نامه‌های زندان

189 نسرین ستوده هیچ بدترین شکل خشونت آقایان دور و اطرافم مرا متحیر کرده بود. آنها و گذشتند ‌ یکارهایم می ‌ اعتنایی از کنار همه ‌ کردند، فقط با بی ‌ کاری نمی دادند و تا ‌ یافتند، مورد انتقاد شدید قرار می ‌ اعتنا می ‌ گاه اگر آنها را قابل رفتند. این موضوع مرا واداشته بود تا به حقوق ‌ حذف مطلب پیش می ی مسائل لاینحل ‌ زنان به طور جدی بیاندیشم و از آن زمان در کنار همه ای از زندگی مرا شکل داده است، که از آن ‌ دیگر، این موضوع همگوشه ی رفتاری تو م با احترام ‌ خشنودم. در آن میان، مردانی هم بودند که خاطره دادند. یکی از همان دوستانکه هنوز ‌ و اعتماد بهکارهایم از خود نشان می مان ادامه دارد، به منگفت هشت مارس روز جهانی زن است. ‌ نیز دوستی سلام مرا به آن دوستعزیز وخانمشبرسان. همان دوستیکه درسرویس کرد و بگو آنکار نیکش یادم است. ‌ هنری و اقتصادیکار می کنم. تقریباً ‌ بختی و آسودگی می ‌ برایت آرزوی سلامتی، شادی، نیک خوابی مداوم دچاری. فشار کارها و مدرسه ‌ خوابی وکم ‌ مطمئنم به یک بی القاعده باید ‌ اتعلی ‌ ها و بیمارینیما و استرسهمیشگی ‌ ومهدکودکبچه خوابیکرده باشد. امیدوارم مثل همیشه سلامت و سرحال ‌ تو را دچار بی باشی. بوسمت ‌ هزار بار می نسرین ۱۳۹۱ اسفند ۱۶

RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2