Munireh Baradaran - Simple Truth

434 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده دﯾﺪه ﻧﺸﺪه ﺑﻮد. آن زﻣﺎن رﯾﺎﺳﺖ ﮐﻞ زﻧﺪان ﻫﺎی ﮐﺸﻮر را ﺑﻪ ﹰ ﻋﻬﺪه داﺷﺖ. ﻇﺎﻫﺮا ﺑﺪون اﻃﻼع ﻗﺒﻠﯽ آﻣﺪه ﺑﻮد. ﻣﺎ ﮐﻪ در اﺗﺎق اول ﺑﻮدﯾﻢ، در آن ﺳﺎﻋﺖ ﻫﻮاﺧﻮری داﺷﺘﯿﻢ. ﺑﻪ اﺗﺎق ٢ ﺳﺮ زد، ﺳﻼﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺟﻮاﺑﺶ را ﻧﺪاد. ﺑﺪون اﯾﻦ ﮐﻪ ﮐﻔﺶ ﻫﺎﯾﺶ را درآورد، ﻗﺪم داﺧﻞ اﺗﺎق ﮔﺬاﺷﺖ و دﺳﺘﯽ روی ﻗﻔﺴﻪ ﯾﯽ ﮐﻪ ﮐﻨﺎر در ﺑﻮد، ﮐﺸﯿﺪ. ﺳﭙﺲ در ﺣﻀﻮر ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎی زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎ ﻣﺼﻠﺤﺖ را در ﻓﺮار دﯾﺪه و از ﺳﺮزدن ﺑﻪ اﺗﺎق ﻫﺎی دﯾﮕﺮ ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﯿﺪ. وﻗﺘﯽ ﻧﻮﺑﺖ دﺳﺖ ﺷﻮﯾﯽ ﻣﺎ ﺑﻮ د، ﮔﺎه ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﯿﻢ از دﯾﻮار ﺗﻮاﻟﺖ ﺑﺎ اﺗﺎق دﯾﮕﺮی ﮐﻪ ﺟﻨﺐ دﺳﺖ ﺷﻮ ﯾﯽ ﺑﻮد، ﺗﻤﺎس ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ. ﻋﺎﻃﻔﻪ در اﺗﺎق ﺑﻮد. از ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﺶ ﺧﺒﺮ داﺷﺘﻢ. ﺗﻌﺎدل روﺣﯽ ا ش را ﺑﻪ آدم  ﮐﻠﯽ از دﺳﺖ داده ﺑﻮد. اﺻﻼ دﯾﮕﺮی ﺷﺪه ﺑﻮد. از دﯾﮕﺮ ان ﻧﻔﺮت داﺷﺖ و ﺑﺮای ﻫﻢ اﺗﺎﻗﯽ ﻫﺎ ش ﻣﺰاﺣﻤﺖ اﯾﺠﺎد ﻣﯽ ﮐﺮد. ﺳﺎﻋﺖ ﻫ ﺎ ﺑﻪ ﻧﻤﺎز ﻣﯽ اﯾﺴﺘﺎد و اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ ﮐﻪ در آن ﻣﺪت دﯾﮕﺮان ﺳﮑﻮت اﺧﺘﯿﺎر ﮐﻨﻨﺪ. ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﺷﺪ و ﻋﻠﯿﻪ ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺖ ﻫﺎ ﺷﻌﺎر ﻣﯽ داد. در ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻏﻢ اﻧﮕﯿﺰش ﻣﺎ ﻫﻢ ﻣﺴﺌﻮل ﺑﻮدﯾﻢ، ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎش ﮔﺬاﺷﺘﯿﻢ، ﮐﻪ ﺗﺤﻘﺮش ﮐﺮدﯾﻢ. از او روﺑﺮﮔﺮداﻧﺪﯾﻢ و ﺗﻼش ﻧﺎﺷﯿﺎﻧﻪ ی او ﺑﺮای ﺑﯿﺎن ﺧﻮد و ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﺑﻪ ﮔﻪﺟﺮ ﻣﺎن را ﺑﯽ رﺣﻤﺎﻧﻪ رد ﮐﺮدﯾﻢ. واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﮔﺮوﻫﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ زﻣﺎﻧﯽ از رژﯾﻢ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد. ﺣﺘﺎ اﮔﺮ ﻧﻈﺮش ﻫﻢ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد، اﯾﻦ اﺗﻬﺎم ﺗﺎ اﺑﺪ ﺑﺎ او ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ. ﻫﻢ ﭼﻮن ﺗﻘﺪﯾﺮی ﺑﺮ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ. و ﺗﻠﺦ ﺗﺮ آن ﮐﻪ ﮐﻢ ﺗﺮ ﮐﺴﯽ از ﻣﺎ ﺑﻪ رﻓﺘﺎر و ﻧﮕﺮش ﻫﺎی ﺧﻮد ﺗﺮدﯾﺪ ﺑﻪ دل راه ﻣﯽ داد. ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ آن ﹺ ﻋﺎﻃﻔﻪ ﮐﻪ در ﯾﮏ ﻋﺪم ﺗﻌﺎدل روز روﺣﯽ ﺑﻪ ﺗﻨﻔﺮ از دﯾﮕﺮان ﮐﺸﯿﺪ، ﻣﺎ را در دﯾﺪﮔﺎه ﻫﺎی ﻣﺎن ﻣﺤﻖ ﺗﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد. ﻧﺴﯿﻤﻪ از ﻧﻮع دﯾﮕﺮی ﺑﻮد. ﺑﻌﺪ از ﺣﻮادث  اﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺟﻌﺒﻪ » ﻫﺎ و ﮔﺎوداﻧﯽ در « ﻫﺎی ﺳﺎل ٦٢ و ٦٣ ﹺ او اﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ را ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه ﺑﻮد. آن زﻣﺎن ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺧﻮد ﻧﻈﯿﺮی ﮐﻢ ﻧﺸﺎن داده ﺑﻮد و ﺑﻪ دﻟﯿﻞ وﺟﻬﻪ ﯾﯽ ﮐﻪ از ﻗﺒﻞ ﻫﻢ در ﺑﯿﻦ زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎ داﺷﺖ، ﻣﯽ ﹺ ﻣﺎه از ﻃﺮف دﯾﮕﺮان ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد. اﻣﺎ او ﺳﮑﻮت  ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﮐﺎﻣﻼ ﻫﺎ ﻧﺸﺴﺘﻦ در ﺗﺎﺑﻮت» « ﻫﺎ را ﺑﻌﺪﻫﺎ در ﻫﯿﺎﻫﻮی زﻧﺪﮔﯽ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻫﻢ اداﻣﻪ داده ﺑﻮد. اﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﯽ اﻋﺘﻤﺎدی ﺑﻪ دﯾﮕﺮان و ﻧﮕﺮﺷﯽ ﺗﺤﻘﯿﺮآﻣﯿﺰ ﺑ ﻪ ﺑﻘﯿﻪ ﺷﺮوع ﺷﺪه ﺑﻮد، ﺑﻌﺪ از ﺳﺎل ﻫﺎ ﻋﻤﯿﻖ ﺗﺮ و ﺑﻐﺮﻧﺞ ﺗﺮ ﺷﺪه و ﻋﺎرﺿﻪ ﻫﺎی رواﻧﯽ و ﺟﻨﺒﯽ آن ﺑﺮوز ﻣﯽ ﯾﺎﻓﺖ. ﹰ دوری ﻣﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺴﯿﻤﻪ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ از دﯾﮕﺮان ﻣﻄﻠﻘﺎ ﮔﺰﯾﺪ. اﯾﻦ ﯾﮏ ﻧﮕﺮش ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﺳﺎل ﻫﺎی ٦٤ و ٦٥ داﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﻫﺎ را ﮔﺮﻓﺖ و ﺳﺎﯾﻪ ی ﺳﻨﮕﯿﻦ آن ﺑﺮ ﹰ دﯾﮕﺮان ﻫﻢ ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮا ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﺎ آن ﻫﺎ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺗﺄﺛﯿﺮ ﮔﺬاﺷﺖ. زﻧﺪﮔﯽ ﻓﺮدی و ﻓﺮدی ﮔﺮاﯾﯽ اﻏﺮاق ﺷﺪه ﮔﺴﺘﺮش ﯾﺎﻓﺖ و ﺑﺎ ﺑﻮرژوا و ﺧﺮده ﺑﻮرژوا داﻧﺴﺘﻦ آن دﯾﮕﺮی ﻫﺎ، دﯾﻮاری ﺿﺨﯿﻢ ﻣﯿﺎن زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎ ﮐﺸﯿﺪه ﺪ.ﺷ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ رواج دادن ﻣﺮزﺑﻨﺪی ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﻪ اﻓﺮاد، ﺑﺎﯾﮑﻮت و ﺗﺤﺮﯾﻢ آن ﻫﺎ در