جستاری در ناپدیدسازی قهری 42 منتشر شده از طرف سازمانهای غیردولتی مانند عفو بین الملل نیز برخی از این ابهام ها نه تنها بر طرف نشده اند بلکه به دلیل برداشت های متفاوت بر سوءتفاهم ها افزودهاند. در این فصل با بررسی برخی اسناد رسمی و مقاالت و کتب نوشته شده در مورد ناپدید سازی به این ابهامات پرداخته ام و تالش کرده ام که با مرور این منابع ابعاد این ابهامات را مورد بحث قرار داده تا درک روشن تری از آنها داشته و با اطالعات و انعطاف بیشتری به آنها بپردازیم. الزم است توجه داشت که ابهام یا عامدانه در یک متن گنجانده شده است (مثال در المیه «اع » که «گروه کاری» رسما درخواست کرده بود که هیچ تعریفی از ناپدیدسازی در اع » ال«میه گنجانده نشود تا «گروه کاری» بتواند با دست بازتری به وظایف خود عمل کند) یا تصور نگارندگان این اسناد این بوده که خود موضوع دارای چنان ابعادی است که نمی توان با دقت کافی آنرا تعریف و مرزهای آنرا مشخص کرد. الزم است تاکید کنم که هدف این فصل از میان برداشتن ابهامات نیست، بلکه برجسته کردن آنها و اقداماتی است که نهادهای نظارتی انجام داده اند تا در مواردی این ابهامات را، حداقل در محدوده کاری خود، روشن کنند. ناپدید سازی قهری در اسناد بینالمللی انعکاس گسترده ناپدید سازی در شیلی و سپس در ابعادی بسیار بزرگتر در آرژانتین و تالش های بسیار موثر نهادهای جامعه مدنی مانند اقدامات بسیار مهم بستگان قربانیان، عفو بین الملل و کمیسیون حقوق بشر کشورهای آمریکایی سکوت در برابر این جنایت را برای سازمان ملل دشوار کرده بود. با روی کار آمدن کارتر در آمریکا که گویا حقوق بشر را به یکی از مبانی سیاست خارجی این کشور تبدیل کرده بود شرایط برای اقدامی در برابر ناپدید سازی تسهیل شد. اولین اقدام برای مقابله با ناپدید سازی تصویب قطعنامه ای در مجمع عمومی سازمان ملل در 29 آذر 20( 1357 دسامبر )1978 در مورد افراد ناپدید شده بود. (UN GA 1978) در این قطعنامه بر این نکته تاکید می شود که ناپدیدسازی افراد نقض حق حیات، آزادی و
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2