نامه‌های زندان

های زندان ‌ نامه 50 هیچ اجباریدر دین نیستو در احترام به حقوق بنیادین بشر مبنی بر آزادی عقیده و مذهب این جایزه را... .» چون وقت تبادل نظر نداریم. طبق نظر آقای سلطانی عملکن و اگر پیام نیاز به هر اصلاحی دارد، اصلاحکن و حتی اگر نظر شما دو نفر این کنم حمایت قشر مذهبی را ‌ است پیام نفرستم، نفرست. عزیزم، فکر نمی تر کند و ما ‌ از دست بدهم. فقط ممکن است شرایطم را در زندان سخت جور از هم جداکنند که اگر مرا انتقال ‌ (من و آن دو نفر دیگر زندانی) را یک ی قلمم، همان روزِ اعطای ‌ زنم. در جایزه ‌ دهند، دست به اعتصابغذا می به بند عمومی آوردند. البته به نفعم شد، اما به این ۲۰۹ جایزه، مرا از بند توانم به ‌ هرحال نمی ‌ مفهوم بودکه حالاحالاها باید زندان را تحملکنم. به امید آزادی، دست از اعمال مثبت بکشمکه آیا آقایان مرا آزاد کنند یا نکنند. کنم ‌ شناسم تاکجا صبور و مقاومی، اما بازهم ت کید می ‌ تو راکه خوب می ام نباشید تا بتوانم آزادانهکار کنم. ‌ که چشم به راه آزادی ۱۳۹۰ شهریور ۴

RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2