نامه‌های زندان

های زندان ‌ نامه 390 رضایعزیزم سلام دانم با اعتصاب ‌ راه باشد. می ‌ امیدوارم حالتخوب باشد و کارهایت روبه ی شما و مخصوصاً تو بالاست. اما دیگر ‌ غذای من چقدر فشار روی همه خواهم اینجا بنویسم. اما ‌ ام و نمی ‌ کنم دلایل اینکار را بارهاگفته ‌ فکر می هایتبرایم ‌ ی این بزرگواری ‌ ام و همیشه همه ‌ بدانکه همیشه دوستتداشته ارزشمند بوده است. کنم ‌ شود. البتهکهسعیمی ‌ رضاجان، فشار و قندمگاهی بالاو پایینمی تواند م ثر ‌ ها می ‌ دانم چقدر این مراقبت ‌ حال نمی ‌ مراقبخودم باشم، بااین خواهم ادامه دهم. و البته من ‌ پرسند که تا کی می ‌ ها مدام می ‌ باشد. بچه ام و واقعاً قصد شکستن ندارم. ‌ مدت نامحدود دست به اعتصاب زده خواهم نام چند کتاب را بدهمکه بگیری و آماده بگذاری. ‌ هاست می ‌ مدت های زیر را تهیهکن: ‌ اگر وقتداشتیکتاب ی آبتینگلکار ‌ رادزینسکی، ترجمهاستالین، ـ ۱ ، فریدون رشیدیان، نشر نی یکودتا ‌ پشت پرده ـ ۲

RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2