Munireh Baradaran - Simple Truth

429 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﻧﮑﺸﺪ. دو ﻣﺎه ﮔﺬﺷﺖ و ﺳﻪ ﻣﺎه. ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ دﯾﮕﺮ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺑﻪ ﻋﻤﻮ ﻣﯽ ﻧﺮوم. ﻃﺎﻟﻘﺎﻧﯽ ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﻣﺮا ﺑﻪ ﻫﻮاﺧﻮری ﻓﺮﺳﺘﺎد. ﺣﯿﺎط ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ اﯾﺮاﻧﯿﺖ از ﺮ از ﮔﻞ و درﺧﺖ ﺟﺪا ﻣﯽ  ﺣﯿﺎط ﺑﺰرگ ﭘ ﺷﺪ. اﻣﺎ ﺣﺪاﻗﻞ ﺳﻪ ﭼﻬﺎر ﺑﺮاﺑﺮ ﺳﻠﻮل ﺑﻮد. آﺳﻤﺎﻧﯽ ﻫﻢ ﺑﺎﻻی ﺳﺮم ﺑﻮد و آﻓﺘﺎﺑﺶ. ﺑﺮای رﻓﺘﻦ ﺑﻪ آن ﹺ وﺳﻂ راه ﺟﺎ از در رو ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺘﻢ ﮐﻪ دو ﺳﻠﻮل آن ﻃﺮف ﺗﺮ ﺑﻮد . ﯾﮏ روز ﻃﺎﻟﻘﺎﻧﯽ از ﻣﻦ ﺧﻮاﺳﺖ روزﻧﺎﻣﻪ ی روز ﻗﺒﻞ را ﺑﺮﮔﺮداﻧﻢ. ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ آن را ﺑﻪ زﻧﺪاﻧﯽ دﯾﮕﺮی ﺑﺪﻫﺪ. ﮔﻔﺖ ﺗﻌﺪاد روزﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﮐﻢ اﺳﺖ. روزﻧﺎﻣﻪ را ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮدم. اﯾﻦ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﻧﺒﻮد. اﻣﺎ ﺟﺪوﻟﺶ را ﻫﻢ ﺣﻞ ﮐﺮده ﺑﻮدم. ﺑﺮای داﺷﺘﻦ ﻣﺪاد ﭼﻪ ﺟﻮاﺑﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﯽ دادم؟ ﮔﻔﺘﻢ ﺗﺎ ﻇﻬﺮ روزﻧﺎﻣﻪ را ﭘﺲ ﻣﯽ دﻫﻢ. ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮای ﭘﺎ ک ﮐﺮدﻧﺶ ﯾﯽ ﻣﯽ ﭼﺎره اﻧﺪﯾﺸﯿﺪم و ﮔﺮﻧﻪ وﺳﺎﺋﻠﻢ را ﺑﺎزرﺳﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ. ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﺳﻠﻮل داﺷﺘﻢ، ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم اﻣﺎ راﻫﯽ ﺑﺮاﯾﺶ ﻧﯿﺎﻓﺘﻢ. ﺑﺎ ﺗﮑﻪ ﺻﺎﺑﻮن ﺧﺸﮑﯽ ور رﻓﺘﻢ اﻣﺎ ﮐﺎری از آن ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﺒﻮد. درﻫﻤﯿﻦ ﺣﯿﻦ ﻣﺮا ﺑﻪ ﻫﻮاﺧﻮری ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ. آﻓﺘﺎب ﺧﻮﺷﯽ ﺑﻮ د. ﺑﺎ ﻧﺎاﻣﯿﺪی ﻗﺪم ﻣﯽ زدم و ﺳﺮﮔﺮدان ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﻌﺠﺰه ی ﮐﻮﭼﮏ ﻣﯽ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪم. ﺷﺎﯾﺪ ﮐﻪ در ﻣﯿﺎن رﯾﺰه ﺳﻨﮓ ﻫﺎ ﺗﮑﻪ ﭘﺎ ک ﮐﻨﯽ ﺑﯿﺎﺑﻢ. ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﻔﺘﻢ ا ﮔﺮ ﺧﺪاﯾﯽ وﺟﻮد دارد اﯾﻦ ﺷﯽء ﻧﺎﭼﯿﺰ را ﺳﺮ راﻫﻢ ﻗﺮار ﺧﻮاﻫﺪ داد. ﭼﺸﻤﻢ زﻣﯿﻦ را ﻣﯽ ﮐﺎوﯾﺪ ﮐﻪ راه ﺣﻠﯽ در ذﻫﻨﻢ ﺷﻠﻮار ﻣﯽ  ﺟﺮﻗﻪ زد. ﻻﺳﺘﯿﮏ ﮐﺶ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ی ﻣﺪاد را ﭘﺎک ﮐﻨﺪ. ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺑﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﻧﯿﺎزی و ﻓﮑﺮی ﻧﯿﻔﺘﺎده ﺑﻮدم. ﺣﺘﺎ وﻗﺘﯽ ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮدم و ﭘﺎ ک اﮐﻦ م را ﮔﻢ ﮐﺮده ﺑﻮدم و ﹺ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻃﻮﻻﻧﯿﺶ ﺑﻮد، ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدم ﻣﻌﺼﻮﻣﺎﻧﻪ ﮐﻨﺎر ﻣﺎدرم ﮐﻪ ﺳﺮ ﻧﻤﺎز ﮐﻪ ﻓﺎﺟﻌﻪ را ﺑﺮاﯾﺶ ﺑﮕﻮﯾﻢ. ﺧﻨﺪﯾﺪم و ﺷﺎد و ﺳﺒﮏ ﺑﺎل ﻗﺪم زدم و ﺑﻪ ﺧﻮد ﹺ ﺧﺪاﺳﺖ. ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن ﺧﻮد ﺷﻌﺮی ﻫﻢ ﺧﻮاﻧﺪم و دﺳﺖ ﻫﺎﯾﻢ را ﺗﮑﺎن دادم. از ﻣﺎه ﻫﺎ ﭘﯿﺶ ﻋﺎدﺗﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻫﺎﯾﻢ را ﺑﻪ زﺑﺎن آورم. ﺑﻪ ﺳﻠﻮل ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ، ﺗﮑﻪ ﯾﯽ از ﮐﺶ ﺷﻠﻮارم را از روﮐﺶ آن ﺟﺪا ﮐﺮدم. ﯾﮏ ﭘﺎ ک ﮐﻦ واﻗﻌﯽ ﺑﻮد. ﺑﻪ ﺗﻌﺪاد زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎ اﻓﺰوده ﺷﺪه ﺑﻮد. ﺑﯿﺶ ﺗﺮﺷﺎن را ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ. ﮔﻪ ﮔﺎه ﺻﺪاﯾﺸﺎن را ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪم. روزﻫﺎی ﻣﻼﻗﺎت ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﻫﻢ راه ﻣﯽ اﻓﺘﺎدﯾﻢ، آﻫﺴﺘﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ دﯾﮕﺮ ﺣﺮف ﻣﯽ زدﯾﻢ. ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ام ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺻﺪای ﯾﮑﯽ از دوﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺷﻨﯿﺪه ام ﺑﺎﯾﺪ در ﯾﮑﯽ از ﺳﻠﻮل ﹺ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺎ ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎی ﻧﺰدﯾﮏ ﻫﺎی ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻪ دﯾﻮار ﮐﻮﺑﯿﺪ ﺗﺎ او را ﭘﯿ ﺪا ﮐﻨﺪ. دوﺳﺘﺶ ﺷﻨﯿﺪ و ﺟﻮاب داد. اﻣﺎ اﯾﻦ ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎی ﺑﻠﻨﺪ دور از اﺣﺘﯿﺎط ﹺ ﺳﻠﻮل ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺑﻮد. ﯾﻮﺳﻔﯽ ﻃﻮری آﻣﺪ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺻﺪای ﭘﺎﯾﺶ را ﻧﺸﻨﯿﺪ. در ام را ﺑﺎز