Munireh Baradaran - Simple Truth

418 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده از اﯾﻦ در و آن در ﺧﺒﺮﻫﺎﯾﯽ داﺷﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ. دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺪاﻧﻢ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ اش را ﭼﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﮔﺬراﻧﺪ. ﻧﻤﯽ ﮔﻔﺖ. ﺑﺎﻻی ﺳﺮ ﻣﺎ ﺑﺨﺶ ﻣﺮدﻫﺎ ﺑﻮد. ﮔﺎه ﺳﺮوﺻﺪا ﺷﺎن را ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪم. ﻏﺮوب روزﻫﺎی ﻣﺎه رﻣﻀﺎن، ﻣﺮدی ﻗﺮآن ﻣ ﯽ ﺧﻮاﻧﺪ. ﻧﻤﺎز ﺷﺐ و ﺻﺒﺢ را ﻫﻢ ﺑﻪ ﺻﺪای ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ. اﯾﻦ ﺻﺪا ﻣﺮا ﺑﻪ دوران ﮐﻮدﮐﯽ و ﺧﺎﻃﺮه ﻫﺎﯾﯽ از ﭘﺪرم ﻣﯽ ﺑﺮد. ﯾﮏ ﺑﺎر از ﻟﻮﻟﻪ ی دﺳﺖ ﺷﻮﯾﯽ ﺻﺪای ﻣﺮدی را ﺷﻨﯿﺪم. اول ﯾﮑﻪ ﺧﻮردم. ﺻﺪا ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮد ﻣﺜﻞ اﯾﻦ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ در ﺳﻠﻮل ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﺪ. داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻟﻮﻟﻪ ﻫﺎی دﺳﺖ ﻫ ﺷﻮﯾﯽ ﺑﻪ ﻢ راه دارد و اﯾﻦ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ راﻫﯽ ﺑﺮای ﺗﻤﺎس ﮔﯿﺮی ﺑﺎﺷﺪ. دﻫﺎﻧﻢ را ﺑﻪ ﺳﻮراخ ﻓﺎﺿﻼب ﮔﺬاﺷﺘﻢ و ﺳﻼﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ا ﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﭘﺎﺳﺨﻢ را داد، اداﻣﻪ دﻫﻢ. ﺟﻮاﺑﯽ ﻧﯿﺎﻣﺪ. ﻧﻤﯽ داﻧﻢ ﻟﻮﻟﻪ ﯾﯽ ﮐﻪ از دﯾﻮار ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ، ﺑﻪ ﮐﺪام ﺳﻠﻮل ﻫﺎ راه داﺷﺖ و ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺣﺮف ﻣﺮا ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪﻧﺪ. راه ﻣﻄﻤﺌﻨﯽ ﻧﺒ ﻮد. ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻫﻢ وﻗﺘﯽ ﺣﺪس ﻣﯽ زدم اﻣﯿﻨﻪ در ﯾﮑﯽ از ﺳﻠﻮل ﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ، ﺻﺪاﯾﺶ زدم. ﺑﺎز ﺟﻮاﺑﯽ ﻧﮕﺮﻓﺘﻢ. اواﯾﻞ ﺑﻬﺎر ﺻﺪای ﺗﻌﺪادی از ﻣﺮدﻫﺎ را ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪم ﮐﻪ ﺷﺐ ﻫﺎ ﻣﺎﻫﺮاﻧﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﻤﺎس ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. از ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻪ ﺻﺪای ﺑﻠﻨﺪ ﺣﺮف ﻣﯽ زدﻧﺪ. ﺑﻪ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ و ﮐﻤﯽ ﻫﻢ ﺗﻐﯿﯿﺮش ﻣﯽ دادﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﻮب ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﺪم. اﻣﺎ ﺧﺒﺮ آزادی دوﺳﺘﺎﻧﺸﺎن را ﻣﯽ دادﻧﺪ، ﻓﻬﻤﯿﺪم زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎی ﻗﺪﯾﻤﯽ ﮔﻮﻫﺮدﺷﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﮐﺸﺘﺎر ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ٦٧ ﺑﻪ اوﯾﻦ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ. ﻋﺪه ی زﯾﺎدی از آن ﻫﺎ را ﻫﻤﺎن روزﻫﺎ آزاد ﮐﺮدﻧﺪ. ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺎ آن ﻫﺎ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ. ﺻﺪاﯾﻢ را ﻧﺸﻨﯿﺪﻧﺪ.