جستاری در ناپدیدسازی قهری 34 هواداران و متحدان سالوادور آلنده 22 مبادرت کردند. واکنش گسترده به این کودتا در غرب و انتشار گزارش های نهادهای حقوق بشری شیلیائی و بین المللی از ناپدید سازی گسترده در شیلی ناگهان توجه جهانی را به این مسئله جلب کرد. در شکل 1 نشان داده شده است که نه تنها گزارش ها از موارد ناپدیدسازی افزایش یافته بلکه تعداد کشورهایی که این جنایت در آنها اتفاق افتاده نیز افزایش چشمگیری داشته است. این گزارش ها کامل نیستند، اوال به این دلیل که در آن زمان عفو بین الملل فعالیت مستقیمی در بسیاری کشورها نداشته است و ثانیا بستگان قربانیان و بخش مهمی از فعاالن سیاسی و حقوق بشر با این نوع از جنایت آشنا نبودند و آنرا در زیر مقوله شکنجه، محرومیت از آزادی و اعدام های خودسرانه، شتابزده و فراقضایی طبقهبندی می کردند. از گزارش های سالیانه دهه هفتاد عفو بین الملل اینگونه برداشت می شود که سیاست ناپدیدسازی در آمریکای جنوبی و مرکزی گسترده بوده است . به عنوان نمونه در گزارش )1979( 1358 هر چند وقوع ناپدیدسازی در چاد، اتیوپی، اوگاندا، افغانستان، چین، کامبوج، نیز الئوس، آلبانی و یوگسالوی گزارش شده است، اما ناپدیدسازی در آرژانتین، شیلی، السالوادور و گواتماال گسترده و وضعیت کشورهای برزیل، مکزیک و پاراگوئه بسیار نگران کننده بوده است. در حالی که امروز می دانیم که در همان سال ناپدیدسازی مثال در فیلی پین، تیمور شرقی و مراکش بسیار رایج بوده (WGEID, AR 2021-22, 45 & 49) اما در گزارش عفو بین الملل ذکری از آنها به میان نیامده است. فقدان گزارش دهی در مورد نقض گسترده حقوق بشر و ناپدیدسازی نشان ه آن است که در زمان تهیه این گزارش انتقال اطالعات از گروه های محلی و ملی به نهادهای بینالمللی مانند عفو بین الملل با مشکالت جدی روبرو بوده است. سرکوب گسترده که باعث نابودی جامعه مدنی مستقل و گسترش آن شده 23 ، دشوار بودن از العات انتقال اط قربانیان و بستگان 22 رئیس جمهور منتخب شیلی که در جریان مقاومت در برابر کودتا کشته شد. 23 در )1979( 1358 عفو بین الملل در 39 کشور حضور داشت: نه کشور آسیایی و اقیانوسیه (استرالیا، بنگالدش، هند، ژاپن، کره جنوبی، نپال، پاکستان و سری النکا)، سه کشور آفریقایی (غنا، ساحل عاج و نیجریه)،
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2