Munireh Baradaran - Simple Truth

383 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﻫﯿﺄت ﻋﻔﻮ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و ﻣﺄﻣﻮر رﺳﯿﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﭘﺮوﻧﺪه ﻫﺎ. ﭘﯿﺶ از آن ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﻫﺎ را ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ. ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ ﺣﺒﺲ اﺑﺪ داﺷﺘﻨﺪ، ﺑﺮدﻧﺪ. ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ ﻧﺸﺎﻧﺪه و ﺳﭙﺲ ﺑ ﺮﮔﺮداﻧﺪﻧﺪ. اﻣﺎ ﻓﺮدﯾﻦ ١ را ﮐﻪ ﺳﺎل ﻫﺎ زﯾﺮ ﺣﮑﻢ اﻋﺪام ﺑﻮد، ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪ ﯾﯽ در ﯾﮑﯽ از ﺳﻠﻮل ﻫﺎی اﻧﻔﺮادی ٢٠٩ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻨﺪ. ﻫﺮﺷﺐ در اﻧﺘﻈﺎر ﻧﻮﺑﺖ ﺧﻮد ﺑﻮد. ﺷﻨﯿﺪه و دﯾﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﺐ ﻫﺎ زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎ را ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ و روز ﺑﻌﺪ زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎی دﯾﮕﺮی را ﺑﻪ ﺟﺎی ﻗﺒﻠﯽ ﻣﯽ ﻣﺎ  آورﻧﺪ. وﻗﺘﯽ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﭘﯿﺶ ، ﭼﻨﺪ ﭼﯿﻦ ﻋﻤﯿﻖ دﯾﮕﺮ ﺑﺮ ﭼﯿﻦ ﻫﺎی ﭼﻬﺮه اش اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﭼﯿﺰ ﻣﺒﻬﻤﯽ را در ﻟﺒﺨﻨﺪ رﻧﮓ ﭘﺮﯾﺪه اش ﭘﻨﻬﺎن ﻣﯽ داﺷﺖ. اواﺧﺮ ﻣﺮداد ﺑﺮﯾﺪه ی روزﻧﺎﻣﻪ ﯾﯽ از ﺑﻨﺪ ٢ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺎ رﺳﯿﺪ. ﺷﺮوع ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ٢ روزﻧﺎﻣﻪ دادن. ﺧﻮاﻧﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺳﺨﻦ ﮔﻮی ﺷﻮرای ﻋﺎﻟﯽ ﻗﻀﺎﯾﯽ ﺑﻌﺪ از ﻓﺤﺎﺷﯽ ﻫﺎی ﻓﺮا وان ﺑﻪ ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺖ ﺑﯽ» ﻫﺎی آﺑﺮو « ﺑﺮای آن »ﻫﺎ اﺷﺪ ﻣﺠﺎزات « درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮده و ﮔﻔﺘﻪ » ﺣﺎﻻ ﺑﻌﺪ از ﻣﻨﺎﻓﻘﯿﻦ ﻧﻮﺑﺖ ﮐﺎﻓﺮﻫﺎﺳﺖ ﺣﺮف «. ﻫﺎ روﺷﻦ ﺑﻮد و ﻧﯿﺎزی ﺑﻪ ﺗﺤﻠﯿﻞ و ﻏﯿﺮه ﻧﺪاﺷﺖ. اﻣﺎ ﮔﺎه اﻃﻼع از ﭼﯿﺰی و داﻧﺴﺘﻦ آن ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﻋﯿﻦ ﺑﺎور آن ﻧﯿﺴﺖ. آدم ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﯽ ﺟﻨﮕﺪ ﮐﻪ ﺑﺎور ﻧﮑﻨﺪ، ﮐﻪ از ﭘﺎ ﻧﯿﺎﻓﺘﺪ، ﮐﻪ زﻧﺪه ﺑﻤﺎﻧﺪ. از ﻫﻔﺘﻪ ی اول ﺷﻬﺮﯾﻮر، ﺷﻼق زدن زﻧﺎن ﭼﭗ ﺷﺮوع ﺷﺪ. ﺧﺒﺮ ﺑﺎ آﻣﺪن زﻧﯽ ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ﻣﺎ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ اﺗﻬﺎم ﺑﻬﺎﺋﯿﺖ دﺳﺖ ﮔﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد. ﺑﺎور ﻧﻤﯽ ﮐﺮدﯾﻢ ﺗﺎ ﺧﺒﺮ دﯾﮕﺮی از ﺑﻨﺪ ٢ ، آن را ﺗﺄﯾﯿﺪ ﮐﺮد. ﺧﺒﺮ اﯾﻦ ﺑﻮد: ﺑﺎ اوﻟﯿﻦ ﻃﻠﯿﻌﻪ ی ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﯽ ﺳﺎﻋﺖ ﭼﻬﺎر ﺻﺒﺢ، ﺑﺎ ﺑﻠﻨ ﹺ ﺳﻠﻮل ﺑﺎز ﻣﯽ ﺪﺷﺪن ﺻﺪای اذان در ﺷﻮد، زﻧﺪاﻧﯽ را ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورﻧﺪ، روی ﺗﺨﺘﯽ وﺳﻂ راه رو ﻣﯽ ﺧﻮاﺑﺎﻧﻨﺪ. ﺷﻼﻗﺶ ﻣﯽ ﹺ ﺳﻠﻮل زﻧﻨﺪ. ﭘﻨﺞ ﺿﺮﺑﻪ. دوﺑﺎره در ﺑﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﹺ دﯾﮕﺮی ﺑﺎز ﻣﯽ ﺷﻮد و در ﺷﻮد. زﻧﺪاﻧﯽ دوﻣﯽ روی ﺗﺨﺖ ﻣﯽ ﺧﻮاﺑﺪ. ﺳﻮﻣﯽ، ﭼﻬﺎرﻣﯽ و... ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﮐﺎر اداﻣﻪ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ. ﻧﻮﺑﺖ دوم ﺑﻌﺪ از اذان ﻧﯿﻢ روز اﺳﺖ. ﭘﻨﺞ ﺷﻼق دﯾﮕﺮ. وﻋﺪه ﹺ ﺷﺐ ی ﺳﻮم ﺣﻮاﻟﯽ ﭼﻬﺎر ﺑﻌﺪازﻇﻬﺮ. ﭼﻬﺎرﻣﯽ، اول ﺣﺪود ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺸﺖ و آﺧﺮﯾﻦ وﻋﺪه ﻗﺒﻞ از ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ. ﺑﯿﺴﺖ وﭘﻨﺞ ﺷﻼق در ﭘﻨﺞ وﻋﺪه. روزﻫﺎی اول ﻣﺠﺘﺒﯽ ﺳﺮﻟﮏ ﺧﻮدش ﻣﯽ آﻣﺪ. زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﺳﻠﻮل ﺑﻮدﻧﺪ، ﺳﻮت ﺷﻼق ﮐﻪ ﻫﻮا را ﻣﯽ درﯾﺪ، ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪﻧﺪ و ﺻﺪای ﺟﯿﺮﺟﯿﺮ ﺗﺨﺖ را وﻗﺘﯽ ﺷﻼق ﺑﺮ ﺑﺪن زﻧﺪاﻧﯽ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺖ . روزﻫﺎی ﺑﻌﺪ ﻃﺎﻟﻘﺎﻧﯽ ﻫﻢ ﹺ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﮐﻪ ، ﭘﺎﺳﺪار زن ﺖدرﺷ ﻫﯿﮑﻞ و ﭼﻬﺮه ﯾﯽ ﻣﺮداﻧﻪ داﺷﺖ، ﻣﯽ زد ﮐﻪ ﺿﺮب دﺳﺘﺶ ﭼﻨﺪان ﮐﻢ از ﻣﺠﺘﺒﯽ ﻧﺒﻮد. ﻫﻔﺘﻪ ﻫﺎی ﺑﻌﺪ ﻣﺠﺘﺒﯽ ﮐﻢ ﺗﺮ ﻣﯽ آﻣﺪ و ﭘﺎﺳﺪارﻫﺎی دﯾﮕﺮ از زن و ﻣﺮد ١ . ﻓﺎﻃﻤﻪ )ﻓﺮدﯾﻦ( ﻣﺪرس ﺗﻬﺮاﻧﯽ، از اﻋﻀﺎی ﺣﺰب ﺗﻮده، اﻋﺪام ﻓﺮوردﯾﻦ ٦٨٫