Munireh Baradaran - Simple Truth

473 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده آن ﻫﺎ در ﺣﯿﺎط ﺑﻮدﻧﺪ، ﻧﻤﯽ ﺑﺴﺘﻨﺪ. در اﯾﻦ وﻗﺖ ﻫﺎ ﻣﺎ ﺧﻮد را ﻣﻘﯿﺪ ﺑﻪ اﺟﺮای آن ﻗﯿﻮد ﻧﮑﺮده و ﺑﻪ ﺣﯿﺎط ﻣﯽ رﻓﺘﯿﻢ. در ﺑﯿﻦ زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎی ﺑﻨﺪ ﭘﺎﯾﯿﻦ، ﺣﻀﻮر زﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺎزﮔﯽ آﻣﺪه ﺑﻮد، ﺗﻮﺟﻪ ام را ﺟﻠﺐ ﮐﺮد. ﺑﯽ ﺗﻨﺎﺳﺒﯽ در ﻟﺒﺎس ﭘﻮﺷﯿﺪن و اﻧﺘﺨﺎب رﻧﮓ، ﺣﺠﺎب و ﭘﻮﺷﯿﺪﮔﯽ ش ﻫﻤﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ ا ﮐ ﺜﺮ ﻣﺎ در ﺳﺎل ﻫﺎی اول اﻧﻘﻼب داﺷﺘﯿﻢ. ﯾﻘﻪ ی ﭘﯿﺮاﻫﻨﺶ را زﯾﺮ ﮔﻠﻮ ﻣﺤﮑﻢ ﻣﯽ ﺑﺴﺖ و آﺳﺘﯿﻦ ﻟﺒﺎس ﻫﺎ را ﺗﺎ ﻣﭻ دﺳﺖ، ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ. داﻣﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﭼﯿﻦ داری ﺑﻪ ﺗﻦ ﻣﯽ ﮐﺮد و زﯾﺮ آن ﭘﯿﮋاﻣﺎی رﻧﮕﯽ دﯾﮕﺮی. ﻣﻮﻫﺎی ﺟﻮﮔﻨﺪﻣﯽ اش را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺳﻔﺖ ﻣﯽ ﺑﺴﺖ ﯾﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﻓﺖ. ﺗﻨﻬﺎ و در ﺧﻮد ﻓﺮورﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﺣﯿ ﺎط ﻣﯽ آﻣﺪ. ﻫﻤﯿﺸﻪ روزﻧﺎﻣﻪ ﯾﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ داﺷﺖ ﯾﺎ ﻃﺸﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮدم ﭼﯿﺰی در آن ﺑﺸﻮﯾﺪ. ﺳﺎﺟﺪه از ﺳﺮ ﮐﻨﺞ ﮐﺎو ﹺ ﺻﺤﺒﺖ را ی ﺳﺮ ﺑﺎ او ﺑﺎز ﮐﺮد . داﻧﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺗﺎزه دﺳﺖ ﮔﯿﺮ ﻧﺸﺪه ﺑﻞ ﮐﻪ از ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ در ﮔﻮﻫﺮدﺷﺖ ﺑﻮده اﺳﺖ. از ﺷﻨﯿﺪن ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﺶ ﺑﺎ ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺳﻪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ از آن از دﻧ ﯿﺎ ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮدم، ﻣﺸﺎﺑﻬﺘﯽ ﯾﺎﻓﺘﻢ. ﻫﻤﺎن ﮐﺴﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻏﻢ اﻧﮕﯿﺰ ﻋﺪم ﺗﻌﺎدل روﺣﯽ ا ش را دﻧﯿﺎ ﺑﺮاﯾﻢ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد. ﻋﻼﻗﻤﻨﺪ ﺷﺪم ﺑﻪ او ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﻮم. از ﻗﻀﺎ او ﮐﻪ در ﻣﯿﺎن ﻣﺠﺎﻫﺪﻫﺎ ﺳﺨﺖ اﺣﺴﺎس ﻏﺮﯾﺒﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد، از اﯾﺠﺎد راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﮐﺮد. ﺧﻮش داﺷﺖ از ﮔﺬﺷﺘﻪ اش، دوره ﻫﺎی ﺑﺎزﺟﻮ ﯾﯽ و زﻧﺪان ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﻨﺪ. از ﺗﻨﺎﻗﺾ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎ و اﺳﺘﺪﻻل ﻫﺎی ﻋﺠﯿﺐ وﻏﺮﯾﺒﺶ ﮔﯿﺞ ﻣﯽ ﺷﺪم. ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮدم ﺷﻮﻫﺮش اﻋﺪام ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺗﮑﺬﯾﺐ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﺑﺎزﺟﻮﻫﺎ و ﺧﺎﻧﻮاده اش ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ را ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ اﻣﺎ اﯾﻦ ﻫﺎ ﻫﻤﻪ دروغ، و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮای آن اﺳﺖ ﮐﻪ روﺣﯿﻪ ی او را ﺑﺸﮑﻨﻨﺪ. درﺑﺎره ی ﺑﺮادرش ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﻣﻄﻤﺌﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ دﺳﺖ ﮔﯿﺮ ﺷﺪه و در زﻧﺪان اﺳﺖ اﻣﺎ ﺧﺎﻧﻮاده اش ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ از ﮐﺸﻮر ﺧﺎرج ﺷﺪه اﺳﺖ. در وﻫﻢ و ﺧﯿﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺧﻮد ﺳﺎﺧﺘﻪ و در ﺗﻮﺟﯿﻪ ﻫﺎی ﺳﺨﺖ ﻏﯿﺮواﻗﻌﯽ ا ﺼﺮ ﺑﻮد و واﻗﻌﯿﺖ  ش ﻣ ﻫﺎی ﺑﯿﺮوﻧﯽ ﻫﻢ ﺗﺮدﯾﺪ و ﺧﻠﻠﯽ در آن ﻧﻤﯽ آﻓﺮﯾﺪ. رﺑﺎره د ی ﻣﻘﺎوﻣﺘﺶ ﻧﯿﺰ ﺣﺮف ﻗﺎ ﻫﺎی ﻣﺘﻨ زد. ﻀﯽ ﻣﯽ ﹰ ﻣﯽ ﻋﻤﻮﻣﺎ ﮔﻔﺖ از اول ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﺮده و ﻫﻤﯿﺸﻪ از ﻧﻈﺮش و ﻣﺎرﮐﺴﯿﺴﻢ دﻓﺎع ﮐﺮده اﺳﺖ. ﯾﮏ ﺑﺎر ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﺎزﺟﻮﻫﺎ او را ﻓﺮﯾﺐ دادﻧﺪ و او رو دﺳﺖ ﺧﻮرد و ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ را ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ. ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﺑﺎور ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺮادرش دﺳﺖ ﮔﯿﺮ ﻧﺸﺪه ﺑﺎﺷﺪ. ﺧﻮد را زﯾﺎدی و ﻏﯿﺮواﻗﻌﯽ ﻣﻘﺼﺮ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ. ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎ را ﺑﻪ ﺣﺎل و ﻣﺴﺎﺋﻞ ﭘﯿﺮاﻣﻮﻧﯽ ﺑﮑﺸﺎﻧﻢ. ﺑﯽ ﺗﻔﺎوت ﺑﻮد ﯾﺎ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﻧﺴﺒﺖ ﻣﯽ داد. ﺳﻔﺮه اش را از ﺑﻘﯿﻪ ﺟﺪا ﮐﺮده ﺑﻮد. ﻣﯽ » ﮔﻔﺖ: ﻣﺠﺎﻫﺪﻫﺎ ﻣﺠﺒﻮرم ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺮ ی آن ﺳﻔﺮه ﻫﺎ ﻧﻨﺸﯿﻨﻢ ﭼﻮن ﻧﻤﺎز ﻧﻤﯽ «. ﺧﻮاﻧﻢ ﻗﺒﻞ از آﻣﺪن ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ﭼﻨﺪﻫﻔﺘﻪ ﯾﯽ در اﻧﻔﺮ ادی ﺑﻮد و آن ﺟﺎ ﺑﺎ زﻧﺪاﻧﯽ ﻣﺠﺎﻫﺪی