Munireh Baradaran - Simple Truth

402 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده و او روﺣﯿﻪ اش را از دﺳﺖ ﻣﯽ ﹺ داد. ﻧﺪاده ﺑﻮد. دﺳﺖ ﮐﻢ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ او آﺷﻨﺎ ﹰ آزارش ﻧﻤﯽ ﺷﺪم، ﺑﻪ اﯾﻦ وﺿﻌﯿﺖ دردﻧﺎ ک ﻋﺎدت ﮐﺮده ﺑﻮد و ﻇﺎﻫﺮا داد. اﻋﺘﻤﺎدﺑﻪ ﻧﻔﺴﺶ ﻗﻮی ﺑﻮد. ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﯾﮏ ﺟﻤﻊ ﺑﻮ د. ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺼﻮﺻﯿﺖ اش ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﺬب ﻣﯽ ﮐﺮد. ﻧﮕﺎه و ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻐﺮورش ﮐﻪ ﺗﻪ رﻧﮕﯽ از اﺳﺘﻬﺰا ﻫﻢ داﺷﺖ، ﻣﺮا ﺑﺮﻣﯽ اﻧﮕﯿﺨﺖ ﮐﻪ ﻣﻤﻨﻮﻋﻪ ﻫﺎ را زﯾﺮ ﭘﺎ ﺑﮕﺬارم. زﻧﺪﮔﯽ اﻧﻔﺮادی اش اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی اﯾﻦ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ دوﺳﺘﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺗﮏ وﺗﻮک دوﺳﺘﺎن ﺻﻤﯿﻤﯽ و ﭘﺎﯾﺪاری ﻫﻢ داﺷﺖ. ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺑ ﺮای ﺷﺮوع دوﺳﺘﯽ، زﺑﺎن اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺑﻮد. ﻣﻦ ﻗﺪم ﭘﯿﺶ ﮔﺬاﺷﺘﻢ. ﻗﺮار ﺷﺪ ﯾﯽ ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ روز ﺑﺎ ﻫﻢ درس اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ. ﻣﻦ ﺑﻪ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ و او اﺷﺘﺒﺎه ﻫﺎی ﻣﺮا ﺗﺼﺤﯿﺢ ﮐﻨﺪ. ﺑﻪ زﺑﺎن اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺗﺴﻠﻂ داﺷﺖ. آن ﭘﯿﺮﻣﺮد » روزﻫﺎ و درﯾﺎ « ﻫﻢ ﺑﻪ زﺑﺎن اﺻﻠﯽ ﺑﻪ ﺑﻨﺪ راه ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد. ﻣﻦ ﺑ ﺮای ﺗﻤﺮﯾﻦ آن را ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮدم ﹰ ﻫﻢ و او ﮐﺎرم را ﺗﺼﺤﯿﺢ ﮐﺮد. ﭘﺲ از ﻣﺪﺗﯽ ﺧﻮدش آن را ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮد. اﻧﺼﺎﻓﺎ ﺗﺮﺟﻤﻪ ی ﺧﻮﺑﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺷﺎه ﮐﺎر ادﺑﯽ را ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ زﺑﺎن اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺑﺨﻮاﻧﻨﺪ، ﺗﺮﺟﻤﻪ ی او را ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ. ﭘﺲ از ﻣﺪﺗﯽ دﯾﮕﺮ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻧﺒﻮد. در ﺣﯿﺎط ﯾ ﺎ راه رو ﻗﺪم ﻣﯽ زدﯾﻢ و ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺣﺮف ﮐﻢ ﻧﻤﯽ آوردﯾﻢ. در ﺑﻮدن ﺑﺎ او اﺣﺴﺎس ﺷﺎدی و ﺗﺤﺮک ﻣﯽ ﮐﺮدم. ﯾﮏ ﻧﻮع ﺣﺲ ﭘﻨﻬﺎن اﯾﺴﺘﺎدﮔﯽ ﻫﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺮزﻫﺎی ﻣﻤﻨﻮع را ﺑﺸﮑﻨﻢ و در ﺑﺮاﺑﺮ ارزش ﻫﺎی ﺣﺎ ﮐﻢ، ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﻧﺘﯿﺠﻪ ی ﺑﺪﻓﻬﻤﯽ ﻫﺎ و ﮐﺞ ﻓﻬﻤﯽ ﻫﺎی ﻣﺒﺎرزاﺗﯽ و ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﻮد، ﺑﺸﻮرم. دوﺳﺘﯽ ﻣﺎن ﭘﯿﺶ رﻓﺖ و ﺑﻪ ﻋﻼﻗﻪ و اﻟﻔﺖ ﺷﺪﯾﺪی اﻧﺠﺎﻣﯿﺪ. از ﺳﺮﻣﺎ ﮐﺎﺳﺘﻪ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد. ﺑﺎاﯾﻦ ﺣﺎل روزﻫﺎ ﭼﻨﺪﺳﺎﻋﺘﯽ ﭘﻨﺠﺮه را ﺑﺎز ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺘﻢ. آﺳﻤﺎن را ﻧﻤﯽ دﯾﺪم و ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﻫﻮا ﻫﻤﯿﺸﻪ اﺑﺮی و ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﺑﻪ ﺧﻮدم دﻟﺪاری ﻣﯽ دادم ﮐﻪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ روز دﯾﮕﺮ ﯾﺎ ﻫﻔﺘﻪ ی دﯾﮕﺮ ﺑﻬﺎر ﺳﺮ ﻣﯽ رﺳﺪ، ﻫﻮا ﺗﺮ ﮔﺮم ﻣﯽ ﺷﻮد و ﻣﻦ دﯾﮕﺮ ﺳﺮدم ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. روزی ﯾﮏ ﻗﻤﺮی آﻣﺪ ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮه ام. ﺻﺪای ﻗﻮﻗﻮﻗﻮﻗﻮﯾﺶ آن ﻗﺪر ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮد ﮐﻪ دﺳﺖ وﭘﺎﯾﻢ را ﮔﻢ ﮐﺮده ﺑﻮدم. آرام ﺧﻮدم را ﺑﺎﻻی ﻣﯿﻠﻪ ﮐﺸﺎﻧﺪم و ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺧﺮده ﻧﺎﻧﯽ ﺑﺮاﯾﺶ ﺑﺮﯾﺰم ﭘﺮ ﮐﺸﯿﺪ و رﻓﺖ. ﻫﺮ روز ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺪارﻫﺎ اﻋﺘﺮاض ﻣﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻟﺒﺎس ﻫ ﺎ و ﭘﺘﻮﯾﻢ را ﺑﺪﻫﻨﺪ و ﺗﻮاﻟﺖ را درﺳﺖ ﮐﻨﻨﺪ. ﻧﻤﯽ ﮐﺮدﻧﺪ. ا ﮔﺮ ﻟﺒﺎس ﻫﺎﯾﻢ را ﻣﯽ دا دﻧﺪ، ﻫﻤﻪ ﺷﺎن را ﯾﮏ ﺟﺎ ﻣﯽ ،| ﭘﻮﺷﯿﺪم ﺷﺎﯾﺪ ﻗﺪری ﮔﺮم ﻣﯽ ﺷﺪم. از ﺑﺨﺖ ﺑﺪ، ﺳﯿﻔﻮن ﻫﻢ ﺧﺮاب ﺑﻮد و ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮدم ﺑﺎ ﻫﺰار زﺣﻤﺖ ﻟﯿﻮان ﻟﯿﻮان آب ﺑﺮﯾﺰم. ﺳﻄﻠﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ داﺷﺘﻢ ﺑﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد. ﯾﮏ روز ﻃﺎﻟﻘﺎﻧﯽ ﺰرگﺑ» ﺑﻪ « ﻣﻨﺸﯽ ﺧﺮج داد و ﮔﺬاﺷﺖ ﺳﻄﻞ را ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻨﻢ. ﺷﺐ ﻫﺎ ﻣﻮﻗﻊ ﺧﻮاب ﭼﺸﻢ ﺑﻨﺪ ﻣﯽ ﺑﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﻢ از ﮔﺮدوﺧﺎ ک ﭘﺘﻮ در اﻣﺎن ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺎاﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺻﺒﺢ ﻫﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﻢ از ورم و ﺗﺮﺷﺢ ﭼﺮک ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺑﺎز ﻣﯽ ﺷﺪ.