Munireh Baradaran - Simple Truth

463 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﻟﺒﺎس ﻫﺎی دﺧﺘﺮاﻧﻪ و ﭘﺴﺮاﻧﻪ در اﻧﺪازه ﻫﺎ و ﻣﺪل ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠ ﻒ ﺗﻬﯿﻪ ﮐﺮدﯾﻢ. آن زن ﻫﺎ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ی درددل ﺑﺎ ﻣﺎ و ﻣﺘﺄﺛﺮ از ﮔﺸﺎده دﺳﺘﯽ ﻣﺎن ﺑﺮای ﮐﺎرﮐﺮدن داوﻃﻠﺐ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺮ ﺳﺮ آن رﻗﺎﺑﺖ ﺷﺪﯾﺪی در ﻣﯿﺎن ﺷﺎن درﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد. اﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻨﺪﻧﻔﺮی ﭘﺎی ﺛﺎﺑﺖ اﯾﻦ ﻧﻮع ﮐﺎرﮔﺮی ﺑﻮدﻧﺪ. آن ﻣﺎدری ﮐﻪ روزی ﭘﺴﺮﺑﭽﻪ اش را ﻫﻢ ﺑﺎ ﺧﻮد آورده ﺑﻮد، دﯾﮕﺮ ﭘﯿﺪا ﯾﺶ ﻧﺸﺪ. ﺑﺎ ﻣﻬﺮی ﮐﻪ از ﻣﺎه ﻫﺎ ﭘﯿﺶ ﺑﺮای ﺣﻤﻞ و ﺗﻘﺴﯿﻢ ﻏﺬا ﻣﯽ آﻣﺪ، آﺷﻨﺎ ﺑﻮدﯾﻢ. ﻗﻮل داد ﮐﻪ ﻟﺒﺎس ﻫﺎ را ﺑﯿﻦ ﺗﻤﺎم آن ﮐﻮﭼﻮﻟﻮﻫﺎ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﮐﻨﺪ. اﻣﺎ آن ﻫﺎ ﭼﯿﺰﻫﺎی دﯾﮕﺮی ﻫﻢ ﻻزم داﺷﺘﻨﺪ. اﺳﺒﺎب ﺑﺎزی. ﻣﻬﯿﻦ اﺳﺘﺎد اﯾﻦ ﮐﺎرﻫﺎ ﺑﻮد. ﺑﺎ ﺻﺒﺮ و ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺖ، ﭼﻮب ﻫﺎ را ﺑﺎ ﺗﯿﺰی ﺷﯿﺸﻪ، ﺣﻠﺒ ﯽ ﯾﺎ ﺗﯿﻎ ﯾﮏ ﻣﺪادﺗﺮاش ﻣﯽ ﺑﺮﯾﺪ، ﺗﺮاش ﻣﯽ داد، ﺑﻪ ﻫﻢ وﺻﻞ ﻣﯽ ﮐﺮد و اﺳﺒﺎب ﺑﺎزی ﻣﯽ ﺳﺎﺧﺖ. ﻣﻦ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺗﻬﯿﻪ ی ﮐﺘﺎب ﮐﻮدﮐﺎن اﻓﺘﺎدم. داﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ از ﻗﺼﻪ ﻫﺎی ﮐﻮدﮐﯽ ﺧﻮدم ﺑﻮد و ﺗﺼﺎوﯾﺮ از اﻟﻬﺎم. ﹰ ﻣﯽ ﹺ ﮐﻤﯽ از ﮐﺘﺎب واﻗﻌﯽ ﻧﺪاﺷﺖ و ﺣﺘﻤﺎ ﮐﺘﺎﺑﯽ از آب درآﻣﺪ ﮐﻪ دﺳﺖ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ را ﺟﻠﺐ ﮐﻨﺪ. ﺑﻪ ﯾﻘﯿﻦ ﮐﺴﺎﻧﯽ آن ﺟﺎ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﻮاد ﺧﻮاﻧﺪن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. زﻧﺪان ﺑﺮای آن ﻫﺎ ﮐﻼس ﺳﻮادآﻣﻮزی و ﻗﺮآن ﺧﻮاﻧﯽ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد. ﺳﻮ اد از ﻃﺮﯾﻖ ﯾﺎدﮔﯿﺮی ﻗﺮآن. ﻣﻌﻠﻢ اﯾﻤﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﯾﺎ ﭘﺎﺳﺪاری دﯾﮕﺮ. ﺷﺮﮐﺖ در ﮐﻼس ﻫﺎ اﺟﺒﺎری ﺑﻮد. ﺑﻌﺪﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ اﯾﻦ زن ﻫﺎ در ﯾﮏ ﺑﻨﺪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدم، ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﮐﻪ ﭼﯿﺰی از اﯾﻦ ﮐﻼس ﻫﺎ ﯾﺎد ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ. اﻣﺎ درﻫﺮﺣﺎل ﺷﺮﮐﺖ در آن را ﺑﻪ ﮐﺎرﮐﺮدن اﺟﺒﺎری در ﮐﺎرﮔﺎه ﺧﯿﺎﻃﯽ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽ دادﻧﺪ. ﻣﻬﺮی ﻫﻔﺪه ﺳﺎﻟﺶ ﺑﻮد. زﯾﺒﺎ و دوﺳﺖ ﹸﻪ ﮐﻼس درس ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮد. داﺷﺘﻨﯽ. ﻧ زﺑﺮوزرﻧﮓ ﺑﻮد و از ﻋﻬﺪه ی ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ او داده ﺷﺪه ﺑﻮد، ﺑ ﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮﻣﯽ آﻣﺪ. ﮐﺎرﻫﺎی ﺗﻘﺴﯿﻢ ﻏﺬا و ﺗﻨﻈﯿﻢ ﺧﺮﯾﺪﻫﺎ ﺑﺎ او ﺑﻮد. ﻧﻈﺎﻓﺖ دﻓﺘﺮ و راه رو را ﻫﻢ ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد. ﻣﺤﺠﻮب و ﮐﻢ ﺣﺮف ﺑﻮد. ﺑﯿﺶ ﺗﺮ ﺣﺎﻟﺖ ﯾﮏ دﺧﺘﺮﻣﺪرﺳﻪ ﯾﯽ را داﺷﺖ. ﻣﺤﮑﻮم ﺑﻪ ﺳﻨﮕﺴﺎر ﺑﻮد. اﻣﺎ ﻗﻮل داده ﺑﻮدﻧﺪ ﻋﻔﻮش ﮐﻨﻨﺪ. وﻗﺘﯽ داﺳﺘﺎن زﻧﺪگ ش را ﺷﻨﯿﺪم، از ﺷﺠﺎﻋﺘﺶ در ﺷﮕ ﻔﺖ ﺷﺪم. درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﺮدی ﺑﻮد، ﺑﻪ ﹺ ﺧﻮد ﻓﺮار ﮐﺮده ﺑﻮد و در ﺷﻬﺮ دﯾﮕﺮی دﯾﮕﺮی ﺷﻮﻫﺮش داده ﺑﻮدﻧﺪ. او ﺑﺎ ﻣﺤﺒﻮب زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺸﺘﺮک ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ. « ﮔﻨﺎه » ﮐﺮده ﺑﻮد ﭼﻮن ﺑﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﯽ ﮐﻪ دﯾﮕﺮان ﺑﺮاﯾﺶ ﯿﻌﺗ ﯿﻦ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ، ﺗﻦ ﻧﺪاده ﺑﻮد. ﻣﺤﮑﻮم ﺑﻪ ﺳﻨﮕﺴﺎر ﺑﻮد ﭼﻮن ﺟﺴﺎرت و ﺻﺪاﻗﺖ داﺷﺖ. ﯾﮏ ﺑﺎ ر ﺑﺎ ﻻﻟﻪ ﮐﻪ ﻃﺒﻊ ادﺑﯽ و ﻫﻨﺮی داﺷﺖ، درﺑﺎره ی ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻣﻬﺮی ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ. از او ﭘﺮﺳﯿﺪم ﺑﻪ ﻧﻈﺮ او آﯾﺎ اﯾﻦ دﺧﺘﺮ ﺟﻮان اﻧﻘﻼﺑﯽ ﻧﯿﺴﺖ؟ ا ﮔﺮ در رﻣﺎن ﻫﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪﯾﻢ آﯾﺎ ﺳﺘﺎﯾﺸﺶ ﻧﻤﯽ ﮐﺮدﯾﻢ؟ اﻧﺘﻈﺎر اﯾﻦ ﺳﺆال و اﯾﻦ ﻧﻮع ﻧﮕﺮش را ﻧﺪاﺷﺖ. ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﯽ ﺗﺄﻣﻞ ﭘﺎﺳﺦ داد: » ا ﮔﺮ او ﻗﻬﺮﻣﺎن ﯾﮏ درام ﻋﺸﻘﯽ