نامه‌های زندان

225 نسرین ستوده وگوی مدنی و البته زنانه را با دستگاه ‌ کنم تا جای ممکن یکگفت ‌ فکر می ام، اما افسوس هیچ خردی در این دستگاه وجود ‌ قضایی ایران انجام داده اند. ‌ جای قلم، شمشیر به دستگرفته ‌ ندارد. آنها به ی خداحافظی به تو گفتمکه ‌ نیما جان، دیروز در ملاقات، در لحظه ها، با داشتن ‌ کنم وگفتمکه بسیاری از بچه ‌ شرایط دشوارت را درک می کنند و تو ناگهان بغضت شکست و ‌ پدر و مادر در کنارشان زندگی می خود را در بغلم رهاکردی، هر دو همدیگر را در آغوشگرفتیم وگریستیم، کنم، پسرک قشنگ و ‌ خواستم بدانیکه شرایط دشوارت را درک می ‌ اما می بامحبتم! خداحافظپسرکنازنینم ماماننسرین ۱۳۹۷ شهریور ۱۹ اوین ـ بند زنان ـ

RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2