نامه‌های زندان

های زندان ‌ نامه 18 در پایان دوست دارم به تو بگویمکه بازهم برای حفظ حقوق بسیارْ هایی را ‌ ی شما، وکالت چنین پرونده ‌ کسان و از جمله کودکانم و آینده ی ما و بسیاری از ‌ هاییکه خانواده ‌ پذیرفتم و بر این اعتقادم که سختی نتیجه نیست.عدالتدرست ‌ اند، بی ‌ هایاخیر تحملکرده ‌ موکلانمطیسال گمان ‌ رسد. بی ‌ اند، از راه می ‌ در همان زمانکه از او کاملاً قطع امید کرده کنم. اگر ‌ رسد. برایت دنیاییکودکانه و پر از شادی و شادمانی آرزو می ‌ می ات ‌ ام از بازجویان یا قضّاتم ناراحتو دلتنگی، با ندایکودکانه ‌ بابتپرونده برایشان آرامشطلبکن تا شاید از این راه ما نیز به آرامشی شایسته دست یابیم. دلتنگتوام، بوسمت ‌ صد بار می ماماننسرین تهران ـ زندان اوین ۱۳۸۹ اسفند ۸

RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2