ناموس

یﻫﺎ ﻗﺘﻞ � ﻧﺎﻣﻮ ﻣﺨﺘﺺﮐﺸﻮرﻫﺎ ی ﻣﺴﻠﻤﺎن ﻧ � ﺴﺖ ۱۲۹ و زن � ض ﻧﺎﻣﻮ ی ﺣﻔﻆ ﻗﻮاﻧن � ض � ﺖ ﺟﻮاﻣﻊ، ﻧﻪ ﻓﻘﻂ اﻓﺮاد، ﻣﺘﻘﺎ � کﻠ � ی � ﺳﺘ ﻫﺴتﻨﺪ. ﻫﯿﭻ ﮐﺲ بﺎ اﻓﺮاد ﺧﺎﻧﻮادە ﺎ زن � ت � ن دﺧ ت ای ﮐﻪ ازﮐﺸن » ﻣﺘﻤﺮد « � بﺎز � ﺎ � زﻧﺪ ازدواج � ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻧ � ت اﺳﺖﮐﻪ � ﺴ � ﮐﻨﺪ. در اﯾﻦ ﺗﻮان ن ﺑﺮ را ﻣﺒی � ادﻋﺎﻫﺎی ﻗﺎﺗﻼن ﻧﺎﻣﻮ ن در ﻧﻘﺶ ﻣﺤﺮک ﻫﻨﺠﺎرﻫﺎی ﻫﻤگﺎی ﻗﺒﻮل ﻧﮑﺮد( . � ﻗﺘﻞ، و بﻪ اﺻﻄﻼح دﻓﺎع از ﺧﻮد، درکﮐﺮد )و � ً ﻧ � ش وع ﮐﺮدم، اﺻ � ﻣﻦ در اﺑﺘﺪا ﮐﻪ کﺎرم را ﺴﺘﻢ درکﮐﻨﻢ ﻓﺮار از � ﺗﻮا � ت � ﮏ دﺧ � ﺑﺮای � ﻗﺘﻞ ﻧﺎﻣﻮ � ﺎ زن ﭼﻘﺪر ﺗﻮاﻧﺪ دﺷﻮار بﺎﺷﺪ. از بﺪو � ن ی ﺗﻮﻟﺪ، بﻪ او اﯾﻦ بﺎور ﺗﻠﻘن ﺪ � ن اﺳﺖ و بﺎ ﻄﺎی � ﺷﻮد ﮐﻪ ﻣﻮﺟﻮدی ﺷ ﮏ � داﺋﻢ درﺣﺎل زدودن اﯾﻦ ﻧﻨﮓ بﺎﺷﺪ. اوﺧﻮد را » ﻓﺮد « � ﻧ ﻪ � ﺑیﻨﺪ، بﻠ ﮏ ﻧﻮە � ، ت � ﮏ دﺧ � � ﺎ ﺑﺮادرزادە، و ﻫﻤ � ت ی، ﺧﻮاﻫﺮ، ﺧﻮاﻫﺮزادە � ی دﺧ � ﺑیﻨﺪ – ﻞ � ﮏ ﻋﻀﻮ ﻓﺎﻣ � ض ﻌی � ﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ � ، ﻔﻪ، ﻣﺬﻫﺐ � ، ﻃﺎ ﻠﻪ ی ﻗﺒ � ای � ﺶ آن � ﺑیﻨﺪﮐﻪ ﺑﺮای ﺑﺮآوردن آﺳﺎ ﻫﺎ زادە ﺷﺪە اﺳﺖ. بﺪن او ﻧﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ض ب و ﺷﺘﻢ � ﺮ ﺷﻮﻫﺮش او را � بﻪ ﺧﻮدشﮐﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ بﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ اﺳﺖ. ا ش ﺟﺪا ﺷﻮد، ﺧﺎﻧﻮادە � ﺮ از ﻫﻤ � ﺪ بﺎ او بﻤﺎﻧﺪ. ا � ﻫﻢ بﮑﻨﺪ، بﺎ اش ب ی � ﺖ � ﺣﯿث ﺷﻮﻧﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، آﻧﺎن ﮐﻪ ﺑﺮ � ای ﺣﻔﻆ ﺟﺎن ﺧﻮد ﻓﺮار ﮐﻨﻨﺪ ﺷﺠﺎع ﻦ و ﻣﻘﺎوم �� ﺗ ﻦ زن �� ﺗ ت ان ﻫﺴتﻨﺪ. ﺧﺎﻧﻮادە � ﻫﺎ و دﺧ ی آن ﻫﺎ ﺑﺮای ﺸﻪ بﻪ دﻧبﺎل آن � ﻫﻤ ﻞ اﯾﻦ زﻧﺎن در � ن دﻟ ی ﻫﺎ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد؛ و بﻪ ﻫﻤن ﺟﺴﺖ ﺖ � ﺖ وﺣﻤﺎ �� وﺟﻮی ﻫ ﮕﺮ � ﮕﺮی ﻫﺴتﻨﺪ، و ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ د � ﻫﺎی د ﻫﺮﮔﺰ بﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﺎﻧﻮادە � ن ﻣﺮد ی ت ﭼﻨن ی ﺧﻮد ﻧﺮوﻧﺪ. وﻗی بﺎ اﯾﻦ ﺳنﺖ ﻫﺎ و روان ﻠﻪ � و ﻗﺒ � ﻗﻮ � ﺷﻨﺎ � ای بﻪ ﻏﺮب ﺳﻔﺮ ﺪ � ﮕﺮ ﻧبﺎ � د � ﮐﻨﻨﺪ، ﻗﺎﻋﺪﺗﺎ ﻗﺎﻧﻮن ﻧﻨﮓ - ﺎن ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن و، ﺗﺎ ﺣﺪ � ﻧﺎﻣﻮس را اﺟﺮا ﮐﻨﻨﺪ. اﻣﺎ ﺣﺪاﻗﻞ در ﻣ ﮏ � ﺎن ﺳ � ت ی، در ﻣ � کﻤ � ﻫﺎ اﯾﻦ ﻗﺎﻧﻮن ﻫﻤﭽﻨﺎن اﺟﺮا ﺷﻮد. در ﺳﺎل ﻫﺎی ۲۰۰۳ و ۲۰۰۴ ، ﻣﻦ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﻄﺎﻟﺐ روزﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ، ﻣﻨﺎﺑﻊ ت ، ﻣﺼﺎﺣبﻪ ت ﻧی � اﯾﻨ ﺎرە � ﻫﺎی رودررو، و اﻧﺒﻮە ﺧﺎﻃﺮات ﻣﮑﺘﻮب، در ی ﻗﺘﻞ � � ﻫﺎی ﻧﺎﻣﻮ ﺪم ﮐﻪ اﯾﻦ ﺗﻮﻃﺌﻪ � ﺠﻪ رﺳ � ﻧﻮﺷﺘﻢ. کﻢ کﻢ بﻪ اﯾﻦ ﻧت ﻫﺎی