Munireh Baradaran - Simple Truth

458 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﺑﯿﺮون ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪﯾﻢ. ﺷﺎﯾﺪ... ﺑﻬﺖ و ﺳﮑﻮﺗﯽ ﻣﺮگ ﺑﺎر اﺗﺎق را ﭘﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد. از ﺑﻠﻨﺪﮔﻮ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ داوﻃﻠﺒﺎن اﻫﺪا ﺧﻮن ﺑﻪ دﻓﺘﺮ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﮐﻨﻨﺪ. از ﭘﻨﺠﺮه، زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎی ﻃﺒﻘﻪ ی ﭘﺎﯾﯿﻦ را دﯾﺪم ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف دﻓﺘﺮ ﻣﯽ رﻓﺘﻨﺪ. ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﭘﺎﺳﺪ ار آﻣﺪ و از ﻣﺎ ﻫﻢ ﺳﺆال ﮐﺮد. ﻣﻦ، ﺷﺮاره و ﯾﮏ ﻧﻔﺮ دﯾﮕﺮ ﺑﺮای دادن ﺧﻮن اﻋﻼم آﻣﺎدﮔﯽ ﮐﺮدﯾﻢ. ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎری ﺑﻮد ﮐﻪ از دﺳﺘﻤﺎن ﺑﺮﻣﯽ آﻣﺪ. ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻖ » « دﯾﮕﺮان ﻧﯿﺎﻧﺪﯾﺸﯿﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺧﻮن را ﻧﻪ ﺑﺮای زﻟﺰﻟﻪ زده ﻫﺎ، ﮐﻪ ﺑﺮای ﻧﯿﺎز ﺳﭙﺎه ﭘﺎﺳﺪاران ﺑﺮﻣﯽ دارﻧﺪ ﯾﺎ ﻣﯽ ﻓﺮوﺷﻨﺪ. ﺑﻪ ﺣﮑﻢ ﺧﺸﻦ اﯾﻦ » ﻧﻮﻋ ﯽ ﻫﻢ ﮐﺎری اﺳﺖ « ﻫﻢ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﺮدﯾﻢ، اﺣﺴﺎس دردآﻟﻮد ﻣﺎ ﻓﺮﻣﺎن را داد. آن ﻫﺎ اﻣﺎ از ﻣﺎ ﺧﻮن ﻧﮕﺮﻓﺘﻨﺪ. از زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻧﯽ ﺷﺮوع ﻣﯽ ﺷﺪ، آن را روﺷﻦ ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ. ﭘﯿﺎﭘﯽ از ﻣﻨﻄﻘﻪ ی زﻟﺰﻟﻪ زده ﮔﺰارش ﻣﯽ داد. ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﻮزﻧﺎ ک، آدم را در ﭼﻨﮓ ﺧﻮد ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ. ﭼﯿﺰی ﮔﻠﻮﯾﻢ را ﻣﯽ ﻓﺸﺮد. از ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﯿﺰار ﻣﯽ ﺷﺪم. ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ آﻫﺴﺘﻪ اﺷﮏ ﻣﯽ رﯾﺨﺘﻨﺪ. ﺷﺮاره ﺑﯿﺶ ﺗﺮ از ﻫﻤﻪ. ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﺻﻒ ﻫﺎی ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻣﺮدم را ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد ﮐﻪ ﭘﺘﻮ و وﺳﺎﺋﻞ ﺑﻪ دوش ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ. ﭼﻪ ﺣﺲ ﻫﻢ ﯾﺎری و ﻫﻢ دردی ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﻮد. ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺷﻨﯿﺪم ﮐﻪ ﺑﯿﺶ ﺗﺮ اﯾﻦ وﺳﺎﺋﻞ اﻫﺪاﯾﯽ ﻣﺮدﻣﯽ ﺳﺮ از ﺑﺎزار درآورده اﺳﺖ. ﭘﺲ ﮐﻤﮏ ﻫﺎی ﭘﻮﻟﯽ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﻬﺘﺮی داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. روزﻫﺎ ﺳﮑﻮﺗﯽ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺣﺎ ﮐﻢ ﺑﻮد، ﮐﻪ ﻋﺼﺮﻫﺎ و ﺷﺐ ﻫﺎ ﺑﺎ ﭘﺨﺶ ﮔﺰارش ﻫﺎﯾﯽ از زﻟﺰﻟﻪ ﻣﯽ ﺷﮑﺴﺖ. روزﻫﺎی ﻏﻢ و اﻧﺪوه ﺑﯿﺶ ﺗﺮ ﮐﺶ ﻣﯽ آﻣﺪ. اﯾﻦ ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﻫﻮاﺧﻮری ﻧﺪاﺷﺘﯿﻢ، ﻓﺮاﻣﻮش ﺷﺪه ﺑﻮد. ﻏﺮوب ﺧﻮد  ﻫﺎ ﺑﺎ ﺷﻮﮐﺖ از اﻧﺪوه ﺗﻠﺦ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ. ﻧﺎراﺣﺘﯽ او ﻫﻢ ﮐﻢ ﺗﺮ از ﻣﻦ ﻧﺒﻮد. ﺳﮑﻮﺗﯽ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺑﺮ اﺗﺎق آن ﻫﺎ ﻫﻢ ﺳﺎﯾﻪ ﺮس ﺑﺮاﯾﻢ ﻣﯽ  اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد. ﺑﺎ ﻣ زد: ...» دﯾﮕﺮ زﯾﺘﻮن ﺑﺮ ﻣﻦ زﻫﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﻫﺮﮔﺎه ﺑﻪ ﺑﺎغ ﻫﺎی وﯾﺮان و ﺧﺎﻟﯽ رودﺑﺎر ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ .« و ﻣﻦ ﺑﺎ ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎی آرام ﺑﻪ دﯾﻮار ﻣﯽ » زدم: ﺧﺎﻧﻪ را ﺧﻮاﻫﻢ ﺳﺎﺧﺖ. آب ﺣ ﺧﺎ ک  ﻮض ﮔﺮﻓﺘﻪ را ﻋﻮض ﺧﻮاﻫﻢ ﮐﺮد. ﻣﺎﻫﯽ ﻫﺎ ﻫﻨﻮز زﻧﺪه ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺑﺎغ ﻫﺎی زﯾﺘﻮن را ﺑﺎرور ﺧﻮاﻫﻢ ﮐﺮد .« ﻗﻄﻌﻪ ی ﺑﺎﻻ را در ﯾﮑﯽ از ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻧﯽ از زﺑﺎن زﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﻮﻫﺮ و ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ را از دﺳﺖ داده ﺑﻮد، ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮدم. ﭘﯿﺎم آن زن ﻣﺮا ﯾﺎری داد ﺗﺎ از ﯾﺄس و اﻧﺪوه ﻋﻤﯿﻖ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﮕ ﯿﺮم و ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﮕﻮﯾﻢ زﻧﺪﮔﯽ اداﻣﻪ دارد، ﺑﺮای آن ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪه ﻫﺎ، ﻣﻦ و ﻣﺎ. ﮐﻼم زن ﺑﺎ ﺗﺼﻮﯾﺮﻫﺎی دردﻧﺎ ﮐﯽ ﻫﻢ راه ﺑﻮد: ﭘﯿﺮﻣﺮدی ﺑﺮ ﺧﺮاﺑﻪ ﯾﯽ ﻣﯽ ﮔﺮﯾﺴﺖ. دﺧﺘﺮﺑﭽﻪ ﯾﯽ ﮐﻮدﮐﯽ را ﺑﻐﻞ ﮐﺮده و ﻣﯽ ﹺ ﻣﺸﻘﯽ روی دوﯾﺪ. دﻓﺘﺮ آواری ﻫﻢ راه ﺑﺎد ورق ﻣﯽ ﺧﻮرد. آن ﺷﺐ ﮔﺮﯾﺴﺘﻢ. ﺗﻤﺎم آن ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﮔ ﺮﯾﻪ ﻧﮑﺮده ﺑﻮدم. ﺑﺎری از ﻣﻦ ﺳﺒﮏ ﺷﺪ. » ﺧﺎﻧﻪ را ﺧﻮاﻫﻢ ﺳﺎﺧﺖ .« زﻣﺎن وﻗﻮع زﻟﺰﻟﻪ ﻣﺼﺎدف ﺑﻮد ﺑﺎ ﯾﮑﯽ از ﺟﻨﺠﺎﻟﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻓﻮﺗﺒﺎل آن دوره. ﻋﺪه ی زﯾﺎدی از ﺟﻮاﻧﺎن و ﻣﺮدان ﺑﺮای ﺗﻤﺎﺷﺎی آن ﻫﻨﻮز ﺑﯿﺪار