Munireh Baradaran - Simple Truth

373 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﮐﺮد اﻣﺎ ﭘﯽ آﻣﺪش را ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻪ. در ﹺ آن روزﻫﺎی ﺑﻬﺎر ٦٧ ﻣﻘﺪﻣﺎت اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﻣﺠﻠﺲ ﺳﻮم را ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ. » روﺣﺎﻧﯿﺖ ﻣﺒﺎرز »ﯾﺎ « روﺣﺎﻧﯿﻮن ﻣﺒﺎرز « ؟ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻮد ﺑﺎزی ﻗﺪرت ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪه ﻫﺎ در ﺳﺨﻨﺎن ﭘﯿﺶ ازدﺳﺘﻮر ﻣﺠﻠﺲ ﺑﺮ ﺳﺮش ﻧﻄﻖ ﻫﺎ ی آﺗﺸﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و ﻫﺮﮐﺲ اﺑﺘﺪا ﺳﺨﻦ ﺧﻮد را از اداﻣﻪ ﻣﻘﺪس» ی ﺟﻨﮓ »ﺗﺎ « ﭘﯿﺮوزی ﻧﻬﺎﺋﯽ ، ﺗﺎ « » ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ ﺻﺪام ﻓﺘﺢ ﮐﺮﺑﻼ » ، ﺗﺎ « « و ﻓﺮﻣﺎن ﺟﺎن» ﻓﺸﺎﻧﯽ اﻣﺖ و ﺣﺰب ﻪ  اﻟ « ﺷﺮوع ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺳﭙﺲ وارد ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ و ﭼﺎﻧﻪ زدن ﻫﺎی راﯾﺞ روز ﻣﯽ ﺷﺪ. اﯾﻦ ﮐﻤﺪی ﻫﺎی ﺗﻠﺦ و ﻣﻼل آور را از ﻻﺑﻪ وزﻧﺎﻣﻪ ﻻی ر ﻫﺎ دﻧﺒﺎل ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ. اﯾﻦ ﻫﻤﻪ، ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻧﺒﻮد. ﺑﺎزی واﻗﻌﯽ ﺑﻮد و ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﺮدم در ﮔﺮو آن. ﯾﮏ روز ﭘﯿﺶ از ﻣﺎه رﻣﻀﺎن ﺑﺨﺸﯽ از زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎ را ﺟﺎﺑﻪ ﺟﺎ ﮐﺮدﻧﺪ. ﺷﺮاره ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﻫﻤﯿﺸﻪ اﯾﻦ ﻃﻮر ﺑﻮده ﮐﻪ ﻗﺒﻞ از رﻣﻀﺎن ﺗﻐﯿﯿﺮاﺗﯽ ﻣﯽ دﻫﻨﺪ. درﺳﺖ ﻫﻢ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ. ﻣﺠﺎﻫﺪﻫﺎ و ﻧﯿﺰ ﻋﺪه ﯾﯽ از زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎی ﺑﻨﺪ ﯾﮏ را ﺑﻪ اﻧﻔﺮادی ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ. ﺗﻌﺪادی را ﻫﻢ ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ﻣﺎ آوردﻧﺪ. ﯾﮏ ﺑﺎره ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺷﻠﻮغ ﺷﺪ. آن ﺷﺐ ﺗﺎ ﻧﯿﻤﻪ ﻫﺎی ﺷﺐ ﺑﯿﺪار ﻣﺎﻧﺪﯾﻢ و ﮔﭗ زدﯾﻢ. درﺑﺎره ی اﯾﻦ ﻧﻘﻞ واﻧﺘﻘﺎل ﻫﺎ ﮔﻤﺎن ﺧﺎﺻﯽ ﻧﻤﯽ رﻓﺖ. ﺷﻨﯿﺪﯾﻢ ﻫﻤﺎن روز در ﺑﻨﺪ ﻣﺮدﻫﺎ ﻫﻢ ﺟﺎﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻫﺎی زﯾﺎدی ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘ ﻪ اﺳﺖ و ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ ﻣﺤﮑﻮﻣﯿﺖ اﺑﺪ داﺷﺘﻨﺪ ﯾﺎ در اﻧﺘﻈﺎر اﻋﺪام ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﻪ اﻧﻔﺮادی ﺑﺮده اﻧﺪ. ﮔﻠﯽ را ﮔﻮﺷﻪ ﮔﯿﺮﺗﺮ و ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺗﺮ از ﮔﺬﺷﺘﻪ ﯾﺎﻓﺘﻢ. ﺑﺮﺧﻼف ﺗﺼﻮرم ﺗﻤﺎﯾﻠﯽ ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺧﺎﻃﺮه ی ﺗﻠﺦ ﺧﻮدﮐﺸﯽ ﭘﺮوﯾﻦ را ﺑﺸﻨﻮد. ﺑﯿﺶ ﺗﺮ از آن ﭼﻪ ﺗﺼﻮر ﻣﯽ ﮐﺮدم، ﺣﺎدﺛﻪ آزارش داده ﺑﻮ د. در اﯾﻦ ﻣﺪت ﻣﺎﺟﺮاﻫﺎی زﻧﺪان ﮔﻮﻫﺮدﺷﺖ را ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻨﺒﯿﻪ ﻫﻤﮕﯽ ﺷﺎن اﻧﺠﺎﻣﯿﺪ، از ﺳﺮ ﮔﺬراﻧﺪه ﺑﻮد. ﺑﯿﺶ ﺗﺮ از ﺧﻮد ﺗﻨﺒﯿﻪ، ﺟﻨﺐ وﺟﻮش ﮐﻮر ﻣﺠﺎﻫﺪﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از رﮐﻮد و ﺳﮑﻮت ﭼﻨﺪﺳﺎﻟﻪ ﯾﮏ ﺑﺎره ﻓﻮران ﮐﺮده ﺑﻮد، او را ﻣﯽ آزرد. ﺑﻪ ﹺ ﮔﻠﯽ آن ﻧﻈﺮ ﻫﻤﻪ ﺑﯽ ﻣﻌﻨﺎ ﺑﻮد. ﻧﮕﺮان آن ﺟﻮاﻧﺎن ﭘﺮﺷﻮر و دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﺎل ﻫﺎ در ﮐﻨﺎرﺷﺎن زﯾﺴﺘﻪ ﺑﻮد. ﺑﺎ ﺳﺘﺎره آن ﻗﺪر ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮزﻋﺠﯿﺒﯽ رﻓﺘﺎر و ﻟﺒﺎس ﭘﻮﺷﯿﺪن ﺷﺎن ﺑﻪ ﻫﻢ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮد. ﺣﺘﺎ ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﻧﺎﻣﺸﺎن را اﺷﺘﺒﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ. ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮدﻧﺪ: در ﻗﺪم زدن، ﺳﺮ ﺳﻔﺮه ی ﻏﺬا ﻧﺸﺴﺘﻦ، رﺧﺖ ﺷﺴﺘﻦ، ﮐﺘﺎب ﺧﻮاﻧ ﺪن و... ﺳﺘﺎره ﺑﺮﺧﻼف ﮔﻠﯽ ﺳﺎﯾﺮ دوﺳﺘﯽ ﻫﺎﯾﺶ را ﻫﻢ ﭼﻨﺎن ﺣﻔﻆ ﮐﺮده ﺑﻮد. ﺑﺎ دﯾﮕﺮان ﻫﻢ راﺑﻄﻪ ﻫﺎﯾﯽ داﺷﺖ. ﮔﻠﯽ اﻣﺎ در اﯾﻦ دوﺳﺘﯽ و ﺷﯿﻔﺘﮕﯽ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﻧﯿﺎزی ﺑﻪ دﯾﮕﺮان ﻧﻤﯽ دﯾﺪ. ﺑﻪ رﻏﻢ ﻫﻢ دردی ﻋﻤﯿﻘﺶ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آدم ﻫﺎی دﯾﮕﺮ ــ ﻣﻦ اﯾﻦ روﺣﯿﻪ ی او را ﺧﻮب ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ ــ اﻣﺎ ﺗﻤﺎﯾﻠﯽ ﺑﻪ راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن اﻧﺴﺎن ﻫﺎ ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎری ﺷﺎن او را ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻣﯽ ﮐﺮد، ﻧﺪاﺷﺖ. ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺳﺘﺎره ﮐﻪ ﺑﻮد، ﺷﺎدﯾﺶ را ﻣﯽ دﯾﺪم. راﺑﻄﻪ ﺷﺎن دﯾﮕﺮ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ آزارم ﻧﻤﯽ داد ﮐﻪ از آن راﺿﯽ ﻫﻢ ﺑﻮدم. آراﻣﺸﯽ را ﮐﻪ ﮔﻠﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻦ