Munireh Baradaran - Simple Truth

479 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﻣﯽ ﯾﺎﻓﺖ؟ ﺑﺎ ﭼﻨﺪﻧﻔﺮی ﻗﺮار دﯾﺪار ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺘﯿﻢ. ﻗﻮل ﻣﯽ دادﯾﻢ ﻫﻢ دﯾﮕﺮ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﮑﻨﯿﻢ. ﺑﺎ ﺷﮑﻮﻓﻪ، دوﺳﺘﯽ دﯾﺮﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮای ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺧﻮد را در ﻣﯿﺎن ﮔﺬاﺷﺘﻢ. ﺳﺮزﻧﺸﻢ ﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﺮا اﺻ ﺣﺮف آزادی را ﺑﻪ ﻣﯿﺎن ﮐﺸﯿﺪه  ﻼ ام. ﻣﯽ ﮔﻔﺖ آﻣﺎدﮔﯽ ﺑﺮای ﻣﺮﺧﺼﯽ رﻓﺘﻦ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮد. ﻣﯽ » ﮔﻔﺖ: ﹸﻪ ﭼﺮا ﺑﺎﯾﺪ دﻓﺘﺮ اﯾﻦ زﻧﺪﮔﯽ ﻧ ﺳﺎﻟﻪ را ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﺎدﮔﯽ ﻧﻔﯽ ﮐﺮد؟ « ﻧﮑﺮده ﺑﻮدم. ﻫﻤﺎن ﺑﻮد م ﮐﻪ ﺑﻮدم و ﻫﻤﺎن ﻫﻢ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮدم. اﺣﺴﺎس ﺑﺪی ﻧﯿﺰ ﻧﺪاﺷﺘﻢ. آن ﺷﺐ، اﻣﺎ ﺗﻮان اﺳﺘﺪﻻل و ﺑﺤﺚ ﻧﺪاﺷﺘﻢ. ﮏﯾ ه ﺷﺐ. ﺑﺮﮔﻪ  ﺷﺐ ﭘﺎﯾﯿﺰی ﺑﻮد. ﺣﻮاﻟﯽ ﺳﺎﻋﺖ د ی ﻣﺮﺧﺼﯽ را اﻣﻀﺎ ﮐﺮده ﺑﻮدم و ﻫﻢ راه ﺧﺎﻧﻮاده ام در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎی ﺧﻠﻮت ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﺳﻮی ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ راﻧﺪﯾﻢ. ﺷﻬﺮﯾﻮر ١٣٧٤