های زندان نامه 338 حال تاریخ و جغرافیای ما در ایران نیز داستان خاص خود را بااین داشته است. ما در تاریخی در سرزمین ایران رشد کردیمکه از انقلابی خشمگینانه زاده شده بود و این انقلاب بیش از هر کس، بر سر زنانی آوار های اجتماعی رانده شده بودند و به پوشش شد که از بسیاری از عرصه اجباریِ آنها فرمان داده شده بود. حجابیکه به لباسِ پوشیده، روسری، داد و هرجا مانتو، جورابو شلوار و مانتو و حجابچندلایه رضایت نمی آخر زنان را افزود و دست کرد، چادر را نیز بر آنها می قدرتش ایجاب می راند ها بیرون می هایی خاص و از ورزشگاه هایی خاص، شغل از عرصه تواند امنیت زنان تا امنیت آنان را حفظکند! راستی چرا یکحکومت نمی گونه استکه زنان در صف اول معترضان را مانند مردان حفظکند؟ این وجو کنمکه مرا از گیرند. من عدالت را در کجای قانونی جست قرار می کند اشحذف می نویسی کند؟ از قانون هایش محروم می ریاست بر دادگاه راند؟ من این داستان راکه بارها و بارها در تاریخ بشری و از اجتماعشمی دهم کنم. من به شما اطمینان می تکرار شده است، از سر درد دل بیان نمی زمین، بر سوگند شرافتمان برای استقرار قانون و ما، تعدادی از وکلای ایران عدالت پایبندیم. بار دیگر مراتب تشکر خود را از ریاست محترم آن نهاد، دارم. اند اعلام می بابت توجهیکه بر وضعیتوکلا در ایران داشته با سپاس نسرینستوده تهران ـ زندان اوین ـ بند زنان ۱۳۹۸ آبان ـ آذر ۲۰۱۹ نوامبر
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2