جستاری در ناپدیدسازی قهری 66 کافی و کاملی برای یافتن جسد قربانی و یا اسناد و مدارک دولتی در مورد مرگ این افراد انجام شود. الزم است توجه داشت که صرفا اعالم غیر رسمی خبر اعدام به خانواده و حتی صدور گواهی فوت مجعول حتی تائید مرگ توسط یک نهاد مانند کمیسیون حقیقت نیز به معنی تائید مرگ فرد ناپدیدشده نیست. به عنوان نمونه « کمیسیون ملی برای حقیقت و آشتی» شیلی که در 5 اردیبهشت 25( 1369 آوریل )1990 با فرمان پاتریشیو آلوین ( Patricio Aylwin Azocar ) اولین رئیس جمهور منتخب پس از برکناری ژنرال پینوشه از قدرت تاسیس شده بود در گزارش نهایی خود که در بهمن ( 1369 فوریه )1991 منتشر شده است چنین اظهار نظر می کند: در برخی موارد بقایای اجساد ناپدیدشدگان زندانی متعاقبا پیدا شده و آنان نیز شاید بتوانند در زیر نام اعدام شدگان قرار گیرند. در هر حال در این گزارش از آنان به عنوان ناپدیدشدگان زندانی یاد شده است تا بر این نکته تاکید شود که بقایای اجساد آنان برای مدتی طوالنی پیدا نشده بود. هر چند، همانطور که مشاهده شده است، این کمیسیون سرنوشت هر دو نوع از قربانیان، اعدام شدگان و ناپدیدشدگان زندانی را یکسان در نظر گرفته است. تنها تفاوت آنها این است که در برخی موارد بقایای اجساد یافت شده و در برخی دیگر یافت نشده است. (Chilean NCTR 1991, 54) بدین ترتیب از نظر کمیسیون حقیقت شیلی زندانیان ناپ دیدشد ه در دوران حکومت ژنرال پینوشه رسما مرده در نظر گرفته شدهاند. اما علیرغم این نظریه رسمی، «گروه کاری» در )1992( 1371 پرونده 471 نفر از آنان را به عنوان موارد معمولی پذیرفته است. 4 در همین گزارش «گروه کاری» ضمن اشاره به گزارش کمیسیون ملی برای حقیقت و آشتی بر این نکته تاکید می کند که گروه های حقوق بشری بسیار نگران هستند که قانون عفو که 4 جالب توجه است که به رغم سازمانی مناسب و پشتیبانی کلیسا و نهادهای بین المللی مدافع حقوق بشر مانند عفو بینالملل از 1359 تا 1980( 1368 تا )1989 تنها نام 28 تن از ناپدیدشدگان شیلیای ی در نزد «گروه کاری» ثبت شده بودند. در )1989( 1368 گروه های حقوق بشری از جمله تشکیالت بستگان قربانیان تصمیم به ثبت گسترده این افراد در نزد این گروه کرده و در این سال پروندههای 436 نفر برای «گروه کاری» ارسال می شود.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2