های زندان نامه 172 امکهکاملاً مشروع دهم. هم در خواسته هستم،کاملاً این حق را به خود می ام. پیش از بازداشتهم هایلازم را قبلا طیکرده استو هم اینکه تمام راه آمیزکاملاً هایخشونت هایم ازجهتعدم استفاده از روش که تمامیروش درست بوده است. آنچه به تمرین و ممارست نیاز دارم، مربوط به خلقیات شوم،که قطعاً باید با آن مبارزهکنم. از ام استکه زود عصبانی می شخصی کنم و زندان نیز یکفرصتطلایی برای اصلاحچنین این بابتتلاشمی هایی است. ضعف نقطه هاییکه در زندان هستم، به رضای عزیزم، در تمام طول روز و شب ام به اصول اخلاقی و وسواسدر هایخود، به پایبندی ها و استراتژی روش اعتنایی به اندیشم، به اینکه تحتهیچشرایطی نسبتبه حقیقتبی آن می امکه یارای تحمل زندان بدون هیچ خرج ندهم. من بارها با خود اندیشیده دستاوردی را ندارم. استراتژی من ایستادگی توأم با آرامشدر مقابل تمامی دستوراتغیرقانونی است. اعم از آنکه منشأ این دستوراتزندان، دادستان یا وزارت اطلاعات و یا حتی قوانین ناعادلانه باشد. انصافاً تا اینجا از عنوان آشکارترین ام. از روز اولیکه علیه چادر به دستاوردهای خود راضی یکارم مطمئن نبودم. اما نماد اقدامِ غیرقانونیِ زندان مبارزهکردم، از نتیجه گویمکه دستاورد مهمی بوده است، زیرا خودت اکنون با شادمانی به تو می دانیکه صحبتکردن در این خصوص تا چه اندازه تابو و در نتیجه می آور بوده است. رعب ی مأموران ام مبنی بر کوتاهکردن سایه کنم خواسته اکنون نیز فکر می ام نیز بستگی به آینده دارد. شاید اطلاعات به نتیجه برسد. اقدامات آینده بیشتر درخصوصمجازاتخانوادگی تمرکز کنم. هایم تو را خسته نکرده باشد. هرچند همواره تو در امیدوارم اینحرف
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2