نامه‌های زندان

177 نسرین ستوده وطنانم ‌ سخنیبا هم آیا مجازاتخانوادگی اتفاقی است؟ چهل و نه روز در اعتراض به مسائل مختلف و ازجمله مجازات های زیادی به ‌ ام. در این مدت نگرانی ‌ ام، در اعتصاب غذا بوده ‌ خانواده ی عمومی بوده ‌ آمد که همگی از سر لطف و محبت به یکخواسته ‌ وجود ی خود ‌ وظیفه .‌ ی بزرگ به مجازات خانوادگی است »‌ ‌ است و آن یک «نه دانم تا مراتب سپاس و قدردانی خود را تقدیمِ اشخاصی نمایمکه با ‌ می لطفو محبتخاصخود به موضوع توجهکرده بودند: از دست دادند ۸۸ مادران عزاداریکه فرزندانشان را در جنبشسال و اینجانب افتخار وکالت تعدادی از آنها را داشتم؛ مادران صلح و فعالان جنبش زنان؛ زندانیان سیاسیکه افتخار تحمل حبس در کنار آنها را دارم؛ همبندیان عزیزمکه در طی این مدت ناملایمات مربوط به اعتصابغذای مرا تحملکردند و البته همسر و دختر کوچکمکه رنج فراوانی را تحمل کردند؛ فعالان حقوق بشر در سراسر جهان؛ مهاجران ایرانیکه پس از ای ‌ نشاندادند تا چه اندازهحضورشانمنش خدماتارزنده ۸۸ جنبشسال

RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2