Munireh Baradaran - Simple Truth

414 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده آن «. ﺟﺎ ﮐﻪ ﻧﻪ ﮐﺎش آﻣﺪﻧﺶ اﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﻧﺒﻮد. ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﺮاﯾﻢ ﺣﺮف ﻣﯽ زد. ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻤﺶ. ﹰ ﺗﺎزه دﺳﺖ ﺣﺘﻤﺎ ﮔﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد. ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﻣﺮدم، ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ و اﺗﻮﺑﻮس ﻫﺎ ﺑﮕﻮﯾﺪ. ﯾﮏ دﯾﮕﺮی آﺷﻨﺎ ﺷﺪم. ﮔﻔﺖ ﺳﻪ ﻣﺎه ﭘﯿﺶ دﺳﺖ  ﺑﺎر در راه ﺑﻬﺪاری ﺑﺎ زﻧﺪاﻧﯽ ﮔﯿﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ. از اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﻦ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﺎل در زﻧﺪان ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮدم، ﮐﻨﺞ ﮐﺎو ﺷﺪه ﺑﻮد. ﻧﺎﺑﺎو راﻧﻪ ﻣﯽ ﭼﺮا ﻧﻤﯽ » ﮔﻔﺖ: ﺧﻮاﻫﯽ آزاد ﺷﻮی؟ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﯾﮏ ﺟﻤﻠﻪ ﮐﻪ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﯾﯽ ﻧﯿﺴﺖ .« ﹺ ﺳﻠﻮل ﻣﻮﻗﻊ ﺗﻮزﯾﻊ ﻏﺬا، ﺑﺎزﺷﺪن در ﻫﺎ را ﻣﯽ ﺷﻤﺮدم. ﺗﻌﺪاد زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎ ﺑﯿﺶ ﺗﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد. ﮔﺎه ﺻﺪای آﺷﻨﺎ ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪم ﮐﻪ ﭼﻨﺪ روز ﺑﻌﺪ، دﯾﮕﺮ ﻧﺒﻮدﻧﺪ. روزﻫﺎی ﻣﻼﻗﺎت، ﺧﺒﺮ آزادﺷﺪن آن ﻫﺎ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ. ﯾﮏ ﺑﺎر ﺻﺪای ﻣﺎﻧﺎ را ﺷﻨﯿﺪم ﮐﻪ از ﭘﺎﺳﺪار ﺷﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ. ﻣﻮﻫﺎی ﺻﺎف و روﺷﻨﺶ را ﻫﻤﯿﺸﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﻣﯽ ﺑﺴﺖ. ﻣﯽ ﮔﻔﺖ اﻣﺎ دوﺳﺖ دارد وﻗﺘﯽ ﺑﺎد ﻣﯽ وزد، ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ را ﺑﺎز ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎد در آن ﻫﺎ ﺑﭙﯿﭽﺪ. روزی در ﺑﺮﮔﺸﺖ از ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ ــ ﻧﺎﺻﺮﯾﺎن ﺻﺪاﯾﻢ ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺪاﻧﺪ ﻫﻨﻮز از » ﻟﺠﺎﺟﺖ دﺳﺖ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ام ﯾﺎ ﻧﻪ؟ ــ ﻣﺎﻧﺎ را دﯾﺪم. ﮔﻔﺖ ﮐﻪ آزاد ﻣﯽ روز ﺷﻮد. آن دﻟﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺻﺪاﯾﻢ ﻧﯿﺰ، ﮐﻪ ﻫﻔﺘﻪ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺻﺪای ﺑﻠﻨﺪ ﺣﺮف ﻧﺰده ﺑﻮدم. ﻣﺘﻮﺟﻪ دل ﮔﺮﻓﺘﮕﯽ ﻣﻦ ﺷﺪ. ﻟﺤﻈﻪ ﹺ ﻫﻢ را ﻓﺸﺮدﯾﻢ. ﭘﺎﺳﺪار آﻣﺪ و زد ﯾﯽ ﮐﻮﺗﺎه دﺳﺖ ﺗﻮی ﺳﺮ ﻣﻦ. ﻣﺎﻧﺎ، اﻣﺎ اﻋﺘﺮاض ﮐﺮد. ﯾﮏ ﹺ ﻣﻼﻗﺎت، ﮐﻪ آﻣﺎده ﺟ روز ﻠﻮی ﺳﻠﻮل ﻣﻨﺘﻈﺮ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدم، زﻧﺪاﻧﯽ دﯾﮕﺮی را در ﻗﺴﻤﺖ ورودی راه رو دﯾﺪم ﮐﻪ ﺑﺴﺘﻪ و وﺳﺎﺋﻠﺶ ﮐﻨﺎرش ﺑﻮد. ﺑﺎ اﺷﺎره ی دﺳﺖ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ اش ﻧﻤﯽ ﺷﺪم. ﺑﻌﺪ دو ﻃﺮف ﭼﺎدرش را ﻗﺪری از ﻫﻢ ﮔﺸﻮد. ﻟﺒﺎس اش را ﮐﻪ دﯾﺪم، ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ. آزاد ﻣﯽ ﺷﺪ. دو ﻓﺮزﻧﺪش آن روز ﺟﺸﻦ ﺑﺰرﮔﯽ داﺷﺘﻨﺪ. ﻣﻦ ﻫﻢ ﭼﺎدرم را ﮐﻨﺎر زدم و دﺳﺘﯽ ﺑﺮاﯾﺶ ﺗﮑﺎن دادم. ﺻﺪای ﮔﺮﻓﺘﻪ ی دوﺳﺘﯽ را از ﯾﮑﯽ از ﺳﻠﻮل ﻫﺎی ﺟﻠﻮﯾﯽ ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪم. او را ﭘﯿﺶ از ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﻠﻮل آورده ﺑﻮدﻧﺪ و ﻣﻦ ﺗﺼﻮر ﻣﯽ ﮐﺮدم ﺗﺎ آن وﻗﺖ آزاد ﺷﺪه اﺳﺖ. ﯾﮏ ﺑﺎر ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﺻﺪای ﮔﺮﻓﺘﻪ اش ﺑﻪ ﺻﻒ زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎی ﺑﻨﺪ ﻗﺒﻠﯽ ﻣﺎ ن، ﮐﻪ ﺑﺮای ﻣﻼﻗﺎت ﺑﺮده ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ، ﺳﻼم داد. ﺷﻨﯿﺪﻧﺪ و ﺟﻮاﺑﺶ دادﻧﺪ. ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪ دﯾﮕﺮ ﺻﺪاﯾﺶ را ﻧﺸﻨﯿﺪم. ﺧﺒﺮ آزادﺷﺪﻧﺶ را ﺷﻨﯿﺪم. ﭼﻨﺪ روزی ﺑﻮد ﮐﻪ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﻠﻨﺪ و ﮐﺶ دار ﻋﻄﺴﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد. آن ﺻﺪا را از ﺑﻨﺪ  ﻗﺒﻼ ٢ ﹰ ﻋﻄﺴﻪ ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮدم. اﻧﮕﺎر ﮐﺴﯽ ﻋﻤﺪا اش را در ﻫﻮا ول ﻣﯽ دﻫﺪ و دﻧﺒﺎﻟﺶ را ﻣﯽ ﮐﺸﺪ. آن روزﻫﺎ، او و ﻋﻄﺴﻪ اش در ﯾﮑﯽ از ﺳﻠﻮل ﻫﺎ ﺣﻀﻮر داﺷﺖ. ﺷﺎﯾﺪ ﺣﺴﺎﺳﯿﺖ داﺷﺖ ﮐﻪ آن ﻗﺪر ﻋﻄﺴﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد. ﭘﺲ از ﻫﺮ ﻋﺴﻄﻪ ی او، ﺻﺪای ﭘﺎﺳﺪار درﻣﯽ آﻣﺪ: »، « درک ، زﻫﺮ » ﺑﺎﺑﺎ ﻫﻤﻪ