺎﺳﺪارﻫﺎ ﻫﯿﭻ ﯾﮏ از ﻣﺎ ﺑﻪ ﺣﺴﯿﻨﯿﻪ ﻧﺮﻓﺖ. زﻧﺪاﻧﺒﺎن ﻫﺎ ﺗﺪﺑﯿﺮ دﯾﮕﺮی ﺑﻪ ﮐﺎر ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ: ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﻣﯿﺰ ﮔﺮد را ﻫﻢ زﻣﺎن از ﺑﻠﻨﺪﮔﻮی اﺗﺎق ﻫﺎ ﭘﺨﺶ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ. ﺑﻪ ﻧﺎ ﮔﺰﯾﺮ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺣﺮف ﻫﺎ را ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪﯾﻢ. ﺑﻌﻀﯽ از زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎ در آن ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻋﻤﺪ از اﺗﺎق ﺑﯿﺮون ﻣﯽ رﻓﺘﻨﺪ و در ﺗﻪ راه رو ﯾﺎ دﺳﺖ ﺷﻮﯾﯽ، ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺻﺪای ﺑﻠﻨﺪﮔﻮ ﺑﻪ وﺿﻮح ﺷﻨﯿﺪه ﻧﻤﯽ ﺷﺪ، ﺧﻮد را ﺑﻪ ﮐﺎری ﻣﺸﻐﻮل ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ. اﯾﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻫﺮ روز ﺣﻮاﻟﯽ ﺳﺎﻋﺖ ﺳﻪ ﺷﺮوع ﻣﯽ ﺷﺪ و ﺗﺎ ﻏﺮوب اداﻣﻪ داﺷﺖ. روزﻫﺎی اول، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ رﻫﺒﺮان ﺣﺰب ﺗﻮده ﺑﻮد. از ﺗ ﺎرﯾﺨﭽﻪ ی ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺣﺰب ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺖ در اﯾﺮان ﺷﺮوع ﮐﺮدﻧﺪ و ﺳﭙﺲ از ﺟﻨﺒﺶ ﺟﻨﮕﻞ و « ﺧﯿﺎﻧﺖ » ﺣﯿﺪر ﻋﻤﻮاﻗﻠﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ و ﺑﻌﺪ از « ﺧﯿﺎﻧﺖ » ﻫﺎی ﺣﺰب ﺗﻮده در ﺟﻨﺒﺶ ﻣﻠﯽ ﮔﺮاﯾﯽ ﻣﺼﺪق و ﻣﻠﯽ ﺷﺪن ﻧﻔﺖ و دﺳﺖ آﺧﺮ از « ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ » اﯾﻦ ﺣﺰب ﺑﺮای ﺷﻮروی. اﯾﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎ ﮐﻪ ﮔﺎه ﺑﻪ اﺳﻨﺎد و ﻧﻘﻞ ﻗﻮل ﻫﺎی ﻣﻌﺘﺒﺮی ﻫﻢ ﻣ ﺘﮑﯽ ﺑﻮد، دوﻫﻔﺘﻪ ﯾﯽ ﺑﻪ درازا ﮐﺸﯿﺪ. ﮔﺎه در ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺣﺎدﺛﻪ ﯾﯽ ﻣﯿﺎﻧﺸﺎن اﺧﺘﻼف ﻣﯽ ﹰ ﯾﮏ اﻓﺘﺎد و ﺑﻌﻀﺎ ﻧﻔﺮ از آن ﺟﻤﻊ ﻣﻮرد ﺣﻤﻠﻪ و اﺗﻬﺎم ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ و درﮔﯿﺮ ﮐﺸﻤﮑﺶ ﻫﺎی ﻟﻔﻈﯽ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ. ﮐﯿﺎﻧﻮری ﺑﯿﺶ ﺗﺮ از ﻫﻤﻪ ﻣﻮرد اﺗﻬﺎم واﻗﻊ ﻣﯽ ﺷﺪ. ﺑﺮاﯾﻢ ﺷﮕﻔﺖ اﻧﮕﯿﺰ ﺑﻮد