Munireh Baradaran - Simple Truth

357 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﮐﻪ او ﺑﻪ رﻏﻢ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺎی ﻗﺒﻠﯽ ﻫ ا ش، اﯾﻦ ﺑﺎر از ﺧﻮد و ﮔﻪ ﮔﺎه از ﺣﺰب ﺗﻮده و ﮔﺬﺷﺘﻪ ی آن دﻓﺎع ﻣﯽ ﮐﺮد. ﮔﻔﺖ وﮔﻮﻫﺎ ﮐﻪ اﺑﺘﺪا ﺣﻮل وﺣﻮش ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺎرﯾﺨﯽ دور ﻣﯽ زد، د ر اداﻣﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻫﺎی دﯾﮕﺮ ﮐﺸﺎﻧﺪه ﺷﺪ . ﻫﻔﺘﻪ ﻫﺎی ﺑﻌﺪ اﻓﺮادی از ﮔﺮوه ﻫﺎی دﯾﮕﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدﻧﺪ. اﯾﻦ ﺑﺤﺚ ﻫﺎ ﺑﯿﺶ ﺗﺮ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺧﺮاب ﮐﺮدن ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻫﺎی ﺳﯿ ﺎﺳﯽ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺮﮐﺎﻧﻪ ﻧﺎم اﻓﺮاد ﻃﻮری درﻫﻢ آﻣﯿﺨﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﻔﮑﯿﮏ ﻣﯿﺎن ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ دﺳﺖ  ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﺮده و اﻋﺪام ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﯾﺎ اﺻﻼ ﮔﯿﺮ ﻧﺸﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎ ﻧﺎدم ،ﻫﺎ ﺑﺮای ﺷﻨﻮﻧﺪه ﻣﺸﮑﻞ ﻣﯽ ﺷﺪ. دﻗﺖ و اﻃﻼﻋﺎت ﮐﺎﻓﯽ ﻻزم ﺑﻮد ﺗﺎ ﺷﻨﻮﻧﺪه ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ی ﭼﻬﺮه ﻫﺎی ﺳﯿﺎﺳﯽ دﭼﺎر ﺗﺮدﯾﺪ ﻧﺸﻮد. اﻓﺸﺎ ﮔﺮی » « ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺳﺎزﻣﺎن ﭘﯿﮑﺎر و ﻧﯿﺰ ﻣﺠﺎﻫﺪﯾﻦ ﺑﺨﺶ م ـ ل ﺑﯿﺶ ﺗﺮ ﺣﻮل وﺣﻮش رواﺑﻂ آزاد ﻣﯿﺎن زن و ﻣﺮد دور ﻣﯽ زد. ﻧﺎم ﻫﺎ را در ﻫﻢ ﻣﯽ آﻣﯿﺨﺘﻨﺪ و رﯾﺎ ﮐﺎراﻧﻪ ﻗﻀﯿﻪ را ﻃﻮری واﻧﻤﻮد ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﯽ ﻣﺴﺎﻟﻪ ی اﺻﻠﯽ ﯾﺎرﮔﯿﺮی زوﺟﯽ ﺑﻮده و ﻧﻪ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت ﺳﯿﺎﺳﯽ و ﻣﺒﺎرزاﺗﯽ و... ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ از اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﺪت ﻋﺼﺒﯽ ﻣﯽ ﺷﺪم، اﻣﺎ ﻧﻮﻋﯽ ﮐﻨﺞ ﮐﺎوی ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ آن ﻫﺎ ﮔﻮش ﺑﺪﻫﻢ. در ﻻﺑﻪ ﻻی ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎ ﭘﯿﺮاﻣﻮن ﺳﺎزﻣﺎن ا ﮐﺜﺮﯾﺖ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﻪ  ﻣﺜﻼ ی ﻫﺰاروﭼﻨﺪم ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ ﻫﺎی اﻧﻮﺷﯿﺮوان ﻟﻄﻔﯽ اﺳﺘﻨﺎد و ﺷﻨﻮﻧﺪه را ﺳﺮدرﮔﻢ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﮕﺮ ﯾﮏ زﻧﺪاﻧﯽ در ﺑﺎزﺟﻮ ﯾﯽ ﻫﺎ ﭼﻨﺪ ﺻﻔﺤﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻨﻮﯾﺴﺪ؟ ﻣﺴﺌﻮل ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﭘﯿﺶ ﺗﺮ رﻓﺘﻪ و ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﻟﻄﻔﯽ، ﮐﻪ آن ﺳﺎل ﻫﻨﻮز اﻋﺪام ﻧﺸﺪه ﺑﻮد، ﺧﻮد را داوﻃﻠﺐ در اﯾﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﮐﺮده اﺳﺖ. اﻣﺎ آن ﻫﺎ، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰان ﻣﯿﺰ ﮔﺮد ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺑﯿﻤﺎری او از ﺷﺮﮐﺖ دادﻧﺶ ﻋﺬر ﺧﻮاﺳﺘﻪ اﻧﺪ. درﺣﺎﻟﯽ ﹺ ﻟﻄﻔﯽ ﮐﻪ ﮐﻪ ﺧﻮد آن روزﻫﺎ در اﺛﺮ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻫﺎی زﯾﺎد ﺑﺎ ﻋﺼﺎ راه ﻣﯽ رﻓﺖ، اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ را ﺗﮑﺬﯾﺐ ﮐﺮده ﺑﻮد. ﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﺄﻣﻞ و اﺣﺘﯿﺎط در ﻗﻀﺎوت ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﺑﻮدﯾﻢ. ﺑﻪ ﻗﺎﻋﺪه ی ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻫﺎی ﻫﺮ ﯾﮏ از ﻣﺎ در زﻧﺪان ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺑﻪ ﻣﺎ آﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ از دور و ﭼﺸﻢ ﺑﺴﺘﻪ داوری ﮐﺮدن در زﻧﺪان ﺟﻨﺎﯾﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﺰ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ی رژﯾﻢ ﭼﯿﺰ د ﯾﮕﺮی ﻧﯿﺴﺖ. اﻣﺎ ﻣﺎ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ در داوری ﻣﺤﺘﺎط ﻧﺒﻮدﯾﻢ، ﺑﻞ ﮐﻪ آن ﺟﺎ ﮐﻪ ﭘﺎی ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺗﻨﮓ ﮔﺮوﻫﯽ ﻣﺎن ﺑﻮد، ﺳﻨﮓ دل ﻫﻢ ﻣﯽ ﺷﺪﯾﻢ. آن ﺷﺐ ﯾﮑﯽ ﺑﻪ ﮐﻨﺎﯾﻪ ﮔﻔﺖ: » دﯾﺪی ﻟﻄﻔﯽ ﻫﻢ ﺗﻘﺶ در آﻣﺪ. دﯾﻮاﻧﻪ « وار ﻓﺮﯾﺎد زدم ﮐﻪ » اﯾﻦ آدم را ﻧﻪ ﻣﯽ  ﻣﻦ اﺻﻼ ﺷﻨﺎﺳﻢ و ﻧﻪ درﺑﺎره اش داوری ﻣﯽ ﮐﻨﻢ. اﻣﺎ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ ی ﺣﺮف و ادﻋﺎی ﯾﮏ ﺗﻮاب ﺟﺎﺳﻮس و ﻣﺠﺮی ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ، ﻧﻤﺎﯾﻨﺪه ی وزارت اﻃﻼﻋﺎت ﻫﻢ ﻗﻀﺎوت ﻧﻤﯽ «ﮐﻨﻢ. ﺷﺒﯽ دﯾﮕﺮ ﻧﻮﺑﺖ ﯾﮑﯽ از اﻋﻀﺎی راه ﮐﺎرﮔﺮ رﺳﯿﺪ. از ﺗﻨﺎﻗﺾ ﻫﺎی ﺳﯿﺎﺳﯽ اﯾﻦ ﺳﺎزﻣﺎن درﺑﺎره ی ﺣﺎ ﮐﻤﯿﺖ، ﺟﻨﮓ و ﻣﺒﺎرزه ی ﺳﯿﺎﺳﯽ و ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻔﺖ. ﺿﻤﻦ ﺣﺮف ﻫﺎﯾﺶ ﺑﯽ ﻣﻘﺪﻣﻪ و ﺑﯽ رﺑﻂ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻫ ﻢ اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ در ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ٦٢ ﺑﺎ ﻣﻬﺮان