Munireh Baradaran - Simple Truth

360 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﺪاﻧﻨﺪ ﻣﺎﺟﺮا ﭼﻪ ﺑﻮده و ﻫﺮﮐﺲ ﻫﺮ آن ﭼﻪ دﯾﺪه ﺑﻮد، ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯽ ﮐﺮد. اﯾﻦ ﻃﻮری داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ در آن ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻗﺮص رﻓﺘﻪ ﺑﻮدم، ﭘﺮوﯾﻦ ﮐﻨﺎر ﺳﻄﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﺶ آورده ﺑﻮدﻧﺪ، ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﺑﻪ ﺗﻠﺨﯽ و ﺑﯽ ﺻﺪا ﮔﺮﯾﺴﺘﻪ ﺑﻮد. از زﻧﺪاﻧﯽ ﭘﺰﺷﮏ ﻧﻈﺮش را ﭘﺮﺳﯿﺪﯾﻢ. دﻟﻤﺎن ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﭘﺮوﯾﻦ زﻧﺪه ﺧﻮاﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ. ا و ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﯾﯽ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ زﻣﺎن ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺮای اﺛﺮﮐﺮدن دارو ﺳﭙﺮی ﺷﺪه اﺳﺖ، اﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ دﯾﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻣﻘﺪار ﺧﻮرده. اﯾﻦ را ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺘﯿﻢ. ﻓﺮزاﻧﻪ آﺷﻐﺎل ﻫﺎی دﺳﺖ ﺷﻮﯾﯽ را دﻧﺒﺎل ﮐﯿﺴﻪ ﹺ داروی ﻧﻈﺎﻓﺖ ﮔﺸﺖ. ﻧﻤﯽ ی ﻧﺎﯾﻠﻮن ﺷﺪ ﺑﻪ ﭼﯿﺰ ﻗﻄﻌﯽ رﺳﯿﺪ. ﭘﺰﺷﮏ ﮔﻔﺖ ﺟﺎی ﺧﻮش ﺑﯿﻨﯽ زﯾﺎدی ﻧﯿﺴﺖ اﻣﺎ ﺑ ﺎز ﻧﻤﯽ ﺷﻮد ﻧﻈﺮ ﻗﺎﻃﻊ داد. ﺑﺎﯾﺪ اﻣﯿﺪوار ﺑﻮد. » آﺧﺮ ﭼﺮا؟ ﺳﺆال « ﺑﻪ را ﻫﻤﻪ ﺧﻮد ﻣﺸﻐﻮل ﮐﺮده ﺑﻮ » د و ﭼﺮا ﭘﺮوﯾﻦ؟ ﮐﻪ « ﺟﺎاﻓﺘﺎده و ﺻﺒﻮر ﺑﻮد، ﮐﻪ در وﺿﻌﯿﺖ ﻫﺎی ﺑﺤﺮاﻧﯽ، آراﻣﺶ ش ﺗﮑﯿﻪ ﮔﺎه دﯾﮕﺮان ﺑﻮد، ﺑﻪ ﺧﺼﻮص ﺗﮑﯿﻪ ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺮای دوﺳﺖ ﻫﺎی ﺟﻮان ﺗﺮ از ﺧﻮدش. آﯾﺎ اﺗﻬﺎﻣﯽ ﮐﻪ در ﹺ ﻟ آن ﻏﺮوب ﻌﻨﺘﯽ درﺑﺎره ی ﻫﻤﺴﺮش ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد، او را ﺑﻪ ﺧﻮدﮐﺸﯽ ﮐﺸﺎﻧﺪه ﺑﻮد؟ ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ. اﻣﺎ ﻣﮕﺮ اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﭼﻪ ﻗﺪر اﻫﻤﯿﺖ داﺷﺖ؟ ﻫﻤﺴﺮش را ﺳﻪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ اﻋﺪام ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و ﻫﻤﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﻢ ﮐﺎری ﻧﮑﺮده اﺳﺖ. واﻧﮕﻬﯽ اﯾﻦ ﻧﻮع ﺗﻬﻤﺖ زدن ﻫﺎ ﮐﻪ در زﻧﺪان ﺗﺎزﮔﯽ ﻧﺪاﺷﺖ. ﺗﺰوﯾﺮ رژﯾﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ. اﻣﺎ! «اﻣﺎ» ﯾﯽ ﺑﺰرگ، ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﯿﻢ ش وﻟﯽ ﺑﺎز ﺑﻪ داﻣﺶ ﻣﯽ اﻓﺘﺎدﯾﻢ. آﺧﺮ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﯽ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻮدﯾﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﮐﺲ و ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ. ﺑﯽ اﻋﺘﻤﺎدی در درﺟﻪ ی اول ﻣﺤﺼﻮل اﯾﻦ زﻧﺪان ﻟﻌﻨﺘﯽ ﺑﻮد و در درﺟﻪ ی دوم ﺛﻤﺮه ی ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻋﻘﺐ اﻓﺘﺎده ی ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻣﺎ. ﻣﺎه ﻫﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﺮوﯾﻦ ﻣﺮﺗﺐ در ﺧﻮد ﻓﺮو ﻣﯽ رﻓﺖ. ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﮐﻢ ﺗﺮ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ. ﺗﻨﻬﺎ وﻗﺘﯽ ﺑﺎ ﻣﻮﻧﺎ و ﻓﺮزاﻧﻪ ی ﺟﻮان ﻗﺪم ﻣﯽ زد، ﺳﺮ ﺣﺎل و ﺧﻨﺪان دﯾﺪه ﺑﻮدﻣﺶ. آن دو اﯾﻦ ﻗﺪرت را داﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ از ﻓﻀﺎی ﺗﻨﮓ زﻧﺪان، ﺧﻮد را دور ﻧﮕﻪ دارﻧﺪ. آن روزﻫﺎی ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ و ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺣﻮل وﺣﻮش آن ﮐﻪ ﻫﻤﻪ را ﮐﻼﻓﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد، ﻣﻮﻧﺎ ﺳﺮﮔﺮم ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻫﺎی ﺧﻮد ﺑﻮد. ﺑﺎ رﻓﺘﺎر ﺳﺎده و ﮔﺎه ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪ اش ﺷﺎﯾﺪ اﺣﺴﺎس ﻃﺒﯿﻌﯽ زﻧﺪﮔﯽ را در ﭘﺮوﯾﻦ زﻧﺪه ﻣﯽ ﮐﺮد. اﻣﺎ ﻣﺪﺗﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻮﻧﺎ را ﺑﻪ ﺑﻨﺪ دﯾﮕﺮ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ. ﭘﺮوﯾﻦ زﻧﺪﮔﯽ ﺳﺨﺖ و ﭘﺮﻣﺸﻘﺘﯽ داﺷﺖ. از ﺳﻨﯿﻦ ﻧﻮﺟﻮاﻧﯽ ﮐﺎر و ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﻫﺎی ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﺑﻪ دوﺷﺶ ﺑﻮد. ﺧﺎﻧﻮاده اش ﻏﯿﺮ از درﮔﯿﺮی ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻼت اﻗﺘﺼﺎدی ﻫﻤﯿﺸﻪ درﮔﯿﺮ زﻧﺪان و اﯾﻦ ﻗﺒﯿﻞ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻫﻢ ﺑﻮدﻧﺪ. ﺳﺎل ٦١ ﺗﻤﺎم اﻋﻀﺎی ﺧﺎﻧﻮاده را ﺑﺎ ﻫﻢ دﺳﺖ ﮔﯿﺮ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ. ﺧﻮاﻫﺮش وﯾﺪا ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ ﺳﯿﺎﻧﻮر ﺧﻮرده ﺑﻮد و ﺗﺎ ﺑﻪ زﻧﺪان ﺑﺮﺳﺪ، ﻣﺮده ﺑﻮد. ﺑﺮادرش روزﺑﻪ و ﺷﻮﻫﺮش را ﮐﻪ ﻫﻨﮕﺎم دﺳﺖ ﮔﯿﺮی ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﻣﺎه از ا زدواج ﺷﺎن ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ، اﻋﺪام ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ. ﺧﻮدش ﺑﻪ