تبارشناسی جنایت «ناپدیدسازی قهری » 15 بازداشت و روانه بازداشتگاه های مخفی می شدند. قربانیان در این بازداشتگاه ها بازجویی، شکنجه و سپس بسیاری از آنان برای همیشه ناپدید میشدند. گواتمال در گواتماال، از فقیرترین و از نظر اقتصادی نابرابرترین کشورهای قاره امریکا، که دولت های (نظامی) آن از حمایت کامل آمریکا برخوردار بودند شواهدی وجود دارد که ناپدید سازی از )1954( 1333 آغاز شد. با آغاز جنگ داخلی از 1339 تا 1960( 1373 تا 1994 ) سرکوب بسیار خشن و ناپدیدسازی شدت بیشتری گرفت و در سالهای 1358 تا 1979( 1361 تا )1982 به اوج خود رسید. اولین مورد ناپدید سازی گسترده در 1345 )1966( ثبت شده . کمیسیون حقیقت 6159 مورد از ناپدیدشدهگی را ثبت کرده است. (Rothenberg 2012, introduction) در گواتماال روش ناپدیدسازی در شهر و روستا متفاوت بود. در شهر قربانیان در خانه، محل کار و تحصیل و خیابان بازداشت می شدند و مراجعات مکرر بستگان غالبا بینتیجه بود. اغلب بازداشت شدگان ناپدیدشده بودند. در روستا نیروهای نظامی و امنیتی همه کاره بودند و عمال هیچ نهادی وجود نداشت که حتی در ظاهر به بستگان قربانیان پاسخگو باشد. آنان غالبا روستائیان را که از اهالی بومی بودند در گروه های چند نفره و گاه تعداد بسیار بیشتری به اتهام همکاری با چریک ها بازداشت می کردند و اهالی و بستگان قربانیان می دانستند که زندانیان به مقرهای نیروهای دولتی در همان منطقه منتقل و در آنجا برای گرفتن اطالعات به شدت شکنجه میشوند. غالب ناپدیدشدگان به دست نیروهای دولتی کشته و جسدشان سربهنیست میشد . پیگیری خانواده های روستایی می توانست عواقبی از جمله بازداشت، شکنجه و ناپدیدشدن برای آنان داشته باشد. (Rothenberg 2012, 14-22) پرو در پرو نیز جنگ داخلی از 1359 تا 1980( 1379 تا )2000 در جریان بود. هر چند نیروهای مخالف از جمله راه درخشان سهمی جدی در نقض سازمانیافته و گسترده حقوق بشر داشتند، اما تقریبا تمام موارد ناپدید سازی توسط نیروهای دولتی انجام شده است.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2